هر روز خبر اختلاس چرا؟!

جانباز شیمیایی1- در سال های نه چندان دور ما به فرمان پیر مراد دیو رابیرون کردیم!! هنوز به خودمان نیامده بودیم و اسیر احساسات انقلابی که یک غول بی شاخ و دم با همراهی چند کشور مدعی  غربی و عربی به ما حمله کرد. به دستور پیر مراد به جبهه ها رفتیم تا با چند کشور بجنگیم.

 در اول جوانی ویا نوجوانی آری! چه رشادت ها که نکردیم وچقدر شهید که ندادیم تا یک وجب از خاکمان از دست نرود. تا جنگ تمام شد چندی نگذشت که به عزای پیر مرادمان نشستیم وحواسمان به دوستان همسنگر وبعضیها نبود! که ای بابا دارند تقسیم غنائم می کنند. ما را چه به غنیمت! یکدفعه دیدیم درجه های آنچنانی، پست های آنچنانی وخانه وماشین وغیره... گفتیم حتما" زحمت کشیده اند.

 ما که درس خوانده بودیم وچون ریش می زدیم وتسبیح نداشتیم خیلی درخلوتشان راه نداشتیم ولی با دانشگاهی که رفته بودیم آن هم بدون سهمیه، شغلی داشتیم و13 سال مستاجر بودیم ولی همین دوستانی که گفتم وکیل و وزیر و فرماندار و استاندار شدند آن هم از سر صدقه جبهه رفتن و مجروحیت اندک و ثروت های هنگفت داشتند.

 تازه به یاد حرف دوستان شهیدمان می افتادیم که جنگ اصلی جنگ با نفس آن هم بعد از جنگ است. آری دوستان دیگری را می بینیم که هفتاد درصدند و در اوج سادگی وبی ریا زندگی می کنند ودوستان زیر 25 درصد و رزمندگان بی درصدکه هنوز منتظرند تا به دادشان رسیده شود. راستی دوستان ما را چه شد؟  این همه وهر روز خبر یک اختلاس چرا ؟؟؟