روزگار ارج نهادن گذشت ولی...ما هستیم

رضا شرفخانی - با سلام و درود بر دلاور مردان ایثار و شهادت، درود بر جانبازان شهیدان زنده و خانواده معزز شهدا و درود به یادگاران شهدا فرزندانی که در جای جای ایران زمین مورد بی مهری قرار می گیرند.  چرا اینچنین  و چرا باید سکوت کرد مگر قرار ما و ماها اینچنین بود که همیارانمان را تنها بگذاریم و مگر قرار شب های رزم قرار نگذاشته بودیم که اگر یکی مان سالم برگشتیم هوای یادگاران همرزممان را نگهداریم؟ کجا رفت آن وعده شهادت  و یا به عبارتی کجائید ای شهیدان خدائی، نه دلاوران ما از یادمان نرفته و هرگز فراموش نخواهیم کرد بلکه سیاسیون و دولت مردان در ساختمان های محکم و حفاظت شده  خود وعده خود را به فراموشی سپردند.

اگر تنها به کلام گوهر بار حضرت امام خمینی (قدس سره) که فرمود: "نگذارید پیشکسوتان خون وشهادت در مشکلات روزمره به فراموشی سپرده شوند"  عمل می کردند هرگز مشکلات برای ایثارگران 8 سال دفاع مقدس  به وجود نمی آمد.  دوستان مثالی هست که کرم ریشه درخت را می خورد و درخت تنومند را سست می کند، متاسفانه بعد از گذشت چند دهه اینچنین شده، در اخبار و راویان سخن هر روز می خوانیم که همرزمی به دیار حق شتافته و می خوانیم همرزمی مورد هجوم بنیادها قرار گرفته وووووو می خوانیم، گذر می کنیم  تا شاید دولت مردان به خود بیایند  که  به کجا چنین شتابان؟! مگر ما چه کردیم که مورد بی مهری روزگار قرار گرفتیم.

از یک سو سازمان بنیاد شهید که وظیفه او کاملا" مشخص است خدمت رسانی به صاحبان اصلی نظام با گذاشتن قوانین داخلی بی ارزش عقب گرد می کند، از قوانین کسر درصد جانبازان برای فرار از خدمت گرفته تا تهدید فرزندان شهدای عزیزمان، سوگند به خدا که مسئولان همان نااهلان هستند که امام عزیزمان فرمودند که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد  که افتاده، دوستان چاپلوسی و ترس را کنار بگذاریم. دولت و  مجلس و  دیگران همه در فکر خودشان هستند چرا که نه   با چند سئوال ساده می توان پی به بی مهری مسئولان به جامعه جانبازان و خانواده های محتر شهدا برد.

 و اما چرا با گذشت سال ها از دفاع مقدس هنوز باید جانبازان دارای مشکلات فراوانی باشند و مورد مسخره بنیاد شهید و دولت مردان قرار گیرند،  و چرا برای اجرای قانون کامل خدمات رسانی دولت با مشکل بودجه مواجه است  و چرا حقیقت تحقیق و تفحص از سازمان بنیاد شهید را برای ملت شریف ایران و حتی صاحبان اصلی انقلاب که خانواده ایثارگران هستند روشن نمی کنید.

و کلام آخر بابا ما جانبازان و ایثارگران  را مشکلات نجات بدهید و قوانین کم کردن درصد را جهت فرار از خدمت کنار گذاشته و بهانه مشکل مالی را حل کنید و به ادارات و سازمان ها نظارت کنید. از شهرداری ها گرفته تا هواپیمائی که هر کدام ساز خودش را می زند.

و آخر سطر، من نه نویسنده هستم که بیاناتم را ویرایش کنم و نه خارجی بلکه ایرانی و جانباز همین کشور هستم وشاید با بیان اینچنین سرم زیر آب رود.  شما شاهد باشید که هم ترمز ماشینم درست است و هم فعلا" مسموم نشدم که بخوانید به دیار حق شتافتم ویا علیه دولت مردان سخن ناحق گفتم، تنها بدون ویرایش و حق را گفتم تا شاید آرام گیرم و بس.