با عدالت خیلی فاصله داریم!

یحیی- من جانباز 50درصد شیمیایی ریوی نزاجا با خدمت عملیاتی 130ماه. بنیاد درصدهای ارتش را قبول ندارد درصورتیکه دکترهای ارتش حرف اول پزشکی را می زنند و برای 5درصد جانبازی یک سال دوندگی کنید تا موفق شوید. از آن طرف بنیاد با نیروهای مسلح همکاری نمی کنند!

 الان 30سال از جنگ گذشته. من هیچ امتیازی ایثارگری استفاده نکرده ام. من 11سال از عمر و جوانی و جان شیرینم را فدایی ملت شریف ایران کرده ام. تمام مدارکم درست است اما بنیاد توجه به پرسنل جانباز لشگری نمی کند و ما نیز صاحب نداریم از حق ما دفاع کنند. 55سال از عمرم گذشته چه کسی باید جوابگوی حق و حقوق جان من باشد؟

 الان بنده نه خانه و نه ماشین دارم. با این همه خدمتی که برای این مملکت کرده ام به علت نداشتن شهریه، شرمنده فرزندانم در دانشگاه شدم. باید کسی جوابگوی من باشد؟ یا اینکه حق نگهداری چرا به من داده نشود؟ مگر جانباز 50 درصد نیستم؟ جانبازان ن م 300هزار تومان از بقیه پرسنل می گیرند. آیا این عدالت است؟ ما جانبازان توانایی شغل دوم را نداریم. مثل بچه احتیاج به مراقبت داریم.  چرا دولتمردان به فکر ما نیستند؟ بنده با حقوق 10700000 باید با زیر خط فقر زندگی کنم. برای دولت اسلامی خوب نیست. چون که 35سال است برای عدالت انقلاب کرده ایم. 48000شهید ارتش داده فقط برای عدالت. اما خیلی فاصله است با عدالت!