با تن زخمی اما استوار!

م.ر. ک.جانباز- البته برکسی پوشیده نیست که در طول 8 سال جهاد فی سبیل اله رزمندگان بسیجی با شجاعت ،شهامت ، ایثار، فداکاری و شهادت طلبی از سرزمین ایران اسلامی دفاع کردند و در مقابل توپ ، تانک ، بمب ، موشک و سایر ادوات مرگبار که استکبار جهانی در اختیار دشمنان انقلاب اسلامی قرار می داد . تحت زعامت خمینی کبیر (ره) بارشادتی وصف ناپذیر ایستادگی نمودند و در برابر حوادث سهمگین جبهه ها ماند کوهی پولادین و استوار مقاومت نمودند ، با سرهای نترس دشمن را خوار و زبون کردند و خواب را از چشمان دشمن عفلقی ربودند و در برابر حیرت جهانیان او را به زانو در آوردند و دشمن را با خفت تمام از شهرها و روستاها بیرون انداختند. در این راستا خمینی کبیر (ره) فرمودند : «حقیقتاً اگر بخواهیم مصداق کاملی از ایثار و خلوص و فداکاری و عشق به ذات مقدس حق و اسلام را ارائه دهیم چه کسی سزاوار تر از بسیجیان خواهد بود . »

با این اوصاف جنگ هشت ساله با حوادث تلخ و شیرین به پایان رسید اما برای رزمندگان هنوز جنگ تداوم دارد چراکه از جنگ آسیب های فراوان دیده اند . البته آسیب ها به دو دسته تقسیم می شوند. یکی آسیب های آشکارکه رزمنده مورد اثبات تیر و ترکش... قرار گرفتند و به بیمارستان منتقل می شد و در نتیجه برایش مدرک بالینی و بعد هم صورت سانحه همزمان صادر می گردد. دسته دیگر از آسیب ها، آسیب های پنهان بوده اند. متأسفانه به این آسیب های وارده به بسیجیان اصلاً توجه لازم ننموده اند. همانطوریکه می دانید اکثر رزمندگان بسیجی را جوانان و نوجوانان غیوری تشکیل می داد که از نیروی فوق العاده بدنی برای مقابله با دشمن در هر شرایطی برخوردار بودند.

 به این دلیل رزمندگان در اقلیم ها و شرایط متفاوت جبهه از گرمای خوزستان تا سرمای کردستان، از نقل و انتقال بسیجیان در جبهه با وسایل نقلیه باری تا راهپیمایی های طولانی در مناطق عملیاتی، از شب حمله تا صبح پاتک، از ساختن سنگر (با گونی وتراورس) تا کندن کانال (با بیل و کلنگ در حالت نشته )، از تعقیب دشمن در جبهه تا پاکسازی کردستان از ضد انقلاب، از عبور از مناطق آلوده شیمیایی تا قرار گرفتن و عبور از زیر آتش تهیه دشمن، از افتادن در معاصره تا گرفتار شدن در کمین دشمن... در همه ی این حالات به حمل تجهیزات انفرادی از قبیل اسلحه (کلانش، آر پی چی، تیربار...)، بند حمایل، کوله پشتی، نارنجک، ماسک، بادگیر، مقدار زیاد گلوله، کلاه آهنی، بی سیم، خشاب، دوربین، قطب نما، مقدار کمی غذا، قمقمه ای آب و کمک های اولیه نیاز بود. که به کتف و گردن و زانوها و در یک کلام به تمام مفصل ها فشار سنگینی وارد می نمود. و تحمل گرسنگی و تشنگی در آن شرایط فشاری مضاعف بر پیکر بسیجیان بود با این اوضاع و احوال سخت و دشوار رزمندگان فقط رضای خدا و سربلندی ایران اسلامی را طلب می کردند.

بی شک صبر و شکیبایی در برابر همه این مشکلات تنها با ایمان راسخ به خدای یگانه و نیروی جوانی دست یافتنی بود. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه آن وضعیت را به زیبایی هر چه تمام تر چنین بیان می فرمایند: «تشنه بودیم، گرسنه بودیم، برهنه بودیم، پیاده بودیم و راه ما دور و پای ماخسته بود؛ زخم داشتیم و خون ما اندک و بار ما سنگین بود، معمذا می رفتیم؛ می تاختیم و پیش می تاختیم و با پیکر نیمه جان خود همچنان تشنه و گرسنه مانند بلای آسمانی بر سر دشمن فرود می آمدیم.»

با این وصف آثار آن فشارها و شرایط سخت و دشوار جبهه ها به مرور زمان سبب ایجاد بیماری های گوناگون نظیر بیماری های گوارشی، سینوزیت، آتروز، مجاری ادراری، اعصاب و روان، ریه و سردردهای مزمن در بین بسیجیان گردید. در صورتی که رزمندگان برای این آسیب ها نه صورت سانحه دارند و نه پرونده بالینی، لازم به توضیح است اگر رزمنده ای در جبهه دچار بیماری می شد به بهداری خط مقدم که نیروهای آن آموزش مختصری دیده بودند، مراجعه می نمودند، آنها هم مشتی قرص مسکن به او میدادند اگر دردش حاد می شد به اورژانس مادر که در پشت خط قرار داشت منتقل می شد آن هم با ماشین های گذری رزمنده بیمار به اورژانس منتقل می گردید. آنجا هم با قرص و آمپول قوی درد او را آرام می کردند بدون اینکه اقدام درمانی لازم و مؤثری صورت بگیرد به خط بر می گشت. بسیجیان هیچ گاه به این وضعیت اعتراض خرده نمی گرفتند بلکه فوراً با عشق و علاقه به مواضع خود باز می گشتند و با اخلاص عجیبی ناراحتی خود را پنهان می نمودند. حال قضاوت با تاریخ است که چگونه از شرمندگی شهدا و جانبازان و رزمندگان در خواهید آمد. سربلند و سر افرازبادنام  شهدا و جانبازان و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس . والسلام .