دوشنبه 10 آبان 1395 , 13:27
مدارس شاهد و امتیازاتِ من درآوردی!
خدایا چه بگویم.
واقعا مایه تاسف وننگ است که در مدارس شاهد فرزندیک رزمنده با 40ماه حضور درجبهه را نپذیرند و امتیاز ایثارگری او کم باشد، ولی فرزند یک فرهنگی که اصلا رنگ جنگ وجبهه راندیده و یا به هیچ کدام از مقدسات شهید وشهادت پایبند نیست بایستی امتیاز داشته باشد و یا همسایه بودن با مدرسه.
واقعا این قانون یا بخشنامه ننگ است. رزمنده ای که روزی خار در چشم دشمنان بود، رزمنده ای که در آن موقع همه مسئولین چون به اونیاز داشتند برای او به به و چه چه می زدندحالا چرا تا این اندازه رها شده اند؟ لااقل نام این مدارس را عوض نمایند تا بیش از این مایه سرخوردگی خانواده ایثار گران نگردد.
اینجانب رزمنده ام و فرزندم را راه ندادند، ولی یکی از افرادی که در زمان جنگ با هم همکلاسی بودیم و به ما ریشخند می زد که چرا جبهه می روید الان معلم شده و فرزند اورا پذیرش نموده اند!
واقعا اینجانب بجای مسئولین ودست اندرکاران بی کفایت این ستاد، پیش فرزندم خچالت کشیدم. جوابی نداشتم که به فرزندم بدهم ..فقط گفتم یا ما اشتباه کردیم یا مسئولین در اشتباهند. گویا ما اشتباه کردیم. گویا خودسرانه به جبهه رفته بودیم. چون اگر بخواست مسئولین رفته بودیم الان هم حمایت می شدیم. یا لااقل در چشم شان می آمدیم. نمیخواهم بگویم ما فقط یک ابزار بودیم و یا یک نردبان و یا یک سپر برای آنها و ارزش دیگری نداشتیم! همانطور که بعداز جنگ اسلحه ها و ادوات به انبار اسقاطی برده شدند و بعضا منهدم و یا نابود و در کوره ها ذوب شدند، رزمندگان هم سهوا یا عمدا به سرنوشت آنها دچار شدند. دیدگاه بعضی از مسئولین نسبت به رزمندگان دقیقا در حد یک ادوات جنگی بوده و تنها تفاوت آن این بود که دولت بابت تامین آن ادوات هزینه بسیار نمود ولی نیروی رزمنده را مفت ومجانی به چنگ آورد. پس وقتی که از آن ادوات که بابتش هزینه پرداخت شده به این راحتی می گذرد، دیگر حساب ما رزمندگان روشن است.!
خدایا خودت شاهد یاش...
من هم در مدرسه شاهد درس میخونم
اما بر خلاف نظر خیلی از افراد بیش تر دانش آموزان آزاد یا فرهنگی هستند و بچه های شاهد کمترین جمعیت مدرسه رو تشکیل میدهند
آقاي شهيدي ....
آقاي وزير آموزش و پرورش .....
