چهارشنبه 27 مرداد 1395 , 10:55
عاشقی و دیوانگی، هر دو جرم است!
نمیدانم جنگ که تمام شد، ما عوض شدیم یا روسا و مدیران عوض شده اند که به ما به چشم دیگری می نگرند.
جانباز شیمیایی 1- دوران عاشقی و دیوانگی
جنگ، هشت سال طول کشید؛ هر کدام در چند عملیات بودیم. شهید نشدیم ولی از آسیب های روحی و جسمی جنگ در امان نماندیم. بعضی شدیم جانباز و یا آزاده. بعضی رزمنده و عده ای مجروح احراز نشده از طرف بنیاد و عده ای مجروح جنگی که اصلا" به بنیاد مراجعه نکرده اند.
اما تاسف آور خدمات درمانی و تجهیزات پزشکی بنیاد است که سال به سال دریغ از پارسال و جالب اینجاست، هیچ کس به مشکلات جانبازان توجهی ندارد. به هیچ مرجعی هم نمی شود شکایت کرد. رای دیوان عدالت اداری اگر به نفع جانباز باشد که اجرا نمی شود و کلا" جانباز فریاد رسی ندارد.
مجلس آنها را فراموش کرده. دولت ندارم، ندارم می کند و قوه قضاییه که اصلا" جانباز نمی شناسد. تازه قاضی کشیک دستور می دهد، داروهای جانباز را در بازداشت ندهند و جانباز فوت می کند و پای رهبر مملکت برای پیگیری و عزل و توبیخ قاضی به میان کشیده می شود!
نمیدانم جنگ که تمام شد، ما عوض شدیم یا روسا و مدیران عوض شده اند که به ما به چشم دیگری می نگرند. نمیدانم در همه جای دنیا مجروحانشان را سربار جامعه می دانند؟! آیا همه دنیا امتیازات مجروحانشان را جار می زنند؟!! آدم ها زود فراموش می کنند. یادشان نیست ما زخمی دویاره به عقب برمی گشتیم. حالا از ما در کمیسیون سئوال می کنند مدرک همزمان شما کجاست؟
آقاجان در بیمارستانی بوده که حالا وجود خارجی ندارد. همان بیمارستانی که انقدر مجروح زیاد بود، خیلی ها در کف زمین یا راهروهای بیمارستان شهید می شدند. راستی به خاطر موشک، خیلی ها از شهرها فرار می کردند و ما سه ساعت زیر آتش سنگین مبارزه می کردیم و تکه پاره های پیکر عزیزان همسنگر را جمع می کردیم.
ما عاشق بودیم، حالا دیوانه ایم ولی هم عاشقی و دیوانگی عجب عالمی دارد! کاش ما را می دیدند. یه مادر شهید و یا جانباز 70 درصد زندانی می شوند. فرزند شهیدی بیگناه تا پای چوبه دار می رود! جانباز اعصاب و روان دیگر راه خانه اش یادش نیست! و سال هاست در آسایشگاه اقامت دارد و دیگری از فرط تنگدستی و درماندگی دست به ...
جانباز قطع نخاع نابینا مورد جفا و بی عدالتی واقع می شود، حقوقش قطع می گردد و در طویله ای ساکن می شود! وجانباز 70 درصد دیگر از بهزیستی برایش ماهانه ای اندک می گیرد وپیگیر کارش می شود تا چند سال بعد معلوم می شود، او کاملا" حق داشته و ماموران خاطی فقط منتقل می شوند و فقط از او عذر خواهی می شود !!؟
حالا اگر ما متولی درست حسابی داشتیم و فقط شعار نمی شنیدیم، این وضع ما بود؟ اکثر پشت میزنشین های مسئول انقدر عبادت کرده اند که پیشانیشان پینه زده. خدانکند کار جانباز یا رزمنده ای به دست آنها بیفتد. با هزار بهانه و تبصره کارش را انجام نمی دهند. البته فیش های آنچنانی هم می گیرند، حق ماموریت می گیرند حقشان است!!
فقط جانباز و رزمنده حقی ندارد. چون عاشق بوده و حالا دیوانه و این هر دو جرم است.
چو بخت عرب بر عجم چیره شد همی بخت ساسانیان تیره شد
بر آمد ز شاهان جهان رو قفیز نهان شد زر و گشت پیدا پشیز
دگرگونه شد چرخ گردون بچهر ز آزادگان پاک ببرید مهر
به ایرانیان زار و گریان شدم ز ساسانیان نیز بریان شدم
دریغ آن سر و تاج و آن مهر وداد که خواهد شدن تخت شاهی بباد
کز این پس شکست آید از تازیان ستاره نگردد مگر بر زیان
چو با تخت منبر برابر شود همه نام بوبکر و عمر شود
تبه گردد این رنج های دراز نشیبی دراز است پیشش فراز
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر ز اختر همه تازیان راست بهر
ز پیمان بگردند و ز راستی گرامی شود گژی و کاستی
رباید همی این از آن آن از این ز نفرین ندانند باز آفرین
نهانی بتر ز آشکارا شود دل مردمان سنگ خارا شود
شود بنده ی بی هنر شهریار نژاد و بزرگی نیاید بکار
به گیتی نماند کسی را وفا روان و زبان ها شود پر جفا
از ایران و از ترک و از تازیان نژادی پدید آید اند میان
نه دهقان همه ترک و تازی بود سخن ها بکردار بازی بود
نه جشن و نه رامش نه کوهر نه نام بکوشش زهر گونه سازند دام
بریزند خون از پی خواسته شود روز گار بد آراسته
زیان کسان از پی سود خویش بجویند و دین اندر آرند پیش
ز پیشی و بیشی ندارند هوش خورش نان کشکین و پشمینه پوش
چو بسیار از این داستان بگذرد کسی سوی آزادگان ننگرد
در جای دیگر فردوسی در نامه ای از زبان پور هرمزد شاه به سعد وقاص :
یکی نامه ای بر حریر سفید نوشتند و پر بیم و چندی امید
بعنوان بر از پور هرمزد شاه جهان پهلوان رستم کینه خواه
سوی سعد وقاص جویند جنگ پر از رای و پر دانش و پر درنگ
بمن باز گوی آنکه شاه تو کیست چه مردی و آیین و راه تو چیست
بگرد که جوئی همی دستگاه برهنه سپهبد برهنه سپاه
به نانی تو سیری و هم گرسنه نه پیل و نه تخت و نه بار و بنه
زشیر شتر خوردن و سوسمار عرب را به جایی رسیده ست کار
که فر کیانی کند آرزو تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
در همه این سالها
بعد از اینکه نفری 10 هزار تومان از ما گرفتند
و یک شرکت رزمندگان درست کردند
فقط یک بار 5 سال قبل یک 200 هزار تومان به ما دادند و ؛
بعنوان هدیه ایثار هم
یک قواره چادر مشکی کرپ هم به همه ایثارگران دادند .
