هیچگاه تهمت نمی زد

منصور کوچک محسنی  در رابطه با ویژگی‌های اخلاقی سردار شهید حاج داود کریمی می‌گوید: بی‌عدالتی به خودشان را با صبر و بردباری تحمل می‌کردند ولی ظلم به مردم و جامعه را نمی‌پذیرفتند و در کنار آن، راه سکوت را نادرست می‌دانستند. این شهید اگر از کسی آزرده بود، باعث نمی‌شد در سخن و عمل نسبت به او تندی کند و اخلاق اسلامی را زیر پا بگذارد. اگر ظلمی هم به ایشان می‌شد،دهان باز نمی‌کرد تا با تهمت، غیبت و ناسزاگویی سخن بگوید.

دوستی و دشمنی او با انسان‌ها، برای خدا بود. هیچ زمانی برای خود، خانواده‌اش و منافعش، دوستی و دشمنی با فردی را مهیا نمی‌کرد. یکی از خصوصیات بارز آن شهید این بود که حریم خود را مشخص کرده بود. همه دوستان و آشنایانش آگاه بودند که تا کجا و با کدام سخن و روش می‌توانند با آن شهید بزرگوار قدمی بردارند و حرکت کنند. همگان به آن شهید احترام می‌گذاشتند. آن احترام نه از ترس بود و نه به خاطر مصلحت. احترام به حاج داود به خاطر اخلاق و تقوایش بود.

حاج داود خود را خادم مردم می‌دانست و آن صفت در وجودش نبود که کسانی را خادم خود بدانند. همگان از او  آسوده خاطر بودند. جز صداقت، خیر و نیکی چیز دیگری از اعمال آن شهید دیده نمی‌شد. حاج داود اهل تفاخر نبود و قناعت و دوری از تجمل پرستی، راه و روش زندگی ایشان بود.

با درآمد اندک، صدقه و انفاق را در هیچ شرایطی ترک نمی‌کردند. قانع و شکرگذار خداوند در تمام فراز و نشیب‌های زندگی بود و شاید آرامشی که ایشان در سال‌های آخر زندگی داشتند، اثرات فرهنگ قناعت و رعایت حلال و حرام بود. هیچ زمانی وقت خود را برای فزون‌طلبی، مقام، ثروت اندوزی و سبقت گرفتن از دیگران تلف کرد. حاج داود کریمی قانع بود و به همین دلیل محتاج خلق نشد.