پنجشنبه 09 ارديبهشت 1395 , 09:06
ما که بچه بودیم!!
محمدرضا سابقی - ما که بچه بودیم گفتند جنگ هست بعد گفتند جنگ بود ..جنگ این جوری بود جنگ اون جوری بود نه از هستش نه از بودش چیزی یادمام نیامد .آخر جنگ چه بود مردان جنگ برایمان ناشناس بودند مردان جنگ برایمان شده بودند عکس هایی که بر روی درو دیوار می دیدیم و نام کوچه هایی...
عشق آنها برای ما که حالا عشق های دیگر پیدا کرده بودیم نا مانوس بود ...نامانوس واز مد افتاده ...ما حالا شخصیت را پشت ویترینهای مغازه ها ودر خیابانها در آخرین مد روز جستجو میکردیم عشق مان شده بود فلان خواننده خارجی فلان بازیگر وبازیکن اینها را اگر نمیدانستیم که روزمان شب نمیشد
سر گرمیمان شده پرسه زدن در کوچه و پس کوچه های وب های اینترنتی دنبال آرامش میگشتیم اما دریغ موتور جستوجویی که بتواند آرامش را پیدا کند پیدا نکردیم
گشتیم و گشتیم تا یک روز چشم باز کردیم دیدیم گم شده ایم از این همه گشتن خسته شده ایم تا به خود آمدیم دیدیم گیج و منگ یک جا ایستاده ایم با خود گفتیم اینجا کجاست چه میکنیم بد جوری حوصلمان سر رفته بود دوباره گفتند جنگ بود و مردانی این بار از سر بیحوصلگی و وقت گزرانی با تمسخر گفتیم بگویید این مردان که بودند ما که عشق را در تنفر و خیاتت یافته بودیم گفتیم از عشق انها بگویید ببینیم انها چگونه عاشق شدن را یاد گرفتند که هر گز پشیمان نشدند ....
این بار کمی بیشتر گفتند آخر همیشه کم میگفتند خیلی کم ..باتمسخر پیش میرفتیم اما یک باره دیدیم کوچه های دل را جستجو میکنیم این بار موتور جستجوی خود را نه در گوگل که در ذهن و قلب ودر عشق مردان جنگ به کار انداختیم تازه فهمیدیم عشق چیست انگار از خواب بیدار میشدیم تازه فهمیدیم حاج همت ها که بودندجهان آراها که بودند ...
خیلی شرمنده بودیم گفته بودیم آنها جنگ طلب بودند یعنی این جور یادمان داده بودند تازه فهمیدیم آنها عشق طلب بودند حالا نگاهمان داشت گسترده تر میشد چشممان با نور عشق خدایی کمی بینا تر شد حالا یادمان افتاد عراق و افغانستانی هست و فلسطیتی کمی به فکر افتادیم تازه متوجه شدیم کسانی که در لباس دوست کنارمان بودند چه دشمنانی هستند خیلی خجالت کشیدیم مایی که تام کروز را خوب میشناختیم ...
خیلی شرمنده شدیم تازه فهمیده بودیم که مارا با لالایی آمریکایی شدن چه راحت به خواب مرگ برده بودند و قهرمانهای ما چه زجری میکشند و کشیدند تا گرگها پاره مان نکنند تا ناموسهایمان در گلبرگ پاکی خویش پاک ومعصوم بمانند تازه بیدار شدیم ..حالا ما هم عاشق شده بودیم و میگفتیم کاش قهرمان شویم
به یاد همه قهرمانهایی که از اسایش خویش گذشتند تا ما در ارامش باشیم به یادهمه عزیزانمان در مرزها که در اوج سختیها در حال دفاع از اسلام و ناموسشان هستند به یاد همه قهرمانهای این مرزو بوم.
نه غنیمتی وجود داشت و نه کسی که دنبال نام باشد. هزاران جوان دل به دریا زدند و به دشمن یورش بردند تا تنها یک نام زنده بماند: «ایران». بیش از ۳۰۰ هزار شهید داده شد تا «مردم» در آرامش و امنیت باشند.
درست ۲۸ سال از پایان آن روزها گذشته است. ایران همچنان زنده است اما به خون دل و این مردم هنوز از «وضعیت حساس کنونی» به در نیامده و آرامش نصیبشان نشده است. چون بیکار دارند درفقر زندگی میکنند از قهرمانان جنگشان تجلیل نمیشود رکود در تارپود این مملکت ریشه دوانده
در دیاری به دور از جبههها، کسانی که هیچگاه جنگ را درک نکردند، برای کسب قدرت چه ها که نکردند ابروی مومن به حراج میگذارند رزمنده وجانبازشان رادر بحران تنگی معیشت گذاشته اند وخود در کاخ زندگی میکنند
این رزمندهها یا شهید شدند یا اکنون فراموش شدگان روزگارند. این را با قاطعیت میتوان گفت، چون کسانی که خیبر و بدر را درک کرده باشند کنار مردم ماندهاند.
آنان که دیدند رفیقشان مقابل چشمانشان پر کشید، مگر میتوانند به دنبال کاسبی جنگ باشند؟ این رسم جبهه است که کسی دنبال غنیمتی نمیرود. آن مردمان جبهه نام نداشتند؛ تنها رسم مردانگی داشتند.
به یاد آریم مردانی را که در روزهای گمنامی جنگیدند، آنان که رفتند و آنان که ماندند.
آمریکا غاصبانه پول ملت شریف ایران را می دزدد.
اگر تفکر اسلامی و علی وار ع گسترش می یافت شیاطین از راه مذاکره به ما ضربه نمی زدند.
35 سال از شهادت همسرم گذشت..فقط وعده!از طرف بنیاد و سپاه پاسداران و عدم تفاهم این دو نهاد انقلابی و اسلامی برای پرداخت معوقات امثال بنده..
راستی چرا اینجور ما را سر می دوانند!!
... وهنوز معوقاتم را سپاه محترم پاسداران انقلاب اسلامی پرداخت نکرده است. تقاضا میکنم حسب وظایف این نهاد ارزشمند و اسلامی به درخواستم عندالله توجه و رسیدگی جدی بفرمایند.
صدیقه قنبری همسر شهید علی اکبر عابدی
ش - پ 6119712
کد ملی 5639837020
شهیدان زنده و جاوید و حماسه ساز بودند و روزی خور نعم الهی هستند و شاهد وناظر بر اعمال ما هستند. وظیفه اصلی همه مدیران و مسئولان رسیدگی به مشکلات مردم و مخصوصا کسانی است که برای این انقلاب فداکاری نمودند وشهید وجانباز داده اند.
متاسفانه عده ای در راس کار هستند که با پارتی و رانت مسئول شده اند و همانها هستند که در مسیر انقلاب سنگ اندازی می کنند.. همانهایند که محرومیت را گسترش می دهند و همانها هستند که به صاحبان اصلی نظام مقدس جمهوری اسلامی یعنی شهیدان و خانواده های آنها بی تفاوت هستند.
چرا که
هنوز هم متاسفانه به رزمندگان و ایثارگران قهرمان بی اعتنایی می شود.