سه شنبه 05 اسفند 1393 , 08:16
همه رزمندگان ایثارگرند
زمستان بود. زیر بارش برف چادر زده بودیم، برای عملیات در کردستان عراق آماده می شدیم. جهت ایجاد آمادگی بدنی روزانه با تجهیزات کامل در تپه ها و کوه های اطراف سد بوکان به راهپیمایی می رفتیم.
سیدامیرمحمدی - بسم رب الشهداء والصدقین. با سلام وادب واحترام وارادت.
متأسفانه مجلس ودولت های گذشته در طول دوره های قانون گذاری به یکباره تمام زحمات و تلاش ها و کوشش های بسیجیان جان بر کف را نادیده گرفته و علیرغم وصیت صریح امام راحل، به فراموشی سپرده شدند و عملاً مورد بی مهری قرار گرفتند. هیچ نهادی مسئولیت حل مشکلات و گرفتاری آنها را نپذیرفت. حتی در تعریف ایثارگری در بعضی از قوانین از شمول ایثارگر خارجش کردید.
کشورها در طول تاریخ خویش جنگ های گوناگونی را تجربه کرده اند، دلیل این جنگ ها زیاده خواهی کشورهای زورگو و قدرتمند است. لذا تمام دولتها و ملت ها همیشه برای رزمندگان و جنگجویانی که در راه استقلال، آزادی، امنیت و آرامش سرزمینشان جانفشانی کرده اند. ارزش و احترام فوق العاده ای قائلند و برای پاسداشت ایثار و از خودگذشتگی آنها، در مراجع قانونی کشور تسهیلات ویژه ای مادی و معنوی تصویب و مورد اجرا گذاشته اند تا علاوه بر جبران عقب ماندگی آنها، رزمندگان و جنگجویان را سرمشق و الگوی نسل های آینده قرار دهند و در نسل های بعدی این آمادگی را ایجاد نمایند تا در مقابل هرگونه تهدید و تعرض به کشورشان بی تفاوت نباشند، بلکه شجاع و جسور مثل گذشتگان و اسلاف خویش از ناموس مملکت دفاع نمایند.
البته از نظر اسلام مجاهدین از جنگجویان غیر اسلامی از فضیلت های برتری برخوردارند زیرا خداوند در قرآن کریم به مجاهدین اسلام که در راه خدا جهاد نمایند: «وعده بهشت و پاداشت عظیم می دهد» و امام علی (ع) خطاب به رزمندگانش می فرمایند: «علی » ضامن شما و گروگان رستگاری و سعادت شما خواهد بود. برکسی پوشیده نیست که در طول ۸ سال جهاد فی سبیل اله رزمندگان بسیجی با شجاعت، شهامت، ایثار، فداکاری و شهادت طلبی از سرزمین ایران اسلامی دفاع کردند و در مقابل توپ ، تانک ، بمب ، موشک و سایر ادوات مرگبار که استکبار جهانی در اختیار دشمنان انقلاب اسلامی قرار می داد. تحت زعامت خمینی کبیر (ره) با رشادتی وصف ناپذیر ایستادگی نمودند و در برابر حوادث سهمگین جبهه ها ماند کوهی پولادین و استوار مقاومت نمودند، با سرهای نترس دشمن را خوار و زبون کردند و خواب را از چشمان دشمن عفلقی ربودند و در برابر حیرت جهانیان او را به زانو در آوردند و دشمن را با خفت تمام از شهرها و روستاها بیرون انداختند.
در این راستا خمینی کبیر ره فرمودند : «حقیقتاً اگر بخواهیم مصداق کاملی از ایثار و خلوص و فداکاری و عشق به ذات مقدس حق و اسلام را ارائه دهیم چه کسی سزاوار تر از بسیجیان خواهد بود. » با این اوصاف جنگ هشت ساله با حوادث تلخ و شیرین به پایان رسید اما برای رزمندگان هنوز جنگ تداوم دارد چرا که از جنگ آسیب های فراوان دیده اند.
البته آسیب ها به دو دسته تقسیم می شوند. یکی آسیب های آشکارکه رزمنده مورد اثبات تیر و ترکش … قرار گرفتند و به بیمارستان منتقل می شد و در نتیجه برایش مدرک بالینی و بعد هم صورت سانحه همزمان صادر می گردد. دسته دیگر از آسیب ها، آسیب های پنهان بوده اند. متأسفانه به این آسیب های وارده به بسیجیان اصلاً توجه لازم ننموده اند. همانطوری که می دانید اکثر رزمندگان بسیجی را جوانان و نوجوانان غیوری تشکیل می داد که از نیروی فوق العاده بدنی برای مقابله با دشمن در هر شرایطی برخوردار بودند.
