از شعار تا عملِ رزمندگان

رضا مهرانی - علیرغم اینکه بحث مالی مربوط به تمام جامعه هدف میباشد و خانواده ای نیست که ازاین باب دررفاه کامل باشد.بنظرم خواسته یاناخواسته مسئولین مربوطه چنان سطحِ ارزشی این عزیزان رانزول داده که هرجاسخن ازایثارگر، جانباز، خانواده شهیدو...بمیان می آید، اولین بحث درهر موضوع مادیات میگردد.

رزمندگانی که روزی نه از روی شعار،بلکه ازروی ایمان و عقیدتی ازمال وجان خودمیگذشتند.هرچندکه حتم به یقین آن افراددرصورت لزوم امروزنیزهمانگونه اند؟ اماچرا ارج ومنزلت این بزرگواران تااین اندازه تنزل نموده که حتی مادیات راباحقوق ناچیزشان بایکدیگرمقایسه مینمایند.؟ اگرچه این ازحقوق مسلم آنان است، لیکن دست اندرکاران، این سیاست رابابرنامه یا از روی عدم مدیریت صحیح به خوردِ این دست از از جان شستگان دیروز رواج داده اند.میدانیم وقتی مادیات بمیان آیددرهرجامعه ای آن قشرآسیب پذیرمعنوی خواهندشدکه تاحدودزیادی به خواسته خودرسیده اند؟ ازدوستی که تااندازه ای بابودجه وقوانین ایثارگری آشناست نقل قول شدکه اگرمدیرانی که واقعامدیر و دلسوزدر راس امورقرارگیرند، بدون هیچ تردیدی مشکلات این قشرتاحدبسیارزیادی درکوتاهترین زمان ممکن مرتفع خواهدشدکه امروزبحای نگرانی ازنفوذ بیگانگان درخصوص مسائل فرهنگی،سیاسی،اجتماعی،نظامی و...راداشته باشیم نگران آبروداری این سینه سوختگان وآسیب دیدگان دفاع مقدس نزدخانواده ونزدیکانشان میباشیم. جانبازی بادرصدبالایِ جانبازی، برای بیماریهای پیش پا افتاده مانند زکام یاسرماخوردگی سراغ دارم که ازهزینه درمان عاحز و به دکترمراجعه ای ننموده وبه همین منظوردرمنزل مبادرت به خوددرمانی داشته. این موضوع خلاصه در یک یاچندنمونه نیست بلکه شمارش ازحساب خارج است. از این فراتر،سالهاست هزینه درمان مستقیم باخودعلت جانبازی بیشترمواقع باخودجانبازاست.درست است تعدادی ازافرادتنهاجنبه حقوقی موضوع رامینگرندامابه وحدانیت پروردگار، عزیزانی که بیشمارندبدنبال اخذکمک هزینه درمان جانبازی خودهستندکه دربیشترمواقع ناامیدمیگردند؟دردِدل ایثارگران پایان ناپذیراست، لیک ازیاران رفته شان حیا نموده ومجبوربه سکوت میگردند.عزیزی رامیشناسم که اگرکمک مالی خانواده اش برای هزینه درمان جانبازی وی نبود،خداعالم است چگونه روزگاری میگذراند؟ حال تعدادقلیلی برای مادیات بیشتربا اقل صدمه درجنگ، دراین رسانه و آن رسانه سخن پراکنی و جرائدمزبورنیزبا آب وتاب به آن پرداخته، طوریکه جامعه ونسل امروزمان به این تصورمیافتندکه اینان سهم خواهی مینمایند.! وبرای آن تاسرحد آبروریزی باهم به مناقشه میپردازند.!!! انصاف درهرقشری از واجب ترین هاست وبایدباممارست به همان روزهای ازخودگذشتگی برگردیم، که ناممکن نمیباشد؟