گفتم چرا کار فرهنگی ایثار را چادر دادید :
گفتند جنسش خوب است ؛ کرپ است ؟!
...
آقای عزیز
من می گویم بساط خودتان را جمع کنید .
و امور رزمندگان و جانبازان را به احلش بدهید .
که به همه رزمندگان جبهه :
خانه رایگان بدهد .
ماهیانه 2 میلیون تومان حقوق بدهد .
درمان رایگان بدهد .
و هدیه ایثار هم :
قرآن مجید بدهد .
رساله امام خامنه ای ( حفظ الله ) بدهد .
و مهر و سجاده نماز بدهد .
که فرهنگ امام حسین
و فرهنگ ایثار و شهادت
و فرهنگ پاکدستی و راستگویی
ترویج شود .
و این ظلم 30 ساله به رزمندگان و جانبازان 5 % و بی حقوق پایان یابد .
آمین .
برادر عزيز حقيقتا هميشه از دلنوشته هاي شما متاثر ميشوم ولي چه حيف که گوش شنوايي نيست اما دلنوشته هاي شما تاريخي خواهند ماند ... ايوالله بشما
درجواب برادري که ياداوري کرده بود که از شاهان گذشته عبرت بگيرند و فکر خودشان باشند ... درست است و درس عبرت هم گرفته اند و از سالها قبل به فکر مال اندوزي و جمع اوري ثروت کرده اند تا در کانادا بد نگذرد...
فاش نیوز دمت گرم واسه سایت جهادی که داری
راهکاربگوتامردم اقدام انقلابی کنند
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من
ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته‌ای دوست ، هوای گریه با من
...
بنده از مقام معظم رهبری به عنوان یک شهروند و نه یک جانباز خواهش میکنم هرچه زودتر تا دیر نشده و نظام و کشور به خطر نیوفتاده است( به دلایلی نمیشه گفت عذرخواهی میکنم) چند دیدار حضوری با ایثارگران داشته و از نزدیک مشکلات این عزیزان رو بشنوید و به گذارش ماموران اکتفا نکرده تا بعداز ۳ دهه از اتمام جنگ و تحمل سختیهای بیشمار مشکلاتشان برطرف شده تا حقانیت نظام جمهوری اسلامی در قاعده حق و تکلیف که یکی از اصول اسلامی مذهب شیعه هست بر همگان مشخص شود ایثارگران تکلیف خودشان را انجام داده اند و امروز منتظر حق خود هستند ما منتظریم ولی نا تا ابد.
کلا نمیخوان رسیدگی کنند و الا تا حالا که میگفتند بودجه نیست تحریمیم و..... ولی دیده شد که حقوق یک مدیر شرکت ورشکسته دولتی بعضا از ۱۰۰ هزار دلار هم گذشته بود در صورتی که رییس جمهور آمریکا ۴۰ هزار دلار حقوق میگیرد و کشورش و دنیا رو به گفته همین مسولان ما مدیریت میکند و این حقیقت تلخ رو باید پذیرفت که امیدی به مسولان کشور نیست چون ابن بنده خداها دیگه از مدیریت منافع شخصی خودشون و رانت و سرکشی از شرکتهای خودشون وقتی زیاد نمیارن که بخوان در راه ایثارگران صرف کنند ولی حق از بین نمیره و به صاحبش برگردانده میشه وعده الهی نزدیک است....
باید از نوشتار سلیست مسؤلان درس عبرت را بر پیشانی زنند . نه مهر داغ کرده را تا نشان از عبادتشان باشد . هان ای کسانیکه خود را به ندیدن و نشنیدن و نفهمیدن میزنید . از سرنوشت شاهان درس عبرت بگیرید . سی و هفت سال پیش را بیاد بیاورید یگانه شاه ابر قدرت خاور میانه با مشت خالی به قهقراء رفت . شما دل خوش به میزهای چهار پایه تان نباشید که موریانه های اختلاس و ارتشاء پایه های آن را سست کرده است . دل خوش به دول کمونیست هم نباشید که روس جماعت به نامردی و پشت پا زنی شهره است . عبرت بگیرید که روزی یقینا نوبت شما هم فرا خواهد رسید و چه سخت تاوان پس خواهید داد .