دل به عشق زنده می ماند چه در دل داری؟

احمدرضا بهمنیار - زمانی که رژیم ستم شاهی طاغوت صدای آدمیان معتمد، مومن، و انقلابی را در نطفه خفه می کرد، امام خمینی (رحمت اله) چون خورشیدی تابان پا به ایران گذاشت، امام به وظیفه الهی انسانی خود در15 خرداد42 لبیک گفته بود و استارت انقلاب را زده بود، و اینک روز دوازده بهمن سال1357 ساعت9.30 دقیقه بامداد بود، که امام پا به ایران گذاشت امامی که نه برگشت می شناخت و نه توقف، مقدماتی راهی را هم که در پیش گرفته بود از قبل فراهم کرده بود، امام از رهبرانی نبود که بخواهد نامش در ردیف مردانی سیاهه شود که با ذوق و شوق می آیند تا جان را سرمایه کسب و کار با خدا کنند اما سر از دکان حضرت ابلیس در بیاورند.

امام ثابت کرد که حراست از ارزش های انقلاب تکلیف مردمانی است که با ذوق و شوق و از جان دل با خدا معامله می کنند، و در راه پیشرفت اسلام از مرگ نمی ترسند، و خود جلودار شد امام ابراهیم وار تبر به دوش گرفت، و بُت های طاغوت زمانه را در هم شکست.
امام رحمت اله خوب می دانست که رژیم ستم شاهی با پشتیبانی و همکاری سلطه گران قدرتمند در جهان آن روز، اگر به خواسته های نامشروعشان نرسند هر کاری می کنند، حتی صحبت از انفجار هواپیمای امام شده بود تا امام را بترسانند تا به ایران نیاید، یا دیرتر بیاید تا مجالی برای کودتایی همچون کودتای28 مرداد هزار و سیصد و سی و دو داشته باشند، ولی امام با شجاعتی بی نظیر و با اطلاع قبلی در12 بهمن57 وارد ایران شد و خط بطلانی بر رژیم خائن و فاسد ستم شاهی کشید.

امروز آرامش و امنیتی که بر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران حاکم است، مرهون درایت و کیاستی بر گرفته از انقلاب اسلامی به رهبری امام راحل است، با ورود امام خمینی (ره) به ایران بود که نور امیدی در دل های ستم کشیده مردم ایران و مسلمانان جهان روشن شد، چرا که ملت های منطقه در جغرافیای مقاومت سالهای سال است که گوهر حقیقت را در وجود امام راحل و جانشین خلف اش امام خامنه ای (حفظ اله) یافته اند.

در روز دوازدهم بهمن سال57 مردی آمد با سالها خستگی از رنج فراق، با دلی پرامید و عزمی راسخ، با قدم هایی استوار، قامتی با صلابت و کوله باری از عزت و شرف و آزادی بر دوش، با دستان مبارکش پرچم فتح و پیروزی را برافراشته کرد.
مردمی که چهارده سال منتظر ورود امام شان بودند، ولی حالا دیگر انتظار ملت رنج کشیده ایران به پایان رسیده بود، و مراد سینه سوخته مردم ایران وارد فرودگاه مهرآباد شد، قامت افراشتهِ مردی که شرف و عزت و استقلال و آزادی ملت ایران را با خود به ارمغان آورده بود، بر پلکان هواپیما ظاهر شد، ( جاء الحق و زهق الباطل) ، حق آمد و باطل نابود شد، و این اشک شوق بود که از دیده منتظران فرو می غلطید.

امام در 12بهمن 57در حالی وارد ایران شد که با کوچکترین غفلتی از طرف امام از وظیفه الهی و رهبری خود، سرنوشت انقلاب تیره و تار می شد، اما امام در دوازدهم بهمن 57 ولایت را با خود همراه آورده بود، امام به یاری ملتش آمده بود که دیگر زنجیر اسارت و تحقیر را تاب نیاورده بودند، او از دیار ایمان و یقین و از شهر نجف اشرف از نزد مولا و آقای خود حضرت علی (ع) آمده بود تا به حکومت ظلم و طاغوت پایان دهد، و اکنون راهی که امام رفت سرمشق حال و آینده ما و نسل های آینده ماست.

امام وارث رسالت و مفسر راستین ولایت بود، بیانیه هایش قصیده های بلند آزادی بودند و سخنانش مرهمی بود بر دل های دردمند و عاشق، قلمش ذوالفقاری بود بر فرق سرِ کفر و نفاق، تلالو نگاهش، مُفسر راستین عشق و ایمان بود، شعرهایش دل ها را به زیورِ معرفت لبریز می ساخت، گام هایش استوار بود و بت شکن، و روشنیِ نگاه مقتدرش ریشه ظلم را می خشکاند، ورودش امید و عشق را در دل های مسلمانان و آزادگان جهان روشن کرد.

