06 ارديبهشت 1403 / ۱۶ شوال ۱۴۴۵
شناسه خبر : 41662
سه شنبه 29 دي 1394 , 12:05
سه شنبه 29 دي 1394 , 12:05
فاصله ما تا جهنم تروریست‌ها!
میلاد رضایی
اوضاع این رژیم حسابی بیخ پیدا کرده است
جعفر بلوری
عقب‌نشینی‌ها تا کجا ادامه دارد؟
عبدالرحیم انصاری
رسانه‌ی نوظهورِ پهپاد-موشک
سید مهدی حسینی
سفر ترکیه ما
سارا آذری
ولی فقیه عروةالوثقی و رمز پیروزی
امان‌الله دهقان فرد
صد رحمت به توپ میرزا آقاسی!
حسین شریعتمداری
۴۰ دستاورد عملیات تاریخی «وعده صادق»
ابراهیم کارخانه‌ای
نقاش پرتره ۵۰ شهید هم‌محله‌ای
صبح به صبح پارچه سفید را کف اتاق کوچکش پهن می‌کند، فاتحه‌ای می‌خواند و شروع می‌کند به طرح زدن. رج به رج، توی خانه‌های کوچکی که کنار هم چیده، طرح می‌زند و رنگ می‌کند. طرح‌ها کنار هم جان می‌گیرند و از دور، چهره جوان‌هایی را رقم می‌زنند که نامشان امروز روی تابلوی خیابان‌ها و کوچه‌های محله ماست: «شهید ناصر اسماعیلی، شهید اسدالله بهرامی، شهید داود مهربانی بصیر، شهید...». فرزانه عربلو، بچه‌محل ما چند ماهی می‌شود که دست به کار یک طرح ماندگار شده است. طرحی که نه تنها به دلیل نام شهیدان ارزشمند است که با تکنیک خلاقانه‌ای که او در آن به کار گرفته، اثری منحصربه‌فرد را پدید می‌آورد.
باید با شهدا زندگی کنم
فرزانه عربلو نقاش است، اما هنرش را به کار گرفته تا تصاویر شهدا را در منطقه‌اش ماندگار کند. خودش درباره این کار می‌گوید: «چهره شهدا را با پیکسل‌های‌ریزی که در هر کدامشان، یکی از نمادهای زندگی آن شهید کشیده شده طراحی می‌کنم؛ با آبرنگ، مدادرنگی، اکولین و هر ابزار دیگری که لازم باشد. نکته مهم این است که در هیچ مرحله‌ای از کار از کامپیو‌تر استفاده نمی‌شود و همه مراحل کاملاً دستی است.» کار طراحی چهره شهدا برای فرزانه خیلی قبل‌تر از پیدا کردن عکس شهید و آماده کردن متریال طراحی شروع می‌شود. از لحظه تولد شهید، محله‌ای که در آن بزرگ شده، بازی‌هایی که به آنها علاقه داشته، رشته‌ای که در آن درس خوانده تا لحظه‌ای که شهید شده است. می‌گوید: «باید همه آنچه زندگی شهید را شکل می‌داده، پیدا کنم و در فهرستی بیاورم. بنابراین قبل از هر‌کاری شروع به جمع‌آوری اطلاعات درباره شهدا می‌کنم. منابع متعددی روبه‌رویم است. از کتاب‌هایی که درباره این شهیدان وجود دارد گرفته تا صحبت‌هایی که دیگران درباره‌شان می‌کنند، مطالبی که درباره آنها گفته می‌شود و اطلاعاتی که خانواده شهید در اختیارم می‌گذارند. همه را بررسی می‌کنم تا به‌شناختی از شهید برسم. در واقع برای مدتی باید با شهید زندگی کنم. پس از آن کمکم ایده در ذهنم شکل می‌گیرد و شروع به کار می‌کنم.»
تحقق یک آرزوی بزرگ
برای فرزانه عربلو، تصویرسازی شهدا یک آرزوی بزرگ بود.کاری که می‌گوید معنویت آن از هر چیز دیگری برایش مهم‌تر است و حالا که این راه را شروع کرده حاضر نیست از آن پای بکشد. این نقاش هم‌محله‌ای می‌گوید: «با همه دشواری‌هایش، پای این کار ایستاده‌ام. شب و روز در فکر بهتر اجرا کردن این طرح هستم و حتی گاهی نیمه‌شب از خواب می‌پرم، چیزی به ذهنم می‌رسد، یادداشت می‌کنم و دوباره می‌خوابم تا روز بعد که آن را در اجرا به کار بگیرم.» تکنیکی که فرزانه عربلو در طراحی چهره شهدا اجرا می‌کند، آنالیز و تصویرسازی است. خودش می‌گوید ایده این نوع تصویرسازی چند سال قبل به ذهنش رسیده و تا به حال چند بار آن را پیاده کرده است، اما برای تصویرسازی چهره شهدا، این نخستین بار است که به چنین تکنیکی روی می‌آورد: «در ترم آخر تحصیلم، دنبال کاری خلاقانه برای طرح پایان دانشگاهم بودم که به ذهنم رسید پرتره گرافیست‌های نامدار ایران را با پیکسل‌هایی از آثارشان طراحی کنم. دست به کار شدم و مثلاً چهره استاد مرتضی ممیز را با کار‌هایش طراحی کردم.» این نقاشی عربلو با تحسین و تأیید استادانش مواجه شد و از این درس نمره ۲۰ گرفت. بعد‌تر، با همین تکنیک در جشنواره مشکات که شهرداری برگزار می‌کرد شرکت کرد و چهره دکتر قالیباف، شهردار تهران را با طرح‌های عمرانی و نمادهای تهران طراحی کرد که رتبه اول را کسب کرد.
