05 ارديبهشت 1403 / ۱۵ شوال ۱۴۴۵
شناسه خبر : 36024
سه شنبه 23 تير 1394 , 12:52
سه شنبه 23 تير 1394 , 12:52
پربیننده های امروز
مقاله و یادداشت
سفر ترکیه ما
سارا آذری
ولی فقیه عروةالوثقی و رمز پیروزی
امانالله دهقان فرد
صد رحمت به توپ میرزا آقاسی!
حسین شریعتمداری
۴۰ دستاورد عملیات تاریخی «وعده صادق»
ابراهیم کارخانهای
وعده صادق، سقوط اسرائیل و حکومت های وابسته
امانالله دهقان فرد
باید جریان داشته باشیم!
علیرضا رجایی
تفکر انقلابی و روحیه جهادی اساس تفکر بچه های انقلاب است
داریوش بهمن یار
ادبیات ایثار و شهادت
گزارش و گفت و گو
جای خالی آموزش و پرورش در فرهنگ سازی مصرف کلای ایرانی
در بخش تولید باید با ارائه آموزشهای تربیتی و همچنین مهارتی، خودباوری ایجاد نماید و در بخش مصرف میتواند الگوهای مناسبی برای استفاده از تولیدات داخلی ایجاد نموده و از همان دوران کودکی استفاده از کالای با کیفیت داخلی را تبدیل به ارزشی فرهنگی نماید.
آموزش و پرورش باید تولیدکنندگان را به عنوان پرچمداران عزت و استقلال جامعه معرفی کند و در محتوای کتابهای آموزشی از جهادگران عرصه تولید تکریم نماید.
آموزش و پرورش به عنوان مهمترین نهاد رسمی در تعلیم و تربیت، همواره پیش قراول جریان فرهنگ سازی در کشور بوده است. اولین نهاد مدنی و اجتماعی که کودکان به آن ورود پیدا کرده و تجربههای فراوان و تاثیرگذاری در آن کسب مینمایند، مدرسه است.
بسیاری از آموزههای تربیتی که در مدارس ارائه میشود تا سالهای سال و چه بسا تا پایان عمر بخشی از تار و پود شخصیتی ما را شکل میدهد. روشن است که اگر بخواهیم فرهنگی را نهادینه کنیم ابتدا باید از همان دوران کودکی و از مدارس آغاز کنیم اما نقش مدارس در فرهنگ استفاده از کالاهای داخلی و روی آوردن به فرایند تولید ملی چیست و تا چه اندازه توانسته از عهده این نقش و وظیفه بر آید؟
نزدیک به 9 سال از اولین باری که رهبری به طور جدی از اقتصاد مقاومتی سخن گفته اند میگذرد و باید دید که آموزش و پرورش به عنوان موثرترین نهاد فرهنگ ساز کشور در این سالها چه دستاورد هایی داشته و آیا توانسته بسترهای لازم را فراهم نماید؟ برای پاسخ به این سوال به سراغ مسئولان آموزش و پرورش در دولت تدبیر و امید رفتیم اما انگار به مانند سالهای گذشته، هیاهوهای فراوان مهمترین موضوع اقتصادی- فرهنگی کشور را به حاشیه رانده است.
آموزش و پرورش هم در فرآیند تولید و هم در بخش مصرف میتواند مؤثر باشد. در بخش تولید باید با ارائه آموزشهای تربیتی و همچنین مهارتی، خودباوری ایجاد نماید و در بخش مصرف میتواند الگوهای مناسبی برای استفاده از تولیدات داخلی ایجاد نموده و از همان دوران کودکی استفاده از کالای با کیفیت داخلی را تبدیل به ارزشی فرهنگی نماید.
برای فرهنگ سازی در این زمینه راهکارهای عملی نیز وجود دارد که میتوان به اصلاح محتوای کتابهای درسی، فعالیتهای تحقیقاتی، فعالیتهای فوق برنامه مانند بازدید از نمایشگاهها و کارخانجات، برگزاری مسابقات فرهنگی و هنری و همچنین توجیح و آموزش معلمان اشاره کرد.
آموزش و پرورش باید تولیدکنندگان را به عنوان پرچمداران عزت و استقلال جامعه معرفی کند و در محتوای کتابهای آموزشی از جهادگران عرصه تولید تکریم نماید. باید روحیه اعتماد سازی و علاقه مندی به کالای ایرانی در بین دانش آموزان ایجاد شود ولازم است تا برای معلمان دورههای آموزشی مناسبی در خصوص فرهنگ سازی مصرف کالای ایرانی برگزار گردد، چرا که معلمان دارای بالاترین ظرفیت برای تأثیرگذاری بر دانش آموزان هستند.
آموزش و پرورش با در اختیار داشتن حدود یک میلیون نفر کارمند و 13 میلیون دانشآموزمیتواند به عنوان یک دستگاه گسترده و تأثیرگذار بیشترین نقش را در زمینه فرهنگسازی در اقتصاد مقاومتی در بین افراد جامعه داشته باشد اما به نظر میرسد که تاکنون در این مهم آن طور که باید موفق عمل نکرده است.