به این دلیل رزمندگان در اقلیم ها و شرایط متفاوت جبهه از گرمای خوزستان تا سرمای کردستان، از نقل و انتقال بسیجیان در جبهه با وسایل نقلیه باری تا راهپیمایی های طولانی در مناطق عملیاتی، از شب حمله تا صبح پاتک، از ساختن سنگر با گونی وتراورس تا کندن کانال با بیل و کلنگ در حالت نشته ، از تعقیب دشمن در جبهه تا پاکسازی کردستان از ضد انقلاب، از عبور از مناطق آلوده شیمیایی تا قرار گرفتن و عبور از زیر آتش تهیه دشمن، از افتادن در معاصره تا گرفتار شدن در کمین دشمن… در همه ی این حالات به حمل تجهیزات انفرادی از قبیل اسلحه کلانش، آر پی چی، تیربار… ، بند حمایل، کوله پشتی، نارنجک، ماسک، بادگیر، مقدار زیاد گلوله، کلاه آهنی، بی سیم، خشاب، دوربین، قطب نما، مقدار کمی غذا، قمقمه ای آب و کمک های اولیه نیاز بود. که به کتف و گردن و زانوها و در یک کلام به تمام مفصل ها فشار سنگینی وارد می نمود. و تحمل گرسنگی و تشنگی در آن شرایط فشاری مضاعف بر پیکر بسیجیان بود با این اوضاع و احوال سخت و دشوار رزمندگان فقط رضای خدا و سربلندی ایران اسلامی را طلب می کردند.
بی شک صبر و شکیبایی در برابر همه این مشکلات تنها با ایمان راسخ به خدای یگانه و نیروی جوانی دست یافتنی بود. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه آن وضعیت را به زیبایی هر چه تمام تر چنین بیان می فرمایند: «تشنه بودیم، گرسنه بودیم، برهنه بودیم، پیاده بودیم و راه ما دور و پای ماخسته بود؛ زخم داشتیم و خون ما اندک و بار ما سنگین بود، معمذا می رفتیم؛ می تاختیم و پیش می تاختیم و با پیکر نیمه جان خود همچنان تشنه و گرسنه مانند بلای آسمانی بر سر دشمن فرود می آمدیم.»
با این وصف آثار آن فشارها و شرایط سخت و دشوار جبهه ها به مرور زمان سبب ایجاد بیماری های گوناگون نظیر بیماری های گوارشی، سینوزیت، آتروز، مجاری ادراری، اعصاب و روان، ریه و سردردهای مزمن در بین بسیجیان گردید. در صورتی که رزمندگان برای این آسیب ها نه صورت سانحه دارند و نه پرونده بالینی، لازم به توضیح است اگر رزمنده ای در جبهه دچار بیماری می شد به بهداری خط مقدم که نیروهای آن آموزش مختصری دیده بودند، مراجعه می نمودند، آنها هم مشتی قرص مسکن به او می دادند اگر دردش حاد می شد به اورژانس مادر که در پشت خط قرار داشت منتقل می شد آن هم با ماشین های گذری رزمنده بیمار به ارژانس منتقل می گردید. آنجا هم با قرص و آمپول قوی درد او را آرام می کردند بدون اینکه اقدام درمانی لازم و مؤثری صورت بگیرد به خط بر می گشت. بسیجیان هیچ گاه به این وضعیت اعتراض خرده نمی گرفتند بلکه فوراً با عشق و علاقه به مواضع خود باز می گشتند و با اخلاص عجیبی ناراحتی خود را پنهان می نمودند.
به یاد دارم زمستان بود. زیر بارش برف چادر زده بودیم، برای عملیات در کردستان عراق آماده می شدیم. جهت ایجاد آمادگی بدنی روزانه با تجهیزات کامل در تپه ها و کوه های اطراف سد بوکان به راهپیمایی می رفتیم. و گاهاً تا ۳۷ کیلومتر راه طی می کردیم در آن شرایط یکی از رزمنده ها دچار عفونت ادراری شده بود. برای اینکه از عملیات خط نخورده با آنکه دکتر ۱۴ آمپول و تعدادی زیادی قرص برایش تجویز کرده بود هر روزپابه پای بقیه می آمد و در بین راه داروهایش را مصرف می کرد.
