جمعه 29 مرداد 1395 , 09:39
آیا کودکان ما شهدا را می شناسند؟ یا حتی خودمان؟!
شهید گمنام- وقتی برای انجام کاری وارد شهرک شهید چمران میدان نوبنیاد شدم، فکر نمی کردم که وقتی از پارک بازی بچه ها که در وسط شهرک قرار دارد، بگذرم... در آن پارک کوچک هم دو کبوتر آرمیده در خون و خاک را ببینم.
وقتی کنار مزار این دو شهید جوان 17 و 25 ساله رفتم و بعد نگاهی به اطرافم انداختم... تاب ها و سرسرسه ها و الا کلنگ ها و ...را دیدم که در خلوتی صبح خالی از بچه ها بودند.
بعد نگاهم به روی مزار شهید رفت و از خود پرسیدم که آیا حضور این دو شهید و لاله پرپر بغیر از اثرات وضعی و برکت ناخودآگاهشان ، میتواند بر روی باورها و اعتقادات بچه های امروزی و کودکانی برای تفریح و بازی به این پارک می آیند... تاثیری بگذارد؟
آیا پدر و مادرهای الان که کودکان زمان جنگ هستند، از شهدا برای بچه هایشان این روزها می گویند؟ آیا از رشادت های قهرمانان جان برکف این سرزمین در آن هشت سال دفاع، تعریف می کنند؟
آیا برایشان مهم هست که بچه هایشان قهرمانان واقعی و سوپرمن ها و مرد عنکبوتی ها و بت من ها و رابین هودهای واقعی و عینی زندگی شان را بشناسند و به جای مشتی کارتون و فیلم و بازی هدف دار، آنها را اسطوره خود قرار دهند؟
آیا پدر و مادرهای امروز به کودکانشان یاد می دهند که قهرمانی یعنی چه؟... به چه می گویند افتخار؟... و باید چه کسی را تحسین کرد؟... که همه اینها برمی گردد به باورهای خود جوانان امروز که کودکان زمان جنگ هستند...
آیا به بچه هایشان می گویند که قهرمان آن کسی نیست که از دیوار بالا برود و از ارتفاع بپرد و آتش را ببلعد و کارهای تخیلی و غیرواقعی بکند؟... قهرمان جوان 17 ساله ای ست که با بدنش می رود روی سیم های خاردار تا دوستانش از روی بدن خونینش رد شوند... جوان 20 ساله ای ست که به جای خوشی و گردش و تفریح و ... غواصی می شود و کوسه ها با دندان های تیز تکه تکه اش می کنند... جوان 25 ساله ای ست که از سر سفره عقد بلند می شود و به جای ماه عسل، کابینه ای از خون را می پردازد... و هزاران هزار قهرمان مرد و زن و پیر و جوان، که برای دفاع از ایران رفتند...
آیا کودکان امروزی می دانند شهدا برای چه رفتند و جانبازان برای چه سالهاست مجروح و بیمارند و اسرا برای چه اسیر شدند؟!... و باید بگوییم اگر جوانان امروز به کودکانشان از این حقیقت های نورانی نگویند، بر خود و کودکان و اعتقادشان خیانت کرده اند!
شاید هم روی سخن این مطلب تنها با پدر و مادرها نیست و به مسئولین متولیان هم برمی گردد که تنها به تدفین شهدا در محل ها و اماکن عمومی فکر نکنند و بدانند آشنا کردن نسل جدید با شهدا و فرهنگ سازی ایثار و شهادت کار سخت تر و عمیق تر و مهم تر و تاثیرگذارتری ست.
عکس ها از شهید گمنام
تصاویر قابل بزرگ شدن هستند
شهید گمنام عزیز ,, تریلی تریلی اجناس قاچاق از مشروب گرفته تا تیغ ریش تراشی داره آزادانه تو.کشور جابجا میشه . صنعت و استعداد تولید و کارگاههای زود بازده و گاوداریها و مرغداریها خرجشون به برجشون نمیرسه دارن ده تا ده تا ورشکسته ویا خیلی زرنگ باشن تخته اش میکنن چون همش ضرره . ... از نگاه یه تولید کننده با شما صحبت میکنم با تجربه لیست وپنج ساله .
شهید گمنام عزیز بطور کل اون عزیزایی که در گوشه و.کنار پارکا با نام عزیز شهیدگمنام دفن شدند برای افراد چهل به بالا معنی خاصی داره در غیر این صورت بقیه رو خط بکش .
متعجب نباش که چرا یه پدر مادر بیست و هشت ساله به بچه چهار سالش نمیگه اینها واسه ما شهید شدند . چون اصلا خود شونم نمی فهمن اونا کی بودن چیکار کردند .
خوشبین نباش شهید گمنام عزیز که حتی سیو.پنج ساله هاشونم اینو بفهمن . نه عزیز . بحرفم شک نکن .
اونایی که میان پارک یا برای هواخوری و قدم زدنه .... یا برای بازی بچه هاشونه .... یه واسه قراره با یکی دیگست .... یا اومده جنس بگیره ......یا اومده سگ و گربشو بگردونه ..... شک نکن که واسه فاتحه بعدد انگشت دستت در هفته کسی نمیاد . میگی نه یه هفته کاشف بعمل بیار متوجه میشی .
القصه انقده که واسه مظلومیت مردمان کشورهای دیگه تبلیغ میشه یک صدمش واسه شهدای خودمون نمیشه . چرا ؟ چون دیگه وایشون صرف نداره ... نمی خوان نون خور زیاد کنن .... یا علی مدد .