ملت ایران در امام راحل چیزی دیدند که کیمیا بود، امام به زندگی ایرانی ها معنی داد، با دلی سرشار از خلوص و ایمان، و با برهانی بُرنده علیه رژیم ستم شاهی، در دلش دژی بنا کرده بود از صبر و توکل و امید، مردم ایران با آگاهی کامل، امام را به عنوان رهبر خود قبول کردند، به قضاوت او اعتماد کردند، و تاریخ ثابت کرد که مردم ایران اشتباه نکردند.
بزرگ رهبری آمده بود با اندیشه استقلال آزادی ، جمهوری اسلامی، با آمدنش در کمتر از ده روز تندیس های ظلم و ستم یکی یکی شکست، غول های هزاران ساله باطل و فساد و خفقان در فواره خون شهیدان نابود شدند، و سی و شش میلیون نفر مرد و زن ایرانی گرد وجود رهبری می چرخیدند که آرمانی ترین مکتب انسان ساز اسلام را با خود آورده بود.

زمانی امام وارد ایران شده بود که ده روز به پیروزی انقلاب مانده بود، تهران و همه شهرها و روستاهای ایران همهمه خون بود و گلوله، خیابان هایی که به آتش کشیده شده بودند و دیوارهای سوراخ شده از گلوله های سُربی طاغوت زمان، جوان هایی که هر لحظه در خون خود به خاک می افتادند، شهدائی که عاشقانه در کف خیابانها نگاهشان به افق خیر شده بود و با خود می گفتند، عاقبت امام از راه رسید.
امام ثابت کرد که برای رسیدن به تمدن اسلامی باید از هزاران گلوله عبور کرد تا به پیروزی رسید، امام می گفت مسلمانان یک هدف مشترک دارند که می توانند با هم به آن هدف برسند، امام راحل گوهر بی همتایی بود که خداوند بزرگ به خاطر شایستگی مردم ایران به آنان هدیه کرده بود، و این فرموده همان امام راحل است که فرمودند: پشتیبان ولایت فقیه باشید تا آسیبی به مملکت نرسد، و هنوز هم طنین صدای امام توسط جانشین خلف به حقش امام خامنه ای (حفظ اله) فریاد زده می شود و در جهان می پیچد، امام خامنه ای جانشین خلف امام راحل با خصوصیات والا و روشنگری عمیق، بینش مردم ایران را به شور و شوق و شعوری رسانده که اقتدار، صلابت و توانایی خود را باور دارند.

روز دوازده بهمن سال57 مردم ایران منجی خود را در آغوش گرفتند، امامی که تپش قلبش، طنین بالندگی انقلاب بود، هدیه آسمانی خدا بود، روزی که نعمت بزرگ الهی برای مردم ایران، یعنی، استقلال و آزادی، جمهوری اسلامی کامل گشته بود، روز نجات ملت ایران از چنگال طاغوتیان زمان بود.
هدف امام این نبود که مردم ایران با نادیده گرفتن اصول و ارزشهای الهی اسلامی و انسانی، به قدرت برسند، اگر امام و مردم از اصول و ارزش ها پیروی کردند، و سختی های زیادی را متحمل شدند در عوض سرافراز، پیشرفته، مستقل و الگوی مسلمانان و جهانیان شدند.
مردم ایران بی سابقه ترین حماسه استقبال تاریخ معاصر را رقم زدند، استقبال از مردی که نه تنها مرجع و مراد بود، بلکه رهبری بود که نمونه ای از حکومت اسلامی را در نظام جهانی بنیان گذاشت، امام آمده بود تا اعتماد و خودباوری را به زندگی مردم ایران برگرداند، و چنان روحیه بالای مردم را بالا برد که شعار ما می توانیم را به یک باور فراگیر ایرانی تبدیل کرد.
امام به جهانیان فهماند که تنها اسلام است که مایه سعادت بشر است، و پیروزی واقعی وقتی است که اسلام، با همه ابعاد و احکامش در ایران پیاده شود، و پیروزی نهایی زمانی است که اسلام در همه اقطار عالم حکومت کند.
با ورود امام به ایران، غرور ملت ‏های مستضعفی را که قرن های زیادی را مورد ظلم قرار گرفته بودند را به آنان باز گرداند، امام نه تنها توانست سرنوشت کشور ایران را تغییر دهد، بلکه میلیون‏ها انسان راه گم ‏گشته، در برهوت جاهلیت عصر مدرن را، به بازگشتی دوباره به معنویت و یکتا پرستی و اسلام ناب فراخواند، چرا که ماهیت انقلاب اسلامی جهانی است و منحصر به یک ملت، نژاد و سرزمین خاص نمی باشد.

