40 ماه را 40 ساعت هم حساب نکردند!

سیدحمزه ابراهیمی- نگارنده با دارا بودن 20 ماه حضور در کوران 8سال دفاع مقدس در قامت رزمنده بسیجی و 21 ماه حضوردر قامت  سرباز خط شکن لشکر 21 حمزه سیدالشهداء (ع) در مناطقی چون شرهانی, فکه, زبیدات, جفیر, طلایه, مجنون, زید, شلمچه, مینو و ماووت آن هم در سن 17و 19سالگی, امروز بدون کوچک ترین چشم داشت از نظام مقدسمان بابت هزار رنج روزگار جنگ با گذشت قریب به 36 سال از اولین اعزام بسیجی ام و 53سال عمر خدادادی فقط طالب 5% جانبازی آن هم به خاطر بازنشستگی ام از نفت با 31سال سابقه شدم.

 اما علیرغم ایفاد مدارک بستری شدن در بیمارستان مرحوم طالقانی آبادان و صورت سانحه ذیربط و رای شورایعالی پزشکی نزاجا و کمیسیون 120 آجا و احراز مجروحیت خود بنیاد جانبازان, این خواسته بدون ارج نهادن به 40 ماه زجر در سرزمین تفتیده جنوب و حتی بدون توجه به مدارک صادره نخبگان پزشکی و امضاهای مندج در ذیل فرم های تائید درصد صادره و یا یک معاینه جزیی از محل آسیب های ناشی از موج, درصد تخصیصی نزاجا را کن لم یکن تلقی نموده و حقیر را از یک درصد جزیی ( فقط 5%) جهت ارائه به صنعت نفت برای نیل به بازنشستگی محروم می سازند.

  آیا 40 ماه سابقه جبهه آن هم مُنضَم به مدارک بیمارستان, تائیدیه متخصصان 4 کمیسیون ارزش 5درصد جانبازی را نداشت تا این چند صباح عمرباقی مانده را با فراخی آسوده در کنار خانواده بلافصل خویش سپری نمود؟ انصافآ اگر امثال حقیر در اندیشه سوء استفاده از جنگ و جبهه بود، چرا می بایست پس از 31سال گذشت از مجروحیت و 31سال کسب آرامش با قوی ترین مسکن های آرام بخش، امروز برای اخذ 5% جانبازی به هر آستان بی پاسخی پناه جست و نازیباترین واژه ها را تحمل کرد؟

 امثال حقیر منبعد باید در اندیشه کفن و دفن خود باشد نه در اندیشه سودجوئی و مال اندوزی, چرا که عمر ما کفاف این آمال دنیوی را نمی دهد. اگر از آلام درون خود نگاشتم به مثابه یک وصیت نامه ای بود در قالب دردنامه. از ما که گذشت اما حقیقتا مردی نبود فتاده را پای زدن. پروردگارمنان حافظ رهبر معظم و خادمین نظام مقدسمان باشد. ان شالله . حلالم فرمائید.

باسپاس وافر