مگه ارتشی ها به زور رفتن؟!

باسلام وخسته نباشیداقای عزیزی شمااگرزمان جنگ بودیدنبایدفراموش کره باشیدکه خیلی هازمان جنگ سربازفراری یابقول امروزیهاغیبت داشتندایاکسی باگرفتن سربازفراری اورامجبوربه رفتن به جبهه میکردنندمن خودم بچه روستاهستم زمان جنگ قبل ازاینکه دفترچه اماده به خدمت بگیرم یک دوره سه ماهه رفتم بسیج وزمان فرارسیدن خدمت سربازی رفتم درنیروی زمینی ارتش درجبهه جنوب وغرب بودم پس ازشماکه یک نماینده هستیدانتظارداریم حداقل بی ارزش نکنیدالبته وظیفه مابوده وهرزمانی لازم باشدحاضریم دردوستان وفامیل هستندافرادی که زمان جنگ رفتندخارج یابودنندولی به سربازی نرفتندالان میخرندباپول یاشمامگرالان افرادی کارت جعلی معافیت درست کردنندشماچکارکردید ازاده هشت ساله وجانبازه 55درصدازتهران

جانباز عزیز چه کسی خواسته حقی از توب گیرد؟ اگر هرماه حضور درجبهه را یک درصد بدهند چه حقی از شما ضایع می شود؟

باسمه تعالي
با سلام و احترام
بله زور آن هم چه زوري
با دست خالي و با زور بازو و كمر همت در طول 8 سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران به دفاع از اين مرز بوم دفاع كردند و يك وجب از خاك پاك ميهن مان را با عهدنامه و بدون آن به دشمن ندادند تا در كتب تاريخ از آن همچو عهدنامه هاي گلستان و تركمانچاي ياد كنند و افسوس اينكه نبوديم كه دفاع كنيم را بخوريم (نوش جان و گواراي وجودتان بي مهري مسئولين نظام).
با زور بازو و كمر همت با دست خالي در مقابل دشمن تا دندان مسلح توسط متحدانش، طي چهار عمليات بزرگ ثامن‌الائمه، طريق القدس (تاريخ 08/09/1360)، فتح‌المبين (تاريخ 02/01/1361) و سرانجام بيت‌المقدس (تاريخ 10/02/1361) موفق به آزادي خونين، شهر خرمشهر در سوم خرداد 1361 شدند (در پايان عمليات از مجموع13.600 كيلومتر مربع كه در آغاز سال دوم جنگ تحت اشتغال دشمن بود 8.600 كيلومتر مربع آزاد و 2.500 كيلومتر مربع تخليه شد) همگي اينها با زور اين غيور مردان آزاد شد.
ناگفته نماند زور آمد به همه كساني كه به دفاع از اين مرز و بوم برخاستند تا آقا زادگان با هواپيماي شخصي به ينگه دنيا براي تحصيل (عشق و حال) بروند و برگردن به ريش همه مان بخندند!
بله زور آن هم چه زوري!!!

جناب رزمنده عزيز
اولاچيزي از شما نميگيرن فقط حق آنهائيكه تا به حال نداده اند ميخواهند بدهند البته آنهم هنوز نه به دار نه به بار و معلوم هم نيست چيزي دست رزمندگان را بگيرد يا نگيرد

باسلام
مدتی است متاسفانه باب شده که داوطلب وغیرداوطلب اعزام به مناطق عملیاتی یاجنگی شنیده میشود.که لازم دانستم توضیح مختصری ازباب اشنایی این عزیزان بدهم.اولا اگرهم قبول کنیم تعدادی ازباب وظیفه به این مناطق اعزام شدندکه این ارزشش اگربیشترازداوطلب نباشدبه جرات کمترنیست.مثال زیادی دارم اماخدای ناخواسته وبدون غرض شایدباعث دلخوری تعدادی شوم که ازذکرمثالهاخودداری میکنم.ایاهمگان به وظیفه خوداشناوجامه عمل میپوشانند.انانکه ازاین وظیفه متواری شدندراچه کیفری حتی درنظرگرفتندکه بعدهابااندک وجه ناقابل دارای کارت پایان خدمت شدند.چه بسیارخانواده هایی راخودمن میشناختم که راضی به مخارج دههابرابری درمقابل دریافت این کارت بودند.ایافردیکه وظیفه خودرامیشناسدوباکمال میل ان وظیفه راجامه عمل پوشانده دارای تقدیرنیست.گفتم مثال فراوان که ازذکران خودداری وامیدوارم روزی فرارسداین حرفهادراجتماع ماجایی نداشته باشد.بنظرم تعدادی بااظهاراینگونه مباحث قصدایجادتفرقه ودودستگی دارندکه جامعه ایثارگری بایدهوشیارباشند؟انکه اهل دفاع مقدس بوده وازجان ودل دراین راه قدم نهاده متوجه منظورمیگردد؟

باز میخو اهید بین ایثرگران ارتش وسپاه وبسیجیان تفرقه ایجاد کنید ویا میخواهید برای خود باطرح تلفیق امتیازبگیرید همان لایحه جامع خدمات ایثارگری را اجرا کنیدهنر کرده اید

تعدادی از رزمندگان داوطلب زرنگی کردند به این شکل که قبل از سربازی از طریق بسیج رفتند جبهه و بعد هم جوظیفه حساب کردن ،خدایی اگر مشمول بودن درسته که اونا داوطلب باشن ما که اینکار نکردیم وظیفه مان بوده پس عدالت کجاست؟
ما هم داوطلب رفتیم کسی ما را به زور نبرد

در سال 58 بعد از اخذ دیپلم از طریق ارتش عازم کردستان شدیم البته با هواپیما چون از طریق زمینی امکان نداشت وهنگام اعزان نیز پدرم شصت سال داشت که میتوانستم کفالت بکیرم . درزمان درگیری سنندج یک ماه در محاصره بودیم در اردیبهشت 59 در زمانی که شهید نصرتزاد فرمانده پادگان به شدیدترین وجه شهید شدند وفعلا بدون صورت سانحه وبدون درامد ومشکلات خیلی خیلی شدید خانواده .