امام به یک جامعه و ملت خاص اختصاص نداشت، و مورد تحسین و احترام تمام مردم جهان است، او برای مظلومین، مستضعفین و آزادگان جهان رهبری افسانه ای، و برای ملل مستقل، مرجعی الهام بخش بود، تعلیمات و دیدگاههای روشنفکرانه او رهنما و امید بخش مردمی بود که با مقاومت و مبارزه به سوی آزادی و عدالت اجتماعی حرکت کنند.
امام خمینی گوهر یگانه ای بود که در ظلمت تاریخ معاصر درخشید، سلام و صلوات خدا بر روح بزرگ مردی که با مجاهدات بزرگ و فداکاری ها و رهبری های قاطع خود اسلام را دوباره در عالم زنده کرد، و ندای تکبیر و توحید را به گوش جهانیان رساند،  مجد و عظمت مسلمانان را به آنها باز گردانید، و فریاد کوبنده اش دل های مستکبران ابرقدرت را به لرزه درآورد، مردی که جهان را زیر پر و بال ایمان خویش گرفت، انقلابی که به رهبری امام خمینی روی داد، متعلق به همه تمدن بشری است.

تکلیف میثاقی که مردم ایران با امام بستند جاودانه است و هبچ تیغی نمیتواند رشته ارادت مردم ایران به امام شان را ببُرد، امام راحل همان منجی ابوالبشری بود که ظهور کرد، و با ورودش به ایران عزت مردم را افزایش داد، اعتماد و خودباوری را به زندگی مردم ایران برگرداند، ملت ایران به  دنبال مرهمی بودند تا جراحت دلهایشان را درمان کند.
حضرت امام خمینی رحمه الله به عنوان فقیهی ژرف نگر و حکیمی خردمند و سیاستمداری دوراندیش و عارفی الهی، توانسته بود در پرتو مناجات های شبانه و توکل و معرفت و اخلاص، به منبع نورانیت الهی و اقیانوس بی کران عرفان و معنویت متصل گردد.

امام شخصیتی است که هر چه کرد برای خدا و در راه خدا بود، و دشمنی امام با غرب هم برگرفته از تعالیم الهی بود، امام در دشمنی خود نیز خلوص نیت داشت، امام فراتر از زمان می اندیشید و در بعد مکان نمی گنجید او توانست اثر بزرگی در تاریخ جهان برجای بگذارد و این اسلام بود که عامل هدایت کننده این انقلاب بود و ناسیونالیسم، کاپیتالیسم، کمونیسم، سوسیالیسم، ملیت و مصلحت گرایی و غیره هیچ نقشی در شکل گیری انقلاب اسلامی نداشتند، چون که همه آنها ترس خود را به عنوان احتیاط ، حرص خود را به تأمین آینده ، ضعف نفس را به حیا و بى عرضگى را به زهد توجیه می کردند، همان کسانی که هم اکنون هم به پایان راه خود رسیده اند ولی به پایان انتخاب خود نرسیده اند.

خوش آمدی به وطن ای بزرگ رهبر مجاهد، درود بر آمدنت، سلام خدا بر روح ریحان تو باد، ای امام عاشقان و مُصلحان، روح بزرگت شاد باد ای بت شکن زمان، خدایا روح بلند امام را از ما راضی نگه دار، خدایا به ما یاری بده تا بتوانیم راه امام و شهیدان انقلاب رو ادامه بدهیم، از انقلاب اسلامی پاسداری کنیم و میثاقی که با امام راحل و جانشین عزیز و صالحش امام خامنه ای (حفظ اله) بسته ایم را جاودانه کنیم.
دوازده بهمن، روز بازگشت پیروزمندانه و شکوهمندانهِ حضرت امام خمینی رحمه الله به وطن فرخنده باد، روز آزادی ایرانیان از چنگال اسارت دیوان و دَدان مبارک باد، و دهه مبارک فجر در سی و هفتمین سالگرد شکوهمند انقلاب اسلامی ایران بر همگی مردم ایران و مسلمانان و آزادیخواهان جهان مبارک باد.