یکشنبه 11 بهمن 1394 , 13:27
حبط اعمال
رمضانعلی کاووسی- یک بمب که منفجر می شود، ساختمانى فرو مى ریزد. تمام زحمات انسان ها را در یک لحظه از بین مى برد. خوردن یک قاشق سم، تمام مراقبت هاى بهداشتى چند ساله را نابود مى کند.
یک لحظه خوابِ یک راننده با تجربه هم هنگام رانندگى، خودرویی را به ته درّه پرتاب مى کند.
یک لحظه فرو کردن چاقو در چشم، سبب نابینایى سالیان دراز یک انسان مى شود.
برخى از گناهانی که ما مرتکب می شویم، مثل آتش جنگل نیکى هاى انسان را می سوزاند و به خاکستر تبدیل مى کند. قرآن از آن به عنوان "حبط اعمال" یاد می کند. حبط اعمال یعنی باطل شدن اعمال.
حبط اعمال به این معناست که گاهی یک عمل زشت باعث از بین رفتن همه یا برخی از اعمال صالح و نیک انسان می شود. در روایات هست که هنگام رسیدگیِ اعمال، نامۀ عمل فرد به دستش داده می شود در حالیکه از اعمال صالحی که در دنیا انجام داده خبری نیست. سوال می کند: اعمال صالح من چه شده است؟ پاسخ می شنود: «اعمال بدی که در دنیا انجام داده ای باعث سوختن و از بین رفتنِ بعضی از اعمال خوب تو شده است.»
گناهان زیادی باعث حبط اعمال می شود. من به یکی از آن گناهان اشاره می کنم. غیبت یکی از گناهانی است که موجب حبط اعمال انسان ها می شود. متأسفانه امروزه تقریباً قبح و زشتی غیبت در جامعه ما از بین رفته است. غیبت عمل زشتی است که نه تنها باعث حبط عمل بلکه باعث انتقال اعمال نیک انسان به غیبت شونده می شود.
واقعاً چرا قرآن، غیبتِ دیگران را به خوردن گوشت برادر مُرده تشبیه کرده است؟ پاسخ این است که مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع کند و شخصى هم که مورد غیبت قرار مى گیرد، حضور ندارد تا از خود دفاع کند. غیبت، آبروی افراد را می برد. آبرو که رفت، قابل جبران نیست؛ همانگونه که گوشت مرده اگر کنده شود، قابل جبران نیست. اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو که رفت دیگر جبرانش شبیه محال است. تفاوتى هم نمى کند که به قصد جدّى باشد یا از روى شوخى و مزاح؛ زیرا در هر دو صورت، آبروى طرف مى ریزد. گوشت به تدریج رشد مى کند ولى یکباره خورده مى شود، آبرو هم به تدریج پیدا مى شود ولى غیبت کننده یک مرتبه آن را مى ریزد. انسان سال ها زحمت کشیده تا وجهه و آبرویى کسب کرده است و شما با غیبت کردن، نتیجه زحمات او را نابود مى کنید.
پی نوشت:
خدایا این آگاهی را به ما عطا کن که حداقل پیرامون گناهانی که باعث حبط اعمال می شود نرویم.
