مردم دلسوز به جهادگران

خاطرات حاج ملاقادر قادری نماینده مقام معظم رهبری و امام جمعه شهرستان پاوه و اورامانات در مراسم یادوراه 19 شهید والامقام.

با شروع جنگ تحمیلی در 31 شهریور 1359 نیروهای بعثی و اشغال بخش وسیعی از روستاها و شهرهای میهن اسلامی، برادران جهاد با پیام معمار زرگ انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) هم نوا و همراه با مردم ایران از کار و زندگی روزمره دست کشیده و برای مقابله با تجاوزات اشغالگران به صورت گروه های جهادی و مردمی اعلام آمادگی کردند. بیش از یکسال از خدمات جهاد سازندگی برای محرومیت زدایی در دل روستاها گذشته بود و مردم ستمدیده از نظام ستمشاهی شهد شیرین خدمت را چشیده بودند. آرم جهاد سازندگی برای مردم کوه و دشت و کویر نامی آشنا بود و جوانان این نهاد مقدس بین مردم روستاها از اعتماد خوبی برخوردار بودند.

در روزهای آغازین تجاوز نیروهای بعثی برادران جهادی برای کمک به رزمندگان اسلام و مردم جنگ زده به روستاها عزیمت کرده، اولین کاروان کمک های مردم وارد استان کرمانشاه شد و گروهی هم وارد پاوه شدند و به کارهای عمرانی در روستاها مشغول شدند.

در بین افراد یک مهندسی بود از برادران جهادسازندگی که به مناطق جنگی اعزام شده بود تا در منطقه اورامانات به روستائیان خدمت کند که متاسفانه توسط گروهک ها به اسارت درآمد و اسیرش کردند و با خود به منطقه نوسود و از آنجا هم به روستای دزآور بردند. مردم روستا باخبر شدند که یکی از مسئولین جهادسازندگی آن هم غیربومی را آورده اند و در مدرسه زندانی است مردم به فکر نجات وی افتادند که او را فراری و تحویل نیروهای رزمنده و یا مسئولین جمهوری اسلامی دهند. بعد از چند روز بالاخره شب موعود فرا رسید. چند نفر از مردم خوب و جوانان فهیم روستا آن مهندس جهاد سازندگی را فراری و با خود تا داخل روستای تاریخی هجیج در 40 کیلومتری روستای دزآور بردند و تحویل رزمندگان اسلام دادند و به پاوه آمد و به شهر خود قزوین عزیمت کردند.