اسم ما رو نبرید، راحت تریم.

ابراهیم- سال ها حرف وحرف وحرف. رفتین با تمام اعتقاد دچارمشکل شدیم از روی اعتقاد تحمل کردیم، زخم خوردیم، تحمل کردیم و درخانه به بهانه زخم نماندیم، بازم هم برگشتیم. سی سال گذشت. پیر شدیم. فشارهای اقتصادی باعث شد شرمنده فرزندانمان بشویم.

 از روی اجبار پس از سی سال رفتیم سابقه های زخم هارا نشان دادیم. برووبیا خلاصه 17 درصد دادن. گفتیم دکتر خودتان گفته حق بیشتری دارید پس چرا؟  جالب بود گفتند بخاطرمشکلات مالی...! شرمنده و سرافکنده تربرگشتیم و درگوشه خانه نشستیم.

 راستی چی شد هنوز که ازجنگ زیاد نگذشته؟ مگه میشه به همین راحتی فراموش کرد؟ مسئول بهداشت بنیاد میگه آنهایی که یک روز در برابر عراقی ها ایستادگی کردن نمیشه حقشان را ادا کرد. اگر روزی برسه که در ابتدای سخرانی هایشان اسمی از جانباز و ایثارگر نیارند به خدا کمتر به ما آسیب می رسد، چون حرف های خودشان راهم باور ندارند!