شهید علیزاده به روایت برادر و همسرش

شهید فخرالله کربلایی علیزاده از درجه‌داران سرافراز ارتش اسلام است که در اسفندماه سال 1341 در شهر «سیس» از توابع شهرستان شبستر به دنیا آمد.

فخرالله با وجود تهیدستی خانواده‌اش توانست تا کلاس دوم مقطع دبیرستان تحصیل کند اما در همان سال ترک تحصیل کرد و در سال 1361 وارد ارتش جمهوری اسلامی ایران شد و به استخدام نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد.

در آن زمان، ارتش متجاوز صدام به میهن عزیزمان تاخته بود و تعدادی از متجاوزان هنوز در خطه میهن اسلامی‌مان به سر می‌بردند و علیرضا تصمیم گرفت به رویارویی با متجاوزان برود.

او پس از گذراندن دوره آموزشی در «پادگان 06» (مرکز آموزش درجه‌داری نیروی زمینی) به درجه «گروهبان دومی» نائل آمد و پس از آن به دسته مخابرات در شیراز برای آموزش منتقل شد.پس از اتمام دوره به لشکر 92 زرهی اهواز اعزام و در منطقه عملیاتی جنوب کشور مشغول خدمت شد. مدت شش سال در آنجا خدمت و در بیشتر عملیات‌های منطقه جنوب شرکت کرد.

او پس از سال‌ها خدمت در جبهه و در جریان هجوم دوباره رژیم بعث عراق بعد از پذیرش قطعنامه 598 سازمان ملل از سوی ایران، در منطقه «شهابیه» به شهادت رسید.

علیزاده در سال 1362 ازدواج کرد و حاصل این ازدواج، دو فرزند به نام‌های میثم و مهدی است.

وی فردی دلسوز و مهربان برای فرزندان و خانواده‌اش بود و همیشه به همسرش توصیه می‌کرد که مواظب تربیت فرزندانش باشد.

برادر شهیدعلیزاده می‌گوید: در مرخصی آخرش،فرزند دومش به دنیا نیامده بود. گفتم برادر، در زمان تولد فرزندت حضور داشته باش، اما فخرالله گفت که اگر قسمت باشد خواهم بود و اگر هم شهادت قسمت‌مان باشد خداوند را بهترین حافظ فرزندانم می‌دانم.

یا روزی از وی پرسیدم که ما کی بر صدامیان و مزدورانش پیروز می‌شویم؟ گفت: خون ماست که بر دشمنان تا بن و دندان مسلح پیروز خواهد شد تا ما خود را فدای میهن نکنیم، پیروزی حاصل نخواهد شد.

همسرش می‌گوید: او مخلص بود و در راه حفظ نظام اسلامی فداکاری می‌کرد. همیشه در فکر تقویت جبهه بود. می‌گفت: این صدام جنایت‌های زیادی در منطقه مرتکب شده است.هر زمان که به مرخصی می‌آمد از رشادت‌های رزمندگان اسلام می‌گفت.

می‌گفتم فخرالله این مدت که مرخصی آمدی یک مقدار استراحت کن.در جواب می‌گفت:از خدا می‌ترسم که در این راه شهادت نصیبم نشود. در رابطه با تربیت فرزندانش برایم خیلی توصیه می‌کرد. می‌گفت: من که در جبهه هستم اگر در مورد تربیت فرزندانم کوتاهی و یا قصور کنی، روز قیامت از تو در نمی‌گذرم.

یک شب از جبهه‌ها و رشادت‌های رزمند گان و لشکر 92 اهواز برایم تعریف می‌کرد. پرسیدم فخرالله چرا من احساس می‌کنم که شما ناراحت هستید؟. مگر مشکلی پیش آمده است که از من پنهان می‌کنید؟. گفت: نه. فقط یک سربازی داشتم که بسیار نجیب بود. شهید شد و شهادتش مرا واقعاً تحت تأثیر قرار داد. همسرم، وضعیت منطقه خیلی خراب است. فخرالله فردای آن شب به منطقه اعزام شد و بعد از 48 ساعت خبر شهادتش را به ما دادند. /ایسنا