شهدا هویت شهر و محله‌مان هستند
اما چطور شد که فرزانه عربلو سراغ تصاویر شهدای منطقه ما آمد؟ خودش در این باره می‌گوید: «بعد از برنده شدن طرحم در جشنواره مشکات، شهردار منطقه ۱۸ از من خواست که این کار را برای شهدای منطقه انجام دهم تا در نمایشگاهی که به مناسبت ۲۲ بهمن برگزار می‌شود، از آنها رونمایی شود. با اشتیاق پذیرفتم و کار را شروع کردم.» حالا فرزانه فهرستی از ۵۰ شهید منطقه ۱۸ آماده کرده که یک به یک سراغ تصویر آنها خواهد رفت و چهره‌شان را با ترکیبی از علاقه‌مندی‌هایشان، سبک زندگی و شاخص‌های دوران حیاتشان در ابعاد ۷۰ در ۱۰۰ به تصویر درخواهد آورد.» عربلو می‌گوید: «قرار است چهره ۱۰ نفر از این شهدا را تا بهمن ماه تصویرسازی کنیم و بقیه آنها در زمانبندی‌های بعدی تصویرسازی خواهد شد.» او که این روز‌ها در شهرداری منطقه، مدیر خانه علم و زندگی است، می‌گوید: «همه تلاش ما این است که هویت شهری را در تهران پررنگ‌تر کنیم. شهدا از ارزشمند‌ترین نمادهای شهر هستند که می‌توانند این هویت را به شهر برگردانند. نباید بگذاریم که یاد شهدا در ذهن‌های مردم کمرنگ شود. به همین دلیل هم باید مهم‌ترین نمادهای پایتخت، شهدای آن باشند.» عربلو همچنین مدتی در یکی از‌سراهای محله منطقه به آموزش گرافیک و نقاشی پرداخته است و همچنان دوست دارد هنرش را به دیگر هم‌محله‌ای‌ها آموزش دهد.
خود شهدا کمکم می‌کنند
فرزانه عربلو می‌گوید که گاهی احساس می‌کند خود شهدا به او کمک می‌کنند تا ایده‌های جدیدی برای طراحی تصاویرشان به ذهنش برسد: «معنویت این کار برایم خیلی زیاد است. وقتی می‌خواهم کارم را شروع کنم مراقبم که بی‌احترامی به شهدا صورت نگیرد. عکس‌های آنها را هیچ‌وقت روی زمین نمی‌گذارم. مقواهای طراحی شده را در جایی می‌گذارم که کمترین تماس را با دست داشته باشند. من ارادت خاصی به شهدا دارم و امیدوارم شهدا کمک کنند کار خوب پیش برود و با موفقیت اجرا شود.»
منبع: همشهری محله
باید با شهدا زندگی کنم
فرزانه عربلو نقاش است، اما هنرش را به کار گرفته تا تصاویر شهدا را در منطقه‌اش ماندگار کند. خودش درباره این کار می‌گوید: «چهره شهدا را با پیکسل‌های‌ریزی که در هر کدامشان، یکی از نمادهای زندگی آن شهید کشیده شده طراحی می‌کنم؛ با آبرنگ، مدادرنگی، اکولین و هر ابزار دیگری که لازم باشد. نکته مهم این است که در هیچ مرحله‌ای از کار از کامپیو‌تر استفاده نمی‌شود و همه مراحل کاملاً دستی است.» کار طراحی چهره شهدا برای فرزانه خیلی قبل‌تر از پیدا کردن عکس شهید و آماده کردن متریال طراحی شروع می‌شود. از لحظه تولد شهید، محله‌ای که در آن بزرگ شده، بازی‌هایی که به آنها علاقه داشته، رشته‌ای که در آن درس خوانده تا لحظه‌ای که شهید شده است. می‌گوید: «باید همه آنچه زندگی شهید را شکل می‌داده، پیدا کنم و در فهرستی بیاورم. بنابراین قبل از هر‌کاری شروع به جمع‌آوری اطلاعات درباره شهدا می‌کنم. منابع متعددی روبه‌رویم است. از کتاب‌هایی که درباره این شهیدان وجود دارد گرفته تا صحبت‌هایی که دیگران درباره‌شان می‌کنند، مطالبی که درباره آنها گفته می‌شود و اطلاعاتی که خانواده شهید در اختیارم می‌گذارند. همه را بررسی می‌کنم تا به‌شناختی از شهید برسم. در واقع برای مدتی باید با شهید زندگی کنم. پس از آن کمکم ایده در ذهنم شکل می‌گیرد و شروع به کار می‌کنم.»