به برخی از ابزارها و راهکارهای موجود در آموزش و پرورش اشاره شد اما این نهاد و وزارت خانه مهم، دغدغههای فراوان دارد. شاید مهمترین مشکل، وجود دغدغهها و مسایل گسترده دیگری است در پیش روی این نهاد آموزشی و تربیتی قرار دارد و باعث شده فرهنگ سازی در اقتصاد مقاومتی به حاشیه رانده شود.
بررسی کارنامه و عملکرد آموزش و پرورش در این 9 سال نشان از اقدامی عملی و جدی در این خصوص ندارد و اقتصاد مقاومتی در اولویتهای این وزارت خانه نیست.
به تعبیری میتوان از جای خالی آموزش و پرورش در ترویج و نهادینه کردن فرهنگ تولید و مصرف سخن گفت و علی رغم وجود ابزارهای موثر در این نهاد، شاهد کم توجهی به این مقوله هستیم. به نظر میرسد که باید در آموزش و پرورش به طور جدی و قاطعانه و نه شعاری، بخشی به بسترسازی فرهنگی در اقتصاد مقاومتی و به طبع آن تولید ملی و استفاده از کالای داخلی اختصاص یابد و به شکلی سازمان یافته اقدامات مقتضی صورت بگیرد.
نزدیک به 9 سال از اولین باری که رهبری به طور جدی از اقتصاد مقاومتی سخن گفته اند میگذرد و باید دید که آموزش و پرورش به عنوان موثرترین نهاد فرهنگ ساز کشور در این سالها چه دستاورد هایی داشته و آیا توانسته بسترهای لازم را فراهم نماید؟ برای پاسخ به این سوال به سراغ مسئولان آموزش و پرورش در دولت تدبیر و امید رفتیم اما انگار به مانند سالهای گذشته، هیاهوهای فراوان مهمترین موضوع اقتصادی- فرهنگی کشور را به حاشیه رانده است.
آموزش و پرورش هم در فرآیند تولید و هم در بخش مصرف میتواند مؤثر باشد. در بخش تولید باید با ارائه آموزشهای تربیتی و همچنین مهارتی، خودباوری ایجاد نماید و در بخش مصرف میتواند الگوهای مناسبی برای استفاده از تولیدات داخلی ایجاد نموده و از همان دوران کودکی استفاده از کالای با کیفیت داخلی را تبدیل به ارزشی فرهنگی نماید.
برای فرهنگ سازی در این زمینه راهکارهای عملی نیز وجود دارد که میتوان به اصلاح محتوای کتابهای درسی، فعالیتهای تحقیقاتی، فعالیتهای فوق برنامه مانند بازدید از نمایشگاهها و کارخانجات، برگزاری مسابقات فرهنگی و هنری و همچنین توجیح و آموزش معلمان اشاره کرد.
آموزش و پرورش باید تولیدکنندگان را به عنوان پرچمداران عزت و استقلال جامعه معرفی کند و در محتوای کتابهای آموزشی از جهادگران عرصه تولید تکریم نماید. باید روحیه اعتماد سازی و علاقه مندی به کالای ایرانی در بین دانش آموزان ایجاد شود ولازم است تا برای معلمان دورههای آموزشی مناسبی در خصوص فرهنگ سازی مصرف کالای ایرانی برگزار گردد، چرا که معلمان دارای بالاترین ظرفیت برای تأثیرگذاری بر دانش آموزان هستند.
آموزش و پرورش با در اختیار داشتن حدود یک میلیون نفر کارمند و 13 میلیون دانشآموزمیتواند به عنوان یک دستگاه گسترده و تأثیرگذار بیشترین نقش را در زمینه فرهنگسازی در اقتصاد مقاومتی در بین افراد جامعه داشته باشد اما به نظر میرسد که تاکنون در این مهم آن طور که باید موفق عمل نکرده است.
به برخی از ابزارها و راهکارهای موجود در آموزش و پرورش اشاره شد اما این نهاد و وزارت خانه مهم، دغدغههای فراوان دارد. شاید مهمترین مشکل، وجود دغدغهها و مسایل گسترده دیگری است در پیش روی این نهاد آموزشی و تربیتی قرار دارد و باعث شده فرهنگ سازی در اقتصاد مقاومتی به حاشیه رانده شود.
بررسی کارنامه و عملکرد آموزش و پرورش در این 9 سال نشان از اقدامی عملی و جدی در این خصوص ندارد و اقتصاد مقاومتی در اولویتهای این وزارت خانه نیست.
به تعبیری میتوان از جای خالی آموزش و پرورش در ترویج و نهادینه کردن فرهنگ تولید و مصرف سخن گفت و علی رغم وجود ابزارهای موثر در این نهاد، شاهد کم توجهی به این مقوله هستیم. به نظر میرسد که باید در آموزش و پرورش به طور جدی و قاطعانه و نه شعاری، بخشی به بسترسازی فرهنگی در اقتصاد مقاومتی و به طبع آن تولید ملی و استفاده از کالای داخلی اختصاص یابد و به شکلی سازمان یافته اقدامات مقتضی صورت بگیرد.
نظری بگذارید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
زنگ خاطره
معرفی کتاب