جایگاه رزمندگان در قانون جامع کجاست؟

سید احمد حسینی - خدمت رئیس و نمایندگان محترم مجلس و رئیس محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران

 به نمایندگی ازطرف کلیه ایثارگران گرانقدر و مشورت بااین عزیزان، چند نکته بسیار مهم که از خواسته های اصلی و اساسی کلیه ایثارگران میباشد را به عرضتان میرسانم. امیدوارم که در اصلاح و بازنگری قانون خدمات رسانی به ایثارگران مورد توجه واقع شود.

نکته اول. چرا با توجه به مسئولیت سنگینی که دارید، این مسئولیت سنگین شامل حال رزمندگان نمی شود؟ آیا کسی میتواند فداکاری ها و ایثارگری ها و رشادت های این عزیزان را فراموش کند؟ و چرا  این عزیزان را ازقوانین و مقررات ایثارگری خارج کردید؟ و بعد از گذشت 27 سال از دفاع مقدس هیچ گونه کاری برای این عزیزان انجام ندادید و این عزیزان در پیچ و خم زندگی مانده اند و به فراموشی سپرده شده اند و این عزیزان دلاور را معسر نامیدید؟ چه ظلمی بالاتر از کلمه معسر؟!

 پس تکلیف ایثارگران رزمنده شاغل چه می شود؟ آیا به خاطر اینکه شاغل اند و ایثارگر نیستند. آیا بهتر نبود ایثارگران رزمنده به دو دسته شاغل و غیرشاغل تقسیم بندی شوند؟ و کلمه معسر از سر این دلاوران بی ادعا که ازهمه چیز خود گذشتند، برداشته شود و مثل بقیه ایثارگران بطور عادلانه به این عزیزان امتیازات و مزایایی تعلق گیرد؟ چرا باید مالیات کمر ایثارگران رزمنده شاغل را بشکند و عزیزان کارمند رزمنده هیچگونه ارتقاء شغلی نداشته باشند و هیچ گونه جایگاهی در قوانین و مقررات ایثارگران نداشته باشند؟!
 
 نکته دوم. همه ی شهیدان در راه خدا و برقراری عدالت و رفع تبعیض و دفاع از وطن و اسلام شهید شدند و همه همسنگران که در مرحله اول رزمنده بودند، همدل و همزبان بودند و غیر از رضای خداوند و خشنودی امام چیزی نمی خواستند و هدف همه یکی بود و هیچ کس غیر از خدا نمی دانست که جانباز یا آزاده یا شهید می شود.

 اگر قرار شد که برای این عزیزان قوانین و مقرراتی نوشته شود، باید این قوانین در جهت عدالت و رفع تبعیض و بی عدالتی باشد؟ اینکه در مورد آزادگان عزیز به مدت حضور در جبهه ها درصدی جانبازی نوشته شود. باید برای عزیزان رزمنده با توجه به اینکه بعد از اسیر یا شهید شدن همسنگران، بار سنگین فراق دوستان و ادامه راه این عزیزان بر دوش رزمندگان بود و گرفتار بیماری های روحی و روانی و جسمی زیادی شدند. باید برای این عزیزان هم مدت حضور داوطلبانه درجبهه ها درصدی جانبازی درنظر گرفته شود و این عین عدالت میباشد و غیر از این از لحاظ شرعی و وجدانی غیرقابل قبول و مردود است.

 نکته  سوم. اگر قرار شد امتیاز و مزایایی به فرزندان ایثارگران داده شود، باید به همه فرزندان ایثارگران یعنی فرزندان (معظم شهداء و جانبازان و رزمندگان و آزادگان ) توجه شود. اینکه فقط به دو قشر توجه شود، این هم ناعادلانه و نادرست است.

 یکی از فرزندان معظم شهداء می گفت. من هر موقع آقای فلانی که از همرزمان بابا بود و از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس بود. از اینکه هیچ گونه جایگاهی در قانون خدمات رسانی به ایثارگران ندارد. واقعا" شرمنده اش می شوم. حتی کارتی ندارد که ثابت کند در جبهه بوده. آن هم بسیجی! چه ظلمی بالاتر از این؟!

 نکته چهارم. اگر قرار است قانون خدمات رسانی به ایثارگران دائمی شود، باید رزمندگان نیز در آن جایگاهی داشته باشند و قوانین و مقررات در جهت عدالت و رفع تبعیض باشد و این خواسته ی همه ی ایثارگران می باشد و به سرعت اجراء شوند.

 نکته پنجم. درمورد لایحه احکام دائمی برنامه ششم ایثارگران. آن مطلبی که برای ایثارگران خیلی مهم است. اجرای بند 47 می باشد که باتوجه به درایت رهبر معظم و فرزانه انقلاب نوشته شده و باید شامل حال همه ایثارگران شود. (خانواده ی معظم شهداء. جانبازان. رزمندگان و آزادگان) و امتیازات و مزایای شغلی برای همه ایثارگران درنظر گرفته شود و مشکل ارتقاء شغلی کارمندان ایثارگر را به طور کامل حل نمائید.

 نکته ششم. اگر قرار است کاری برای این عزیزان انجام شود. بدون منت و در اسرع وقت انجام شود و به صورت عملی باشد، نه شعاری.

به نمایندگی از طرف همه ی ایثارگران گرانقدر.

با ادب و احترام و تشکر فراوان.