آری در نتیجه تمام آن فداکاری های ریز و درشت بسیجیان بود که رهبر کبیر انقلاب اسلامی فرمودند: من همواره به خلوص و صفای بسیجیان غبطه می خورم و از خدا می خواهم تا با بسیجیانم محشور گردم و خطاب به مسئولین نظام فرمودند: « می دانم اگر مسئولین نظام از شما بسیجیان غافل شوند، به آتش دوزخ الهی خواهند سوخت.» لطف نمائید وقانون خدمات رسانی به ایثارگران را مطالعه نمائید. هیچ گونه امتیازات و مزایای شامل این عزیزان نشده است و درماده یک این قانون دولت راموظف به تدوین لایحه خدمات به رزمندگان کرده است وسال ها می گذرد.وهیچ خبری نیست.و فقط به رزمندگان معسرمبلغی می دهند.
آیا این عدالت است؟پس تکلیف رزمندگان شاغل چه می شود؟ و عدالت حکم می کندکه رزمندگان شاغل نیزمثل بقیه ایثارگران شاغل مزایایی همچون.معافیت ازپرداخت حق بیمه ومالیات وهمچنین مشمول ارتقاء طبقه شغلی وامتیاز فوق العاده ایثارگری ویک مقطع تحصیلی بالاتر وغیره شوند. درحال حاضر مظلوم ترین قشرایثارگران ایثارگران رزمنده شاغل می باشند که حتی وزارتخانه ها و ادارات مختلف طبق قانون آنها را رسما" ایثارگرنمی نمی نامند. و چه اهانت ها و توهین هایی که به این عزیزان شده است. آیا وقت آن نرسیده که در قوانین و مقررات برای ایثارگران رزمنده شاغل مزایا و امتیازاتی درنظر گرفته شود؟
با ادب و احترام و تشکر فراوان.
متوقف شدن "لایحه رزمندگان" در کمیسیون اجتماعی دولت
به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در حالی که این روزها نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دنبال بررسی لایحه بودجه سال 94 هستند، در اجرای قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران تاکنون
لایجه پرداخت حقوق رزمندگان در دولت مورد بررسی و اجماع قرار نگرفته
و به مجلس ارائه نشده است.
بنا بر این گزارش اویل دی ماه سال جاری حجت السلام شهیدی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران اعلام کرد لایحه پرداخت حقوق رزمندگان به مجلس ارائه شده است اما دکتر محمد حسین فرهنگی عضو هیئت رئیسه مجلس در اینباره اظهار داشت: تاکنون
لایحه مذکور به مجلس ارائه نشده و همچنان در کمیسیون اجتماعی دولت در حال بررسی است.
رزمندگان 8 سال دفاع مقدس علی رغم جانفشانی ها هیچ جایی در قانون نداشته و از هیچ مزایایی بهره مند نشده اند.
بر اساس قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران در صورت اجرایی شدن این قانون توسط دولت رزمندگان به تناسب میزان حضور در جبهه از مزایایی مالی برخوردار خواهند شد.
...
لبخند بزن رزمنده ؟!
شب عید گریه ات در راه است ؟!
حقوق رزمندگان و جانباززان قرنی دیگر ؟!
چیزی نیست ، همش یک پلک بهم زدن است ؟!
در آن دنیا ؟!
=============
اضافه کنید به اشعار جانباز عزیز :
نمک دارید : نمک دان ندارید ؟!
غمی دارید : غمزه را ندارید ؟!
دلی دارید : شجاعت را ندارید ؟!
گرفتید ملک و زر : سیری ندارید ؟!
مگه حتمآ باید زخمی و معلول و کشته و ناقص میشیدیم خب تقصیر ما چیه خواست خدا این بود که نه تیر و نه ترکش بخوریم یعنی ما با آدمایی که در طول جنگ عشق و حال میکردن یکی هستیم ؟؟
دوران حنگ معمولا چهل وپنج روزه بود وانهایی که دوماه وسه ماه جبهه دارند فکر کنم جز ارتش بعث بودند که الان هیچ نام ونشانی ندارند وتا ه با شدید ترین وضع هم با ما برخورد میشه که نه اقایون برید دنبال کارتون ووقت ما رانگی یید