برگزاری کمیسیون پزشکی 186 نفر از جانبازان خراسان رضوی

سلام ، شخصی از جانبازان شیمیایی ساکن مشهد مقدس که جزو سنگر سازان بی سنگر جهاد سازندگی بوده میشناسیم. ایشان سالها با در دست داشتن مدارک لازم در انتظار تعیین درصد جانبازی برای درمان و تبدیل استخدام است. در ظاهر ایشان علایم مجروحیت شیمیایی چشمها و پوست و ریه مشهود است لیکن آزمایشات بعمل آمده نیز مجروحیت شیمیایی را تایید کرده است.
چرا به وضعیت اسفبار جانبازان بی توجهی میشود؟ چرا پس از گذشت دهها سال هنوز جانبازان برای اثبات مجروحیت پشت درهای کمیسیونهای پزشکی صف می کشند تا حداقل مشکل درمان و نان آوری خانواده را حل کنند؟ عارضه چشم و پوست و ریه بطور همزمان فقط توسط گازهای شیمیایی امکانپذیر است اما جانباز دردمند با صبوری و تحمل رنج مجروحیت و افزایش صدمات در اجتماع به حال خود رها شده است. گاهی جانبازان بدلیل فقر مالی از خرید دارو و درمان خودشان امتناع میکنند تا درآمد ناچیزشان برای هزینه های ضروری زندگی همسر و فرزندان یا پرداخت بموقع اجاره خانه کسری نداشته باشند.
افسوس که بعضی از مسئولین علیرغم برخورداری از انواع لذات مادی زندگی برخورداری از چندین نوبت تسهیلات و امتیازات ایثارگران و چندین برابر حقوق و مزایا نسبت به سایر پرسنل دولت فقط حرف و وعده های پوچ و شعارهای تو خالی را پشت میزهای فانتومی و اتاقهای مجلل همچون سوئیت پنت هاوس و سرویس بهداشتی خصوصی تمام مرمر مانند هتلهای هفت ستاره و هزار دست آفتابه و لگن به ایثارگران کفن پوش ارائه خدمت رسانی میکنند.

سلام واقعا به حال ما جانبازان شیمیایی ظلم زیادی میشه. ما نه جواب درمان میشیم. نه کسی به فکرمان است نه کسی تا حال خبری از ما کرفته .موج انفجار که هیچ من هر دو را دارم .ولی فقط خانواده شده فدایی من واز مسولین خبری نیست. خدا نیامزد مسولین مارا فقط چسپیدن به صندلی که یک پایش منم که از16سالیگی توی جنگ والان هم دردمند وبی کس.

به استناد بند الف ماده ۸۷ در سال۹۷ تشکیل پرونده داده ام توسط شورای عالی پزشکی ارتش احراز جانبازی شده ام و کمیسیون ۱۲۰ هم سال ۹۸ جانبازی اینجانب را تائید نموده است .
افراد مشابه من نیز زیاد هست .
حدود یکساله که پرونده اینجانب و تعداد زیادی از رزمندگان دوران جنگ توسط کمیسیون ۱۲۰ تائید و به آجا فرستاده شده است . نمی دونم چرا این پرونده ها به بنیاد شهید فرستاده نمی شود ؟
آیا بنیاد آنها را تحویل نمی گیرد؟
خیلی از ما بازنشسته سازمانها ی دولتی هستیم و برای بنیاد یا ارتش بار مالی نداریم.
مگه ما چند سال دیگه زنده ایم.
یه مسئول خدا شناسی به داد ما برسد