بررسی روند رسیدگی به رزماوران درآمریکا

سازمان امور رزماوران  ایالات‌متحده

"رزماوران" به چه کسانی گفته می‌شود. این مهم‌ترین عنوان در سازمان نیروهای مسلح ایالات‌ متحده است. رزماور کسی است که در نیروهای مسلح آمریکا، به‌خصوص در جنگ‌ها خدمت کرده و نیز در این تعریف گارد ملی و نیروهای احتیاط آن نیز گنجانده‌ شده است. این تعریف به‌ویژه برای کسانی اعمال می‌شود که برای کل طول خدمت به‌صورت حرفه ایی کارکرده‌اند که معمولاً بیش از 20 سا ل است؛ اما گاها" برای کسانی که حتی یک دوره به عنوان وظیفه خدمت کرده‌اند نیز اعمال می‌شود؛ اما تصور غلط رایج این است که تنها به کسانی اطلاق می‌شود که یا در جنگ ها حضور یافته و دچار مشکلات جسمی یا روحی شده‌اند و یا از وظیفه فعال خود بازنشسته شده‌اند، درصورتی‌که اینچنین نیست.
 

_مزایای رزماوران در ایالات‌متحده

آبراهام لینکلن در مراسم تحلیف دومین دوره ریاست جمهوری خود طرحی برای رزماوران ارائه داد با عنوان: «برای مراقبت از کسی که جنگ را تحمل کرده، برای بیوه‌ و یتیم او».

در راستای این طرح، سازمان رزماوران جنگ تشکیل شد که شامل رزماوران ارتش ایالات‌ متحده و ایالات کنفدراسیون بود.

درمان رزماوران بعد از جنگ جهانی اول تغییر کرده بود. در سال‌های بعد، رزماوران ناراضی تبدیل به یک منبع بی‌ثباتی و تهدید شده بودند. آن‌ها به‌سرعت می‌توانستند سازماندهی شوند و سلاح  تهیه کنند.

پاداش ارتش به رزماوران بیکار، یکی از مهم‌ترین موضوعات اعتراض‌ها در دوران رکود بزرگ آمریکا بود. آن‌ها در یک راهپیمایی در واشنگتن خواستار پرداخت پاداشی که کنگره وعده داده بود شدند.

هر ایالت از مجموعه ایالات‌ متحده معیارهای خاصی برای خود وضع کرد. تا قبل از تاریخ 7 سپتامبر 1980 برای استفاده از مزایای پزشکی بیمارستان‌های VA (سازمان امور رزماوران آمریکا) فرد باید یا مجروح می بود و یا حداقل 180 روز خدمت در پرونده اش می داشت؛ اما بعدازاین تاریخ، باید یا مجروح می بود و یا 24 ماه خدمت فعال درپرونده خود می داشت.

بااین‌حال، اگر رزماوری بعد از خدمات پزشکی مرخص می شد،VA   موظف بود که خدمات متصل ارائه و دستمزد از کار افتادگی آن‌ها را پرداخت کند؛ اما با محدودیت‌های زمانی که وجود داشت هیچ‌یک از این‌ه موارد برای آن‌ها اجرا نشد.

تجربه‌ی رزماوران آمریکایی بعد از جنگ جهانی دوم

بعد از جنگ جهانی دوم، در بخشی به دلیل تجربه از جنگ جهانی اول، بسیاری از ایالت ها، VA(سازمان اموررزماوران آمریکا) را با شرح وظایف بیشتری راه‌اندازی کردند.

در ایالات‌ متحده گروه بزرگی از رزماوران مانند لژیون‌ها و رزماوران سازمان جنگ‌های خارجی آمریکا کنگره را تحت‌ فشار قراردادند و قانون GI.BILL را تصویب کردند. این قانون به آن‌ها اجازه می‌داد تا به‌صورت رایگان از آموزش‌ وپرورش، یارانه و مراقبت‌های بهداشتی و درمانی استفاده کنند. سیستم GIS فرصت اقتصادی و تحصیلی جدید ایجاد کرده بود، با کمک وام از VA قادر به خرید مسکن، و به‌عنوان بخشی از طبقه متوسط آمریکا - در حال ایجاد رشد درخور توجه بودند.

