خاطره ای از عباس

محمد قبادی  -  سال 1391 که با کاروان دانشگاه تبریز عازم راهیان نور بودیم، حاج عباس یکی از راویان همراه کاروانمان بود. خیلی آدم باحال و شوخی بود و با اخلاقش، همه بچه های اردو را عاشق خودش کرده بود.
یک روز که در طلاییه، ناهار کاروان دیر رسید، بعضی شروع به اعتراض کردند. حاج عباس سریع بچه ها را دور خودش جمع کرد و شروع به برگزاری مسابقه کرد که خیلی ها گرسنگی یادشون رفت.
نیروی آقا مهدی باکری بود و مثل باقی نیروهای " لشگر خوبان"، وقت صحبت کردن از آقا مهدی طوری بود که انگار یک عاشق در حال توصیف معشوقش باشد.
بارها می‌گفت:" آرزو دارم شهید بشم و برم پیش آقا مهدی".
دیروز که شنیدم حاج عباس عبداللهی، در مبارزه با گروهک لعین داعش شهید شده و پیکر مطهرش هنوز بازنگشته، شک نکردم که آقا مهدی هم عاشق حاج عباس بوده و او را پیش خودش برده است.
روحش شاد.