آقای جعفرزاده! آیا کسی به فریاد من و تو گوش می دهد؟!

رضاامیری فارسانی- بنـــــــــــام خداے شلمچــــه، خــداگواه است می خواستم ننویسم ولی یک حسے از درون نهیب زد ڪه چی شد؟ تمــــام رسالتت را انجام دادی؟ پسرشهید و رزمنده! و آمـــدم دوباره بنـــــویسم.

جناب برادرعزیزم جعفرزاده!

الحق ڪــ.ـه هنوز در راستای بسیجــــے بودنت هیچ شکی نیست اما سئوال اینجاست که انتقادشما، نوشته های ما، داد و فریادهای ایثارگران، تنهــــا انعکاسش برمی گردد به خود جامعه هدف و تنهــــا کسی که ازاینهمه نامردمی، اینهمه بی توجهی زجر می کشد، خود ایثارگران هستند و لاغیـــــــــــــر.

 این را مطمئن باشید که هرگز مسئـــولی بخاطراینکه شمانوشته ای، نقدکرده ای ومن فریادمی زنم که کــــوآن شـــرافت هاراکه فرزندان شهید، جان بازان واقعی جنگ درحال فنا هستند، خم به ابرویش نخواهد آورد! کشـــوری که دستگاه قضایش فرزند شهید بیمـــــار را یک مجــــرم بشناسد، دستگــاهی که فرزندشهید جان بازش سی نامه به ریاست بنیاد بنویسدکه مرد خدا! به شرافت شهدا می خواهند گازمنزلمان را قطع کنند، شما به من کمک معیشت می دهید؟ من اصلا" معیشت ندارم! اصل معیشتم خراب است!...و توجه نکنند!

 مملکتی که مقرراتش فقط روی کاغذ مختص ایثارگران باشد درحالیکه من فرزندشهید بواسطه داروهای مصرفی ناشی ازمشکلات اعصاب و روان، همه دندان هایم ریخته در دهانم و شب تاصبح درد می کشم ومسئولین متولی اش تعهدی ندارند، انتقاد شما هم مشکلی را حل نخواهدکرد.

 دوست و برادرعزیز و ارزشی ام جناب جعفرزاده عزیز! خداگواه است که خیلی از بچه های دیروزی که بدون ادعا تاپای جان درجبهه ایثار می کردند، امروز برای نان شب محتاجند و این را به خوبی مسئولین طراز اول می دانند و اگرخواستی با خصوصیات بسیجی وار عین روزهای جنگ سخن بگویی، با یک برچسبی مانند جنجالی بودن یا جعل اسناد کردن یا یک اصطلاحی که مخرب باشد، باهات برخورد خواهند کرد.

 پس بایدگوشه ای کــــزکرد و با چهــــره ای مظلوم منتظر یک نگاه ولایی بود والا نه مقننه،نه مجریه،نه قضائیه امروز تعهدی ندارند و فقط تبلیغات و انتشار شعار ایثار و رسیدگی به ایثارگران بالاست.

والسلام من اتبـــــــــع الهدی