درصدها پایین است، اما دردها بالاست!

فرزند جانباز، نوه ی شهید - بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان.

باسلام به محضر پاک و مقدس شهدا و امام شهدا؛ من مدت زیادی نیست که با این سایت آشناشده ام اما درهمین مدت کوتاه فهمیدم که تنها سایتی است که بدون ویرایش و دست بردن در نوشته ها، حقایق را به ثبت می رساند. به همین خاطر تصمیم گرفتم به عنوان دختر یک جانباز و نوه ی یک شهید والا مقام ، مطلبی را به اطلاع مسئولین برسانم. باشد که اتفاقی رخ دهد و پایان مشکلاتِ معیشتی ،تحصیلی و اقتصادی خانواده درد کشیده من باشد.

من درسن هجده سالگی درحال تحصیل هستم. سال گذشته موفق شدم دیپلمم را اخذ نمایم وبرای ورود به کنکور خویش را آماده کنم و تلاشی مضاعف برای ادامه دادن راه پدربزرگم وپدرم بنمایم. اصلا" از نوع درصد و جانبازی اطلاعی نداشتم. وقتی برای کنکور رفتم، ازمن کد ایثارخواستند. به بنیاد شهرم که مراجعه کردم گفتند که پدرشما 15%است و سهمیه ی کنکور به ایشان تعلق نمی گیرد. بغض همه ی گلویم را گرفته بود. یادم آمد به شب هایی که پدرم از درد ریه هایش داخل ایوان خانه نشسته بود، یادم آمد خاطرات پدرم را که از خاطرات پدرشهیدش برایم می گفت. او سی سال یتیمی کشیده بود و بیست وهفت سال یک شب راحت نخوابیده است. همه دردها را که درنظرم مجسمّ کردم وقتی به خانه رفتم می خواستم به پدرم گیربدهم که ایثارگری تو چه دردی ازما دوا می کند.؟ دیدم پدرم خودش دنبال دواست برای دردهایش. چیزی نگفتم. شب باپدرم با آرامش صحبت کردم گفتم : پدر چرا تو درصدت پایین است ولی دردهایت بالاست؟. پدرم تبسمّ سردی کردوگفت: دخترم! درصد من کجا و درصد پدربزرگت کجا.؟ من که جانباز نیستم، پدربزرگت جانباز بود که جانش را فدای ارزش ها کرد. متوجه شدم که پدرم مقصر نیست؛ مقصر دولت من است که وقتی پدرم یتیم شد و وقتی مجروح شد کسی حتی برای یک بار هم به او سر نزد و دلجویی نکرد!. این داستان من ، کنکورمن ، پدرمن و پدربزرگ من است...التماس دعا