خاطرات دفاع‌مقدس را ورق بزن

رقی نمی‌کند روز اول هفته باشد یا آخر هفته. اینجا تعطیل و غیرتعطیل فرقی با هم ندارد. 

هر وقت از در سبزرنگ امامزاده‌علی‌اکبر(ع) داخل حیاط شوی، مردمی را می‌بینی که برای زیارت امامزاده و شهدا آمده‌اند. حتی در روزهای سرد پاییزی هم در کنار بعضی از مزارها می‌توانی خانواده شهدا را ببینی یا مردمی که از روی دلدادگی زائر شهدا شده‌اند. مزار شهدای امامزاده علی‌اکبر(ع) طبق یک سنت چندین ساله، هر‌ماه غبارروبی می‌شود و جمعی از مردم و مسئولان در این مراسم شرکت می‌کنند. در آغاز ‌ماه صفر هم در این مراسم با تعدادی دیگر همراه شدیم تا با شهدا تجدید بیعت و ادای دین کرده باشیم.

 

گشتی در مزار شهدا

از در سبزرنگ امامزاده علی‌اکبر(ع) که وارد حیاط شوی، ردیف‌هایی از قاب‌های سبز رنگ را می‌بینی که در هر کدام تصاویر شهیدی از شهدای انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی و شهدای هسته‌ای در آن جای گرفته و پای هر قاب عکس، مزار شهیدی است که سنگ قبر سیاه‌رنگی روی آنها را پوشانده است. سیدمحمد جوزی در امامزاده علی‌اکبر(ع) مسئولیت مجموعه و گنجینه آثار شهدا را برعهده دارد و خودش هم برادر 2 شهید است. می‌گوید: «کوچک‌ترین شهید دفن شده در مزار شهدای امامزاده علی‌اکبر(ع) برادر کوچک من است که سیدعلیرضا نام داشت و در سن 11سالگی به جبهه رفت و در سن 14سالگی به همراه 4جوان سید دیگر در نزدیکی خرمشهر به شهادت رسید. یادمان خمسه‌سادات در مزار شهدا هم برای همین شهدا ساخته شده است.» او از آخرین شهدای دفن‌شده در مزار شهدا یاد می‌کند و می‌گوید: «شهید محمدحسین مرادی، آخرین شهیدی بود که مدتی قبل در این مزار شهدا دفن شد. او یکی از شهدای مدافع حرم بود که در سوریه به شهادت رسید و در این محل در کنار مزار دایی شهیدش به خاک سپرده شد.»

 

موزه شهدا را فراموش نکن

یکی از اماکن معروف امامزاده علی‌اکبر(ع) چیذر موزه شهدایش است. در این موزه وصیت‌نامه، چند تکه لباس پاره شده، انگشتر، قاب‌عکس، مهر و تسبیح و جانماز، چفیه، پلاک و... همه‌‌چیزهایی است که دوران باشکوه دفاع‌مقدس سرزمینت را در جلوی چشم‌هایت ورق می‌زند و مرور می‌کند. موزه طوری طراحی شده است که وقتی واردش می‌شوی کار سختی نیست که خاطره‌های روزهای دفاع‌مقدس یادت بیاید و اگر آن روزها را ندیده‌ای، تصویر تقریبا واضحی از آن همه ایثار و فداکاری و ایمان برایت تداعی شود. ورودی موزه با آثاری از شهید سپهبدعلی صیاد‌شیرازی آراسته شده و دستخطی از این شهید رشید اسلام چشمت را روشن می‌کند. جلوتر که بروی، محل اصابت گلوله روی کلاه شهید جوانی می‌بینی که اتفاقا هنرمند و خطاط هم بوده، اما هنر بزرگ‌تر از خطاطی او، دفاع از اسلام و کشورش بود و وصیت‌نامه شهید دیگری که رد خون پاکش روی آن جا مانده همگی خاطره‌گوی شهدای ما هستند. همه دیوار‌ها و قفسه‌های شیشه‌ای پرشده از آثار و لوازم شهدا. با این توضیحات، اغراق نیست اگر بنویسیم موزه شهدای امامزاده علی‌اکبر(ع) واقعا کم‌نظیر است چرا که بسیاری از لوازم شهدا را در خود جای داده؛ آن هم لوازمی که عموما شهدا هنگام شهادت به همراه خود داشته‌اند، نمونه‌اش انگشتری است که بین لوازم اغلب شهدا دیده می‌شود و به گفته مسئولان موزه، شهید آن را در زمان شهادت در دست داشته است. آن طور که مدیر موزه شهدای امامزاده علی‌اکبر(ع) توضیح می‌دهد مجموعه موزه و گنجینه آثار شهدا در این محل در تاریخ چهارم اردیبهشت‌ماه 1376 به همت شهید سپهبدعلی صیاد‌شیرازی افتتاح شده است. دستخطی هم که در ابتدای ورود به موزه می‌توان دید یادگاری شهید صیاد است و روی سنگ قبر او نیز حک شده است. انتهای سالن موزه هم ماکتی از صحنه شهادت حضرت‌ابالفضل‌العباس(ع) بر دامن حضرت سیدالشهدا(ع) است که حسن‌ختام بازدید از موزه شهدای چیذر است.

 

شهدای هسته‌ای هم هستند

یکی از شهدای دفن شده در گلزار شهدای

امامزاده علی‌اکبر چیذر، شهید مصطفی احمدی‌روشن است. همان جوانی که یکی از مدیران فعال و متعهد در نیروگاه نطنز اصفهان در بخش تأمین کالا و خرید تجهیزات هسته‌ای در بخش غنی‌سازی‌ بود و زمستان سال 1390 به‌طور ناجوانمردانه توسط عوامل دشمنان نظام جمهوری اسلامی ترور شد و به شهادت رسید. هر کسی که او را می‌شناخت، از خوش‌خلقی و ادبش می‌گفت. اما مادر بیشتر از هر کسی خصوصیات اخلاقی فرزندش را می‌داند و می‌گوید: «نظر لطف خدا به سمت ما بود که مصطفی را به ما داد و من همیشه به ازای همین لطف، شاکر خدا بودم. خانواده ما خانواده‌ای مذهبی بود که پدرش به حلال و حرام و ما نیز به مسائل دینی توجه داشتیم و از همان بچگی هم او را با مراسم‌های مذهبی آشنا کرده بودیم و خودش هم به این مراسم‌ها علاقه زیادی داشت. آن‌قدر که همیشه می‌گفت دوست دارد خانه‌ای را داشته باشیم که بتوانیم در آنجا هیئت برگزار کنیم.»