یکشنبه 19 مهر 1394 , 12:58
عین بقیه مردم
محمدرضا سابقی- ضمن عرض تشکر از مدیریت محترم و همکاران عزیزشان در سایت فاش نیوز به عرض می رساند که پدر اینجانب و خودم در عملیات های رمضان و کربلای یک و در خطوط پدافندی بصورت بسیجی توفیق حضور در دفاع مقدس را داشتیم.
با توجه به اینکه بر اساس دفاع از اسلام واهل بیت به خیل عظیم رزمندگان پیوستیم. و مجروح شیمیایی شدم و دو بار هم ترکش خمپاره در خط مقدم به بنده اصابت کرد و مدت ها تحت درمان بودم و پدرم نیز در عملیات رمضان بشدت از ناحیه لگن و پا زخمی و مصدوم بوسیله گلوله تانک شدند. اما چون همانند بسیاری از مجروحان زمان جنگ پرونده ای تشکیل ندادیم. و حتی پول مختصر دو هزار تومان برای حضور چند ماه در جبهه را در آن زمان از سپاه نگرفتیم... اما هم اینک با توجه به شدت گرفتن عوارض مجروحیت ها و موجود بودن پرونده ها در سپاه نتوانسته ایم بعد از چند سال حتی ریالی برای درمان دریافت نمائیم. بنده حقیر در حال حاضر مستاجر و از نظر مالی همانند بسیاری از مردم شریف ایران روز را شب می نمائیم!!
لازم به ذکر است که خداوند را شکر گذاریم و اذعان می کنیم که از سپاسگزاری پروردگار ناتوانیم.
اما شایسته است که حداقل برای درمان مصدومان مجروحان جنگ تحمیلی که برای دفاع از کیان ملت ایران و اسلام قدمی برداشته اند و از عوارض حوادث جنگ تحمیلی رنجورند قدمی نیک و در خور شخصیت والای رزمندگان و ایثارگران برداشته شود.
محمدرضا سابقی - فرمانده دسته 3 گروهان ویزه گردان 409 لشکر 41 ثارالله در عملیات کربلای یک (شیمیایی شدم)-- بیسم چی فرمانده گردان(دانش شهرکی) در سال 1367 که 20روز قبل از قطعنامه بشدت مجروح شدم.
محمدرضا جان از جانب من خدمت پدر بزگوارتان سلام ویژه برسانید و امید وارم که مسئولین بنیاد از خواب بیدار شوند و نگاهی به اطرافشان بیندازند و در این فکر نباشند کسی که توانسته است در راه وطن قدم مثبت بردارد را درک کنند و در این فکر نباشند که همه ایثارگران که از جان مایه گذاشته اند برای چندر غاز حقوق یا هزینه درمان به چشم دروغگو نگاه کنند .......
شما خانواده بزرگی هستید و برای مردم جامعه قابل احترام هستید .....
اما این کافی نیست چون احترام گذاشتن به یک ایثارگر نه نان میشود و نه اب و نه اجاره منزل پس باید مسئولین بنیاد فکری اساسی بردارند تا مشکلات حل شود.....
فاش نیوز تشکر
ای کاش ناله آرام مجروحان فقط در خطوط مقدم نبرد و دفاع به گوش می رسید. نه اینکه پس از سالها اتمام جنگ تحمیلی هنوز مجروحتن و حادثه دیدگان جنگ از عوارض جراحت های خویش باز هم رنج ببرند.