رزماوران بعد از جنگ افغانستان

بسیاری از نیروهای مستقر در افغانستان از دسته‌ی افراد «غرق در فرهنگ نظامی» نبودند و این به آن معنا بود که کار دشواری برای انتقال به زندگی نظامی داشتند. برای بسیاری از آن‌ها افزایش نقل‌ وانتقال بین زندگی نظامی و زندگی عادی  باعث افزایش استرس می شد.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استقرار و جایگزینی نیرو بود. تا 80% از سربازان مستقر در آغاز عملیات افغانستان بخشی از گارد ملی و احتیاط بودند و حدود 40% هم از کسانی بودند که بیش از 1 بار مستقرشده بودند.

با توجه به پیشرفت‌های پزشکی در قرن 21، این پیشرفت‌ها منجر به زنده ماندن مجروحین با آسیب‌های شدید می‌شود که درگذشته منجر به مرگ آن‌ها می‌شد.

این بدان معنا بود که هرچند این رزم‌آوران کمتر می‌مردند؛ اما با آسیب‌های جدی‌تری همراه است و به‌نوبه‌ی خود ازنظر عاطفی از همیشه ویرانگرتر هستند.

در میان این صدمات به‌طور فزاینده‌ای آسیب‌های مغزی TBI و اثراتی از یک ضربه‌مغزی خفیف تا فراموشی و آسیب‌های جدی عصبی محدود است.

خدمات بهداشتی درمانی رزماوران:

اثر صدمات ناشی از حضور مستقیم درمیدان جنگ می‌تواند بسیار عمیق و ماندگار باشد و برای بسیاری از رزماوران بازگشت به زندگی عادی بسیار دشوار است. ارقام زندان‌های آمریکا نشان می‌دهد که تعداد رزماورانی که در زندان‌های ایالات‌ متحده بوده اند بیش از 2 برابر بیشتر از تعداد نیروهای انگلیسی بود که در جنگ افغانستان حضور داشتند. طلاق، بی‌خانمانی و خیابان خوابی آن‌ها جزو بیشترین گزارش‌های موجود می‌باشد.

تحقیقات انجام‌ شده توسط موسسه خیریه بحران بی‌خانمانی (1994 تأسیس) و خدمات اقدام سابق (1997) هر دو نشان داد که یک‌چهارم از بی‌خانمان‌ها جزو کسانی که در نیروهای مسلح آمریکا خدمت کرده‌اند بوده اند.

روزنامه تایمز گزارش داد که در تاریخ 25 سپتامبر سال 2009، تعداد رزماوران ارتش در زندان‌ها نسبت به شش سال پیش از آن، بیش از 2 برابر افزایش‌یافته بوده است.

یکی دیگر از مقالات منتشرشده در همان سال به نقل از موسسه خیریه مبارزه با استرس رزماوران اعصاب و روان گزارش داد که تعداد مراجعات به این موسسه 53% افزایش داشته است.

خودکشی در میان رزماوران

گزارشی در 28 ژانویه‌ی سال 2010 با عنوان «رزماوران با تمایل به خودکشی» توسط بنیاد بهداشت روانی آمریکا منتشر شد که می‌گوید: مراقبت از رزماوران از جنگ بازگشته که در حال انجام است کافی نیست و بسیاری از آن‌ها به‌محض بازگشت، به مسائلی چون نوشیدنی الکل، جرم و جنایت و خودکشی رو می‌آورند. درواقع در آمریکا نرخ خودکشی در میان رزم آوران 300% بیشتر از میانگین سایر کشورهاست. این موضوع تا آنجا پیش رفته که رزماوران نرخ 30% از خودکشی‌های آمریکا را به خود اختصاص داده‌اند. این آمار به‌صورت ایالت به ایالت و منطقه به منطقه استخراج‌ شده و بسیار دقیق می‌باشد.