سلام دوست عزیزم دوست وهمدم دوران بچگی وجوانیم که خاطرات زیادی از تو در ذهنم دارم وهنوز بسیاری از شبها به خوابم می ایی ومن چقدر خوشحال میشوم وان روز را با روحیه خوب شروع میکنم من در خانواده ای بزرگ ونه چندان از نظر مالی خوب بدنیا امدم ودر حسرت نداشته های زیادی روزگار میگذراندم همیشه در کلاس من وتو بر سر شاگرد اولی رقابت داشتیم تا دبیرستان تو شاگرد اول بودی ودبیرستان را من ولی ما رفیق بودیم من تا موقعی که سر کار بروم حسرت یک کفش فوتبال وکتانی ویا چرم بر دلم مانده بود کفشهای من پلاستیکی بود در زمستان همیشه از سرما میلرزیدم دوچرخه که ارزوی بزرگ نداشته من بود وتو داشتی وهمیشه ان را به من میدادی تا کمبودش را حس نکنم موقع والیبال پاسور من بودی ودر فوتبال یار همیشگیم چقدر محبتت زیاد بود چقدر سخت در مزرعه کار میکردی مثل من وهمزمان درس هم میخواندیم موقعی که دیپلم گرفتیم من در کنکور سراسری قبول شدم وتودر تربیت معلم اول در گزینش هر دو ما را رد کردند دبیر حدابیامرز زیست شناسیم واسطه شد تا مرا تایید کنند ولی تورا تایید نکردند نمیدانم چرا در گزینش من وتو را مردود کرده بودند!!؟ ولی خداوندگار عالم تورا برگزید واینبار من در رقابت شکست خوردم من هنوز هم باورم نمیشود که نیستی چون همیشه چنان در خوابهای من سرحال وشاد هستی که باورم شده از ما به ظاهر زندگان زنده تری .میدانی بعد از جنگ همه چیز عوض شده همانها که ما را در گزینش انهم برای درس خواندن رد کردند رنگ جبهه را ندیدند وحالا پست های حساسی هم گرفته اند وبه گونه ای دیگر در کار ما سنگ اندازی میکنند با نامه اشتباه یکی از اقایان بعد از 7 سال استخدام یکسال ونیم تعلیق خدمت شدم وبا دوندگی زیاد اخرش گفتند اشتباه شده وبا یک عذر خواهی ساده خواستند از دلم در بیاورند و برگشتم سر کار اصلا قبول ندارند ما هم جبهه بوده ایم در 7 عملیات بوده ایم وچند بار مجروح شده ایم حالا برای مجروحیت از ما مدرک همزمانی میخواهند انهم از بیمارستانی که اصلا وجود ندارد بعد از جنگ تعطیل شده !!میدانی چقدر از دوستانت زیر 25 درصد هستند ودر سن میانسالی هیچ مزایایی نمیگیرند اری بعضی از همان جنگ نرفته ها وجنگ رفته ها در حق ما جفا کرده اند یکی ازرفقایمان 10 درصد یکی دیگر 5 درصد ودیگری بدون درصد ند انوقت کسی که در کار من وتو اما واگر اورده بود با مجروحیت بسیار اندک 70 درصد است ویکی از کله گنه هاست با پست بسیار حساس . خوشابه حالت که نیستی تا این روزها را ببینی دیگر فراموشمان کرده اند فقط هر از چندگاهی همایش میگذارند در تجلیل از فرهنگ ایثار وشهادت وپلو چلویی میخورند به همدیگر هدایایی میدهند اری ما انقلاب کردیم وما جنگیدیم تا عده ای به نوایی برسند وما با دردهاییمان بسوزیم تازه ریس بنیاد گفته میخواهند نحوه درصد دهی را اصلاح کنند حتما دوباره میخواهند از درصد جانبازان کم کنند چون قوانین تا الان علیه ما بوده خلاصه کلام برای من هم دعا کن زود از این همه درد ورنج خلاص شوم حالا اگر جهنم هم رفتم ایرادی ندارد چون فکرنکنم از جهنمی که الان با ندانم کاریهایشان برایمان ساخته اند بدتر باشد تازه ان دنیا خدواند ارحم وراحمین است که اگر بخواهد میبخشد
برادرم بسیجی بود،مجروح شد و از جبهه برگشت..سپاه می خواست به او مقداری پول بدهد..نگرفت چون دلایل شرعی و منطقی داشت..اما افرادی به نام وی پول را در همان زمان جبهه و شهادت برداشتند!... البته این موضوع را 4سال بعد متوجه شد..
در همان زمان هم عده ای هر چند قلیل بودند که همیشه در ستادهای پشت جبهه در نیروهای مسلح وقت می گذراندند .. آنها الان درجه های رنگ و وارنگ برای خود دارند..ولی برادرم مستاجر و هنوز مجروح..
