اولین سری که به نیزه رفت!

محمد حسن شریف طبع (شریف قنوتی) فرزند محمود، سال ۱۳۱۳ در منطقه اروند کنار از توابع شهرستان آبادان متولد شد.

 در دوران کودکی، پر جنب و جوش و فعال بود و برای آموزش قرآن به کتب خانه رفت. با علاقه و استعداد زیاد در سن ۶ سالگی قرآن مجید را ختم کرد و پدرش به شکرانه آن جشن قرآن گرفت و ولیمه داد.
 

 خانم فاطمه حکمتی، همسرش می گوید: «زندگی مشترکمان را در نهایت سادگی و به دور از تجملات و زرق وبرق مرسوم و به دور جشن ها و میهمانی های آن چنانی و با سادگی با دنیایی از محبت و صفا شروع کردیم».

 با شروع مبارزات منتهی به انقلاب به رهبری امام خمینی، قنوتی مبارزه را علنا پیگیری کرد و اعلامیه ها و رساله امام را با همرزمانش در بین مردم، پخش می کرد و شب ها در منزل دوستانش جلسه تشکیل می دادند.

کم کم خطر بزرگی برای رژیم به حساب می آمد. مأموران ساواک اردکان او را دستگیر کردند و به ساواک منطقه شیراز تحویل دادند. در بین راه از او می خواهند که لباس روحانی را از تن بیرون آورد ولی او از این عمل سرباز زده و به مأموران می گوید: «بزرگ ترهایتان از این لباس و روحانیت وحشت دارند، شما که جای خود دارید.»

ساواک از او می خواهد که ندامت نامه بنویسد ولی او می گوید: «من کاری نکرده ام که پشیمان باشم. تا اینکه بر اثر سر و صدایی که عشایر شیراز به راه می اندازند، ساواک مجبور به آزادی او می شود و او را ممنوع المنبر می کنند. خانم فاطمه حکمتی، همسرش می گوید: «او در پایین منبر می نشست و سخنرانی می کرد.»

شیخ شریف، همگام با فعالیت های سیاسی، فعالیت های علمی نیز داشت و حدود ۱۳ جلد کتاب، از جمله کتاب های "اهداف قیام امام حسین" و "کشکول شیخ شریف" که هنوز به چاپ نرسیده، از او به یادگار مانده است.

حجت الاسلام شریف قنوتی، به عنوان نماینده حضرت امام در اردکان و حومه انتخاب شده و وجوهات شرعی مردم را دریافت کرده و به شهرهای قم و نجف ارسال می کرد.

اولین سری که در دفاع مقدس به نیزه رفت! شیخ شهید سقوط خونین شهر را تاب نیاورد

شریف قنوتی در ۱۵ محرم ۱۳۵۷، همراه با دیگر زندانیان سیاسی آزاد شد. با پیروزی انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی، او اولین ستاد کمک رسانی به مناطق جنگی در بروجرد تشکیل داد و جزو اولین گروه داوطلب، از همان ستاد به خوزستان اعزام شد.

سوم مهر ماه ۱۳۵۹ با کامیون های آذوقه ی اهدایی مردم، به خرمشهر رفت. در بازگشت از خرمشهر، با تشکیل گروه هایی از جوانان مبارز و غیور بروجرد، و تشکیل گروه های چریکی الله اکبر و گروه های مقاومت، چندین بار شهر را از خطر سقوط نجات داد.

 

او علاوه بر فرماندهی محور خرمشهر و هدایت نیروها، مسئولیت تأمین مهمات آنان را بر عهده داشت. مقاومت و روحیه او در بین رزمندگان در خرمشهر، زبانزد همه بود.

۲۴ مهر ۱۳۵۹ شیخ شریف برای رساندن مهمات به رزمندگان رفته بود خط و هنگامی که به طرف مقر مدافعان خرمشهر بر می گشت، از پشت سر مورد هدف گلوله دشمن قرار گرفت. بعثی ها با سر نیزه سرش را از بدنش جدا کردند و این آخر کار نبود. بعثی های جنایتکار در اطراف بدن مقدس شیخ شریف به رقص و پای کوبی پرداختند هلهله می کردند و فریاد می زدند: «قتلنا الخمینی، قتلنا الخمینی، ما خمینی را کشتیم…»

روز ۲۴ مهر با خون شیخ و یارانش خرمشهر، خونین شهر شد. جسد مطهر شیخ با حمله مدافعان اسلام از صدامیان پس گرفته شد و در روز ۲۷ مهر ۱۳۵۹ آن بدن مطهر با قبای خونین ـ که حالاکفنش شده بود ـ در قبرستان شهدای آبادان، قطعه شهدای خرمشهر در میان یارانش غریبانه دفن شد تا برای همیشه مزارش میعادگاه عاشقان و آزادگان باشد.

این قدر یاد این شهید در دل مردم (اردکان) جاودانه مانده که یادبودی از شهید قنوتی در قبرستان شهدای این شهر ساخته اند. مردم که همواره برای زیارت قبور شهدا می روند، نخست به زیارت مزار شهید قنوتی می روند.

شهید شریف قنوتی در بهشت شهدای بروجرد و در میان خیل مقدس شهدا سنگ  یادبودی  برای زیارت عاشقان خود دارد، ولی مدفن اصلی این شهید بزرگوار همان گونه که گفته شد، در گلزار شهدای آبادان است؛ جایی که شهدای گمنام قبر آن بزرگوار را در بر گرفته اند.

 شهید حجت الاسلام محمد حسن شریف طبع (قنوتی)، در قسمتی از وصیت نامه اش، چنین می گوید: «امروز، روز امتحان است. برای خدا کار کنید؛ و خود را به سختی بیندازید و جسمتان را پرورش ندهید، که این جسم فانی است و روزی به زیر خاک می رود. شهادت، سعادتی است که نصیب هر کسی نمی شود. خون پاک و مطهر می خواهد.»
 پیکر پاک این شهید، پس از تشییع در گلزار شهدای آبادان به خاک سپرده شد. /نوید شاهد