اختلالات استرس پس از جنگ (PTSD)

اختلالات استرس پس از سانحه یا جنگ (PTSD) یک بیماری است که تعداد قابل‌توجهی از رزم‌آوران را مبتلا می‌کند. مطالعات مربوط به رزم آوران مبتلابه PTSD ناشی از جنگ نشان می‌دهد که بین 14% تا 17% از رزماوران آمریکا به این مشکل مبتلا هستند و در این مسئله نسبت به همتایان انگلیسی خود مقدار قابل ‌توجهی بالاتر هستند. آمار انگلستان بین 3% تا 6% است.

برنامه‌های جدید طرح ریزی شده، برای کمک به رزم آوران مبتلابه مشکلات روحی - روانی و اعصاب بعد از جنگ مانند افسردگی و PTSD شکل گرفت.

درمان رفتارشناختی (CBT) به یک روش مهم برای درمان مسائل بهداشت روانی در رزماور تبدیل‌ شده و در حال حاضر توسط ایالات‌ متحده به‌عنوان یک استاندارد برای مراقبت از افسردگی و PTSD در نظر گرفته‌شده است.

CBT یک رویکرد روان‌درمانی است که باهدف تغییر الگوهای تفکر که مسئول احساسات منفی بیمار و تغییر احساس آن‌ها، راه‌حل درمان آن‌هاست. این روش به یک درمان مؤثر برای مشکل PTSD در رزماوران جنگ اثبات‌ شده است.

به‌تازگی برنامه آنلاینی برای روش CBT طراحی‌شده است که یک رابط بین رزماور و روانشناسش می‌باشد. این نرم‌افزار اثبات کرده که این شیوه درمانی برای مشکلات روحی و روانی رد بسیار مؤثر است.

حساسیت‌زدایی حرکات چشم و پردازش مجدد آن (EMDR) نیز یک درمان مؤثر و غیرتهاجمی منهای مواد مخدر برای PTSD در نظر گرفته‌شده است که البته اثربخشی آن درباره آسیب‌های نظامی خاص آزمایش نشده است.

رزم‌آوران زیر سن 25 سال بسیار بیشتر از بالای 25 سال ها در معرض خطر ابتلا به PTSD هستند و همچنین خطر خودکشی آن‌ها بسیار بالاتر است.

کمک به رزماوران

ساخت مراکز و کمک مالی برای رزماوران ضروری است. بسیاری از مراکز مراقبت از آن‌ها مستقل و یا خیریه هستند. در برخی از ایالات خدمات ارائه‌شده توسط دولت ناکافی بوده است.

این مسئله ممکن است به آن دلیل باشد که آن‌ها نمی‌خواهند توجه به اثرات منفی ناشی از حضور درمیدان جنگ و مشکلات بازگشت مجدد به زندگی عادی برای رزماوران، تأثیر منفی در جذب و استخدام برای نیروهای مسلح جدید داشته باشد.

بااین‌ حال امکان کمک به رزماوران وجود دارد. آن‌ها باید بدون احساس اینکه مشکلات جسمی و روحی یک ضعف است، قادر به ایجاد ارتباط باشند و به‌آسانی کمک یا مشاوره بخواهند.

خدمت نظامی می‌تواند یک تجربه عمیقا" غیرمعمول باشد. احتمالاً بسیاری از کمک‌ها نیاز به پرسش و توان‌بخشی توسط عموم جامعه دارد که این نیازها بیشتر پزشکی، روانی و یا مالی است.

طبق آمار منتشرشده توسط ایالات‌متحده، در ژانویه 2013 حدود 57849 رزماوران بی‌خانمان در کل آمریکا وجود داشته اند که به عبارتی 12% از بی‌خانمان‌های ایالات‌متحده را رزماوران تشکیل می‌دهند و کمتر از 18% از این بی‌خانمان‌ها را زنان رزماور تشکیل می‌دهند.

به کوشش مصطفی یحیی زاده