فرهنگ ایثار باید فراگیر شود

زهي خيال باطل

زمانیکه درکنارهمدیگه هستیم ودرمقابل یگدیگرجبهه درست نمی کنیم وازخطاهای هم میگذریم وزمانیکه مردم ومسولین درمراسمات دریک جایگاه مساوی قراربگیرندوبزرگ وکوچکی به رخ هم نکشندو همه برخوردارازاحترام باشندو عده ای توقع احترام بیشتربخاطرپیشینه لباس درجه وپست ومقام سن وسال دارایی نداری وجنسیت نداشته باشندوما جانبازان هم انتظاردرمیان مردم باشیم بامردم بدون غرورومنیت

سلام گلم خوبی ؟ آخه چقدر حرص می خوری ... ها ؟ خو بابا دوست دارن این جوری زندگی کنن ... هر کی اختیار زندگی خودشو داره ... حالا مثلا من و تو که این همه جوش شهدا رو زدیم.... هیچکی بابت پریدن ما هول و والا برش نداشت ..........!!!
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم ...
این حرفا مال قبل اذان بود که دلم پر درد شده بود اما بعد اذان رو به قبله خدا به داشته ها و آنچه دارم صاحبش میشم فکر کردم از ناسپاسی خودم ... از خودم بدم اومد ...
گلم پر درد و با دل شکسته می نویسی ... حرفاتو قبول دارم ... هیچ می دانی چرا بی حاصلیم ؟؟؟... چون که از یاد شهیدان غافلیم .... ولی وجدانا تو اهل دردی یا درد نویس کاسب ... ؟؟؟لعنت به من که اینقدر گستاخم !
از دردی می نویسی که من به خاطر حمایت از آنها بدجور تاوان پس دادم ... !
دلواپسی های شما یادم نرفته
شب های پر هول و ولا یادم نرفته 
معبر ، کمین ، دشمن، رسیدن ، جا نماندن
شیرینی دل شوره ها یادم نرفته
فرعون های پیش رو ، لطف خداوند
اعجاز های بی عصا یادم نرفته
وقتی زدی با حنجری فریاد زخمی
دل را به دریا بی صدا یادم نرفته
وقتی نفس جا ماند از جولان روح ات
در تنگی نیزارها یادم نرفته
آن شب که از دست سحر اروند وحشی
می برد لبخند تو را یادم نرفته...
گلم ... تو مظلومی به اعتبار جانبازی و جانفشانیت ... و حکایت فکه و شلمچه مظلومتر ... چقدر خوبه یکم قدرشناسی؟
گذشته از این حرفها کلا هیچ چیز خوبتر از آن نیست که کسی را داشته باشید که جزء جزء شما را تحسین کند ... و وقتی گرفتار می شوید به یاریتان بیاید ...
در هر شرایطی دوستتان بدارد و بخاطر دوستتان احساس خوشبختی کنید ...
اما گاهی شرایطی پیش می آید که شما فکر می کنید تو آسمون به این بزرگی یه ستاره هم نداری و این حالت برای علاقمندان به فرهنگ ایثار و شهادت مخصوصا بعد جنگ خیلی زیاد
پیش می آید ..
.در این لحظات باید دعا کنی ...سجاده دلت همیشه پهن باشد به استجابت نزدیکتر است ...
بگو : الهی ....درمان آن دردها که به هیچ کس نمی توان گفت در دست توست ... مرا محتاج دستهای درد نشناس نکن ...
الهی ... آن زمان که همگان تنهایم می گذارند تنها حضور تو تنهایی را طراوت می بخشد ، تنهایم مگذار ....
باید بدانید ما هر بار به طور ناخواسته به بازی بسیار پیچیده ای فراخوان می شویم تا سره از ناسره جدا بشه ... چی بگم از بازی که از سر ما گذشت ... ؟؟؟
به ما گفتند باید بازی کنید با تیم دنیا ...!
بدون اینکه فرصت و حق انتخاب داشته باشیم سوت بازی رو زدن ...!
فقط فهمیدیم خدا تو تیم ماست... بازی که شروع شد .. دنیا هی به ما گل می زد ... هر بار که به نتیجه نگاه می کردم با تعجب می دیدم امتیازها برابر بود .... چرا ؟ ؟؟
گفتم که آخه خدا تو تیم ما بود ... همیشه خدا با لبخند به ما میگه نگران نباش تو وقت اضافه می بریم ... فقط حواست باشه استرسی بازی نکنی .. خیلی ساده پاس بده به من ... باقیشو بسپار به خودم ... ما هم تا حالا هر جور بوده بازی کردیم همونجر که خدا خواسته !
همه اینا رو گفتم که بهت بگم حتی اگه از شدت نگرانی مثل باران بهاری اشک بریزی و به هق هقی بیفتی که دیگه نفسی برات نمونه بازم بگو الهی به امید تو ...باور کن از این ستون به اون ستون فرجه ...
با این حال من معتقدم با وجود این شرایط وانفسا تعداد ایثارگران دلسوخته و دلسوز آن قدر زیاد هست که بتوانند با کمک هم بازم فرهنگ ایثار را در جامعه نهادینه کنند ... فقط همت می خواد !