شنبه 06 آذر 1395 , 12:02
منو راهنمایى کنید کجا پناه ببرم؟
جانباز٢٥٪ و بسیجى -
حقیر جانباز٢٥٪ و بسیجى و متولد١٣٥٠هستم و افتخار حضور در عملیات کربلاى ٥ و٧و پدافندى رو داشتم.
مدت ٥سال تو کارخونه سیمان کار کردم ولى بعلت مشگلات ریوى و پوستى و با اخطار پزشک مجبور به ترک کار شدم!
الان شش ماهه که بیکارم، در ضمن بنیاد منو حالت اشتغال نکرده و فقط مستمرى میده که تازه شده٩٠٠ هزارتومان.
ما چون قبلا وام گرفتیم، ٦٣٠ هزار بیشتر برام نمی مونه.
مدرک فوق دیپلم اتاق عمل دارم و جویاى کار هستم و همه جا هم رفتم.
متوجه شدم کلینیک تامین اجتماعى می خواد تو شهر ما افتتاح بشه و نیرو می خوان، ولى به من میگن سنت بالاست نمی شه!
همشون یه جورایی دارن کانال می زنن تا نفرات مد نظر خودشونو بزارن سرکار!
بنیاد هم همش میگه کارى نمی تونیم بکنیم، فقط برو کمیسیون حالت اشتغال. اونجا هم میگن هیچکسی رو قبول نمی کنن و یه جورایى سرکاریم.
بخدا داغون شدم واعصابم خورده.
من زن وبچه دارم، بخدا دارم شرمندگیشونو می کشم، طوری که راضى به مرگم هستم.
نمی تونم به کى بگم وکجا پناه ببرم.
استرس داره داغونم می کنه.
ببخشید،خدا نمی تونم به کى بگم و آشنایى هم ندارم.
تو رو شما نمی تونید منو راهنمایى کنید که به کجا پناه ببرم؟
ممنونم که درد دل منو خوندید.
اجرتون با امام حسین(ع)
جانباز ترکش به سینه و پاها
نامه تاییدیه شیمیایى رو هم دارم ولى اقدام نکردم
واسه کمیسیون
فقط یه امضاش مونده
مسئولش مرخصیهاین ورق استعلام رو هم دادن
بزرگوار چنانچه مشکل مالی نداری تقاضای حالت اشتغال رابده میدانم حقیقتا نمیتوانی کار بکنی
اما اگر مشکل مالی واقتصادی داری هرجور که میتوانی بادردت بساز و خودت را حالت اشتغال نکن
حالت اشتغال تورا از بسیاری از مزایا ی مالی محروم خواهد کرد ماده 51 فوق العاده کارانه اصافه کاری سه نوبت چرخشی سختی کار وخیلی چیزهای دیگر حتی ماده 39 هنوز اعمال نمیشود
ببخشید که بنده حقیقت را میگویم حالت اشتغال در واقع یعنی حالت اشغال
بنده بخاطر مشکلات جسمی وروحی حاصله از صدمات جنگ تحمیلی چون توان کار کردن را نداشتم حالت اشتغال شدم اما متاسفانه اشتباه بزرگی در زندگی خود رقم زدم الان بخاطر مشکلات مالی واقتصادی زندگیم ازهم پاشید فکر میکردم با حالت اشتغال شدن در گوشه ای خواهم نشست وبادرد خود خواهم ساخت اما چون توان مالی وجسمی وروحی خوبی برخودار نبودم زندگیم هم از هم پاشید و خجالت زده تنها فرزند خود با انبوهی از ارزوهایش هستم
علی ایحال خدمت جنابعالی عرض کنیم که حدود 34 سال با وجود 6 مجروحیت لاعلاج شخصا متکفل هزینه های درمان و معیشت و اجاره خانه و هزینه تحصیل فرزند دانشجو و موارد دیگر هستیم. قبلا فریاد کردیم زیر 25 هستیم اما با کمک جناب آقای ساقی و شکستن انحصار بنیاد همدان پرونده را از چنگ آنها خارج کردیم و حالا بالای 25 شدیم اما جانبازی بالای 25 درصد و همسرم که خواهر شهید است هیچگونه تسهیلاتی آنطور که در قانون وجود دارد دریافت نکردیم و همچنان با اشتغال زیر دست رییسی فاسد و ظالم و ضد ایثارگر و تحمل انواع استرس و حساسیت و صدمات جسمی و روانی وارده و بی اعتناعی به شکایات متعدد بنده و سایر همکاران به مسئولان ارشد و تحمل هزینه های سنگین درمان با وامهای درصد بالا و هر سال خانه بدوشی و اسباب کشی با شرایط بسیار سخت و اجبار پرداخت یک میلیون و پانصد هزار تومن اجاره ماهیانه در محله متوسط شهر بعلت مشکلات موج گرفتگی گوشها که نمیتوانم در هر خانه ای ساکن شوم و گرفتاری 30 میلیون تومن در مسکن مهر گرفتار صاحب خانه های بی خدا هستیم که از آب و برق و گاز و تلفن و کولر منزل استیجاری سوء استفاده میکنند و دادگاهها علیرغم ارائه نظرات کارشناسان رسمی دادگستری مطابق با آرای وحدت رویه دیوان عالی قضایی کشور بدلیل مشکل تهمت ناروای موج انفجار کمر و گوشهای بنده که تا امروز هیچکسی حتی صدای بلند مرا نشنیده یکطرفه به نفع صاحبخانه های سرمایه دار رای میدهند.
بطور کلی وضعیت مدیریت تعدادی مسئولان نفوذی شکم سیر که فکر میکنند تمام مردم مثل خودشان در رفاه مطلق و ثروت و قدرت غلط میزنند عامل اصلی محرومیت و مظلومیت تمام مردم بویژه ایثارگران است که گرفتار سیاست بازی و رفاقت با شیطان بزرگ ایشان شدیم و فریاد رسی برای این مظلومیت و محرومیت بی حد بجز حق تعالی نیست. بنابراین شما هم بیا مثل ما به خداوند متعال پناه ببریم که با او در بلاها و قضاها صادق بودیم و در دنیا و آخرت جز او هیچ فریاد رسی نداریم.