به یاد سرلشکرشهید "حسین معصومی"

سرلشکرشهید "حسین معصومی" سال 1331 در فریدن اصفهان به دنیا آمد. سال 1350 وارد دانشگاه افسری شد و با اخذ لیسانس علوم نظامی در لشکر 23 تکاور نوهد مشغول به خدمت شد.

حسین پس از مدتی با رشادت هایی که از خود بروز داد، با درجه سروانی به فرماندهی تیم عملیاتی گردان 192 تیپ منصوب شد. او یکی از نیروهای ورزیده و متعهد از تیپ نوهد ارتش بود.

با شروع جنگ تحمیلی به ستاد جنگ های نامنظم پیوست و در زمان درگیری کردستان با مأمور شدن به گروه شهید چمران مورد توجه ایشان قرار گرفت. در شروع جنگ تحمیلی با یک دسته یازده نفره کماندو در خدمت ستاد جنگ های نامنظم قرار گرفت. سروان معصومی تا زمان شهادت، شبانه در خدمت انقلاب و جنگ بود. روزها شناسایی و شب ها ، تک و هجوم به نیروهای دشمن بعثی مأموریت او بود.

جبهه های دب حردان، نورد و جنگل های گمبوعه که به خاطر نزدیکی به اهواز، حساس ترین مناطق در اولین روزهای جنگ بود، و با تدبیر شهید چمران که می گفت :« باید دشمن را از همه طرف مورد هجوم قرار داد تا نتواند برای پیشروی طرح ریزی کند»، محل مناسبی برای حسین در ادای تکلیف در قبال انقلاب اسلامی و ادای دین خود به اسلام بود.

در اولین روزهای محرم سال 1359، با هجوم دوباره نیروهای عراقی از سمت بستان و همچنین پیشروی از سمت جنوب و سمت طراح و جلالیه برای تصرف مجدد سوسنگرد و باز شدن راه محاصره اهواز، حسین نیز در 24 آبان ماه به اتفاق سرگرد فرتاش و دویست نفر از رزمندگان ستاد جنگ های نامنظم به سمت سوسنگرد رفتند تا به کمک نیروهای ستاد در سوسنگرد بشتابد و افراد مدافع شهر را تقویت کنند؛ اما در گلبهار و در نزدیکی سوسنگرد از اطراف نیروهای مستقر در جاده اطلاع یافتند که راه بسته شده است و عراقی ها با محاصره سوسنگرد، جاده اهواز سوسنگرد را تصرف کرده اند. با توجه به نبود امکان ورود از جاده آسفالت، گروه های سروان معصومی و فرتاش با پیاده شدن از خودروها از کنار رودخانه کرخه به سمت سوسنگرد رفتند.

بعد از حدود 20 کیلومتر پیاده روی، در مدخل شهر، کنار رودخانه کرخه با نیروهای دشمن برخورد کردند و بعد از درگیری تا آخر شب، به علت خطر بسته شدن عقبه نیروها به وسیله تانک های عراقی، با دادن چند شهید و مجروح به سمت حمیدیه عقب نشینی کردند. در برگشت نیز گروه یازده نفره سروان معصومی مأمور نگهبانی از مسیر بازگشت بود.

یک روز پس از عقب نشینی، در جاده آسفالت سوسنگرد-حمیدیه، به نیروهای ارتش ملحق شدند و به اتفاق دکتر چمران و نیروهای ستاد جنگ های نامنظم و تیپ 2 لشکر زرهی اهواز به فرماندهی سرهنگ شهبازی، برای شکست حصر سوسنگرد هماهنگ شدند.

روزبعد که شب تاسوعای سال 1359 بود، صبح زود، نیروهای ستاد جنگ های نامنظم با همراهی تانک های تیپ 2 از لشکر 92 زرهی اهواز به سمت سوسنگرد روانه شدند تا به ابوحمیظه رسیدند. نیروهای ارتش برای عبور از ابوحمیظه و روانه شدن به سمت سوسنگرد، احساس خطر می کردند که مبادا نیروهای عراقی مستقر در جلالیه و جنوب اهواز – سوسنگرد بعد از عبور ارتش از ابوحمیظه پشت آن ها را ببندند و آنان را محاصره کنند.

دکتر چمران سروان معصومی را مأمور کرد که با گروه خود در ابوحمیظه به سمت جنوب موضع بگیرد و مواظب عقبه تیپ 2 و بقیه نیروهای ستاد جنگ های نامنظم باشند. همه ی نیروها با فرماندهی دکتر چمران به سمت سوسنگرد رفتند و سروان معصومی ساعت ها در محل مأموریت حضور داشت تا اینکه خبردادند  دکتر چمران زخمی و توسط عراقی ها اسیر شده است.

با توصیه شهید حاج صادق عبدالله زاده، سروان معصومی ناچار شد نیمی از نفرات را در محل برای اجرای مأموریت محوله باقی بگذارد و خود به اتفاق بقیه برای کمک به نیروهای دکتر چمران به سرعت به سمت سوسنگرد حرکت کرد. در راه با برخورد به یک نفربر عراقی  و تصرف آن اطلاع یافتند که دکتر چمران زخمی شده و با خودروی عراقی به عقب برگشته است. با شنیدن این خبر، سروان معصومی، چون فردی متعهد به ولایت و دستور فرماندهی بود، برای برگشتن به محل مأموریت در حال مشورت با نفرات بود که هدف تیراندازان عراقی قرار گرفت و از ناحیه سر مجروح شد. او قبل از رسیدن به بیمارستان در تاریخ 26/08/59 به شهادت رسید.