تحقق یک آرزوی بزرگ
برای فرزانه عربلو، تصویرسازی شهدا یک آرزوی بزرگ بود.کاری که می‌گوید معنویت آن از هر چیز دیگری برایش مهم‌تر است و حالا که این راه را شروع کرده حاضر نیست از آن پای بکشد. این نقاش هم‌محله‌ای می‌گوید: «با همه دشواری‌هایش، پای این کار ایستاده‌ام. شب و روز در فکر بهتر اجرا کردن این طرح هستم و حتی گاهی نیمه‌شب از خواب می‌پرم، چیزی به ذهنم می‌رسد، یادداشت می‌کنم و دوباره می‌خوابم تا روز بعد که آن را در اجرا به کار بگیرم.» تکنیکی که فرزانه عربلو در طراحی چهره شهدا اجرا می‌کند، آنالیز و تصویرسازی است. خودش می‌گوید ایده این نوع تصویرسازی چند سال قبل به ذهنش رسیده و تا به حال چند بار آن را پیاده کرده است، اما برای تصویرسازی چهره شهدا، این نخستین بار است که به چنین تکنیکی روی می‌آورد: «در ترم آخر تحصیلم، دنبال کاری خلاقانه برای طرح پایان دانشگاهم بودم که به ذهنم رسید پرتره گرافیست‌های نامدار ایران را با پیکسل‌هایی از آثارشان طراحی کنم. دست به کار شدم و مثلاً چهره استاد مرتضی ممیز را با کار‌هایش طراحی کردم.» این نقاشی عربلو با تحسین و تأیید استادانش مواجه شد و از این درس نمره ۲۰ گرفت. بعد‌تر، با همین تکنیک در جشنواره مشکات که شهرداری برگزار می‌کرد شرکت کرد و چهره دکتر قالیباف، شهردار تهران را با طرح‌های عمرانی و نمادهای تهران طراحی کرد که رتبه اول را کسب کرد.
شهدا هویت شهر و محله‌مان هستند
اما چطور شد که فرزانه عربلو سراغ تصاویر شهدای منطقه ما آمد؟ خودش در این باره می‌گوید: «بعد از برنده شدن طرحم در جشنواره مشکات، شهردار منطقه ۱۸ از من خواست که این کار را برای شهدای منطقه انجام دهم تا در نمایشگاهی که به مناسبت ۲۲ بهمن برگزار می‌شود، از آنها رونمایی شود. با اشتیاق پذیرفتم و کار را شروع کردم.» حالا فرزانه فهرستی از ۵۰ شهید منطقه ۱۸ آماده کرده که یک به یک سراغ تصویر آنها خواهد رفت و چهره‌شان را با ترکیبی از علاقه‌مندی‌هایشان، سبک زندگی و شاخص‌های دوران حیاتشان در ابعاد ۷۰ در ۱۰۰ به تصویر درخواهد آورد.» عربلو می‌گوید: «قرار است چهره ۱۰ نفر از این شهدا را تا بهمن ماه تصویرسازی کنیم و بقیه آنها در زمانبندی‌های بعدی تصویرسازی خواهد شد.» او که این روز‌ها در شهرداری منطقه، مدیر خانه علم و زندگی است، می‌گوید: «همه تلاش ما این است که هویت شهری را در تهران پررنگ‌تر کنیم. شهدا از ارزشمند‌ترین نمادهای شهر هستند که می‌توانند این هویت را به شهر برگردانند. نباید بگذاریم که یاد شهدا در ذهن‌های مردم کمرنگ شود. به همین دلیل هم باید مهم‌ترین نمادهای پایتخت، شهدای آن باشند.» عربلو همچنین مدتی در یکی از‌سراهای محله منطقه به آموزش گرافیک و نقاشی پرداخته است و همچنان دوست دارد هنرش را به دیگر هم‌محله‌ای‌ها آموزش دهد.
خود شهدا کمکم می‌کنند
فرزانه عربلو می‌گوید که گاهی احساس می‌کند خود شهدا به او کمک می‌کنند تا ایده‌های جدیدی برای طراحی تصاویرشان به ذهنش برسد: «معنویت این کار برایم خیلی زیاد است. وقتی می‌خواهم کارم را شروع کنم مراقبم که بی‌احترامی به شهدا صورت نگیرد. عکس‌های آنها را هیچ‌وقت روی زمین نمی‌گذارم. مقواهای طراحی شده را در جایی می‌گذارم که کمترین تماس را با دست داشته باشند. من ارادت خاصی به شهدا دارم و امیدوارم شهدا کمک کنند کار خوب پیش برود و با موفقیت اجرا شود.»
منبع: همشهری محله
نظری بگذارید
