شنبه 10 بهمن 1394 , 16:00
گزارش تصویری از پیاده روی اربعین(بخش پایانی)
وقتی چون قطره ای درآن دریای بیکران و اقیانوس ژرف قرار می گیری از غرق شدن پروایی نداری و دوست داری امواج طوفانی جمعیت تورا به آن ژرفای باعظمت رهنمون گردد
فاش نیوز - مسیر طولانی راهپیمایی اربعین حسینی مملو است از انسان های عاشق. چه آنان که از مناطق مختلف جهان اسلام میهمان وآفریننده این رویداد عظیم هستند و چه اهالی شهرها و روستاها واقع درمسیر راهپیمایی که کریمانه با جان ومال به میزبانی زوار اربعیین می پردازند. همه با جان ودل، به عشق کربلا و کربلائیان کار خود را با جان ودل انجام می دهند. راهپیمایان کوله برپشت و گاه بچه به بغل یا با بچه هایی که درون کالسکه ها دارند، یا پیرمردها و پیرزنانی که آهسته و لنگان و یا بر روی صندلی پرخدار نشسته اند و به پیش می روند. زن وشوهرهای جوان و جوانانی که بصورت گروهی با هم حرکت می کنند، و یا بزرگ وکوچکی که درموکب ها و ایستگاه های صلواتی بیشمار موجود درمسیر به اطعام و سقایی می پردازند.
همه ی کارها فی سبیل الله و به عشق امام حسین انجام می شود و چون کار برای این ها و خالصانه وعاشقانه است، در آن ازدحام و شلوغی، هیچ تنشی پیش نمی آید و شکوه وشکایتی نیست. حتی خانم ها که جسم و روح حساس تری دارند، با پاهای تاول زده و خسته ، گاهی بچه بغل ، این مسیر طولانی را طی می کنند وصدایشان درنمی آید.
این رود پرخروش که از ارتفاعات بلند عشق و ایمان سرچشمه گرفته بی وقفه جریان دارد. شب وروز ندارد. هوا که تاریک می شود راهپیمایی حس وحال غریبی پیدا می کند. وقتی درکناری برای گذراندن شب ویا نفسی تازه کردن می نشینی و از آنجا به حرکت کاروان درتاریکی میان نخل ها نگاه می کنی، ناگهان به سال 61 هجری پرتاب می شوی و گویی این کاروان اسرای کربلاست که درتاریکی شب طی طریق می کند!
به کربلا که می رسی و وقتی این رود به دریا می ریزد چشم اندازی زیبا و باور نکردی جلوه گر می شود که هر بیننده ای را به وجد می آورد. وارد این اقیانوس بیکران که می شوی خود را دردریای عشق امام حسین و اهل بیت غرقه می بینی ولی این غرق شدن لذت بخش و جانفزاست.
شور وشوق عجیبی درشهر نه چندان بزرگ کربلا می بینی و باورت نمی شود که این همه جمعیت که طی چندین روز به سمت آن روانه شده اند چطور در آن جا می شوند. اما دریا های عمیق ظرفیت غیرقابل باوری دارند!
وقتی چون قطره ای درآن دریای بیکران و اقیانوس ژرف قرار می گیری از غرق شدن پروایی نداری و دوست داری امواج طوفانی جمعیت تورا به آن ژرفای باعظمت رهنمون گردد و سردرقدوم شهدای کربلا بگذاری و فارغ از هست ونیست دنیایی، مست ومدهوش، برساحل زانوانشان آرام بگیری!
