شنبه 25 دي 1395 , 10:21
از همین الان شروع کنیم!
ﭘﺪﺭﻡ ﺩﻟﻮﺍﭘﺲ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻪ رستوران ﺑﺮﻭﻧﺪ، ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ!
جانباز شیمیایی1 - ﭘﺪﺭﻡ ﺩﻟﻮﺍﭘﺲ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻪ رستوران ﺑﺮﻭﻧﺪ، ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ!
ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻓﺸﺎﺭ ﮐﺎﺭﯼ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﯾک بار ﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﺩ ﺗﺎ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﻨﺪ!
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻧمی برد، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﯾک بار ﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽﺍﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﭙﺮﺳﺪ: ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ؛ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿ ﮑﻨﺪ؟
ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ می شوم، ﺍﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ، ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﺮﻭﻡ، ﺑﺎﻫﻢ ﺗﺨﻤﻪ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ، ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺪﻫﻢ...!
ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺴﺘﯿﻢ!
ﺍﺯ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ، ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ می ﺮﺳﯿﻢ ﻻﻝﻣﺎﻧﯽ می گیریم...!
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﯿﺮﻭﯾﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ، ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽﻣﺎﻥ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ...
ﺗﮑﻠﯿﻔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧمی کﻨﯿﻢ!
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿ ﺪﺍﺭﯾﻢ، ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﯿﻢ!
ﻣﺎ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩﺍﯼ ﻫﺴﺘﯿﻢ!
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻤﺎﻥ ﺣﻘﯿﺮ ﻭ ﻧﺎﭼﯿﺰﯾﻢ، ﮐﻪ ﺻﺒﺮ می کنیم ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽﻋﺰﯾﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯾﻢ، ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺷﻌﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ!
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﺩ...
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻨﺪ...
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺎﻡ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﺪ...
ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﮕﻮﯾﺪ: ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ...
ﻭ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ «ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ» ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ،
چرا اینگونه شده ایم در جامعه با دوستان واطرافیانمان همینطور رفتار می کنیم. حالا ما موجی هستیم ptsd هدیه از جنگ داریم بقیه مردم چرا؟
همین چند جمله درد کل جامعه ماست؛ محبت به یکدیگر را فراموش کرده ایم. مسئولان ما از قهرمانان جنگمان ایثارگر ورزمنده خانواده شهید وآزاده غافل شده اند وآنها را درکنج عزلتشان تنها گذاشته اند و وعده های پوچ می دهند.
آیا مسلمانی این است که طرف از جان عزیزش برای مملکتش مایه بگذارد و احرازش نکنند ودرصد نداشته باشد، ویا ماه ها در کنار صداهای وحشتناک انفجار انواع موشک و بمب باشد و رزمنده معسر خطابش کنند بدون کوچکترین مزایایی و با بیماری های متعدد.
کاش از همین الان هم ما وهم مسئولان ما به خود بیاییم کرامت انسان را پاس بداریم، از همین الان شروع کنیم که خیلی دیر است.
من در مقابل شما سر تعظیم فرود می آورم .
فقط خواهش میکنم نام خودت رو به نخاعی عزتمند تغییر بده ...عذر به تقصیر دارم .
با توجه به نوع نگارش و صفت پاک شما در ابراز عقیده و ارایه طریق کمال تشکر را دارم .
نخاعی عزیز
حکایت .. حکایت غربیست ...
ما کجا و تحقیر شدن کجا ؟؟ ما یکه دلاورانی بودیم که ملایک و انسانیت در مقابل ما سجده میکردند . حال ما کجاییم و آقایان کجا ؟
تک به تکمان حریف در کارزار نبرد می طلبیدیم و کمر دشمن را میشکستیم تا مبادا کمر ایران بشکند ... حال ما کجاییم و کمر شکستگان کجا ؟
زبان یاوه گویان کندی مسلک را از پشت گردن بدرمی آوردیم ..... حال زبان تقصیر بر گردن ما می نهند ....
حکایت مرام و نا مرامیست ... حکایت جمع رفیقان و نارو نا رفیقان است .
حکایت بلم ولایت علی است نه زورق سوراخ معاویه صفتان ...
حکایت گنبد مینای خداوند است نه یشمینه بوزیه باز شام .
حکایت دست خالیست در مقابل ساطور جهل ابی لهبان .
حکایت پاکی و پاکدامنیست در مقابل فساد و مفسدان .
حکایت حکایت دل است ... دلی که عشق دارد . نه کینه ... یا علی مدد .
فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ
پس بدانيد كه خدا سرور شماست چه نيكو سرور و چه نيكو ياورى است (۴۰) انفال
وای که چقدر خوشبختیم با داشتن این سرور و این یاور .
بیائیم خوشبختی یمان را به جهانیان بگوییم و فریاد بزنیم که ما بندگان ان یگانه بی همتا ان خالق جهان هستی ( الله جل و جلاله )خوشبخترین و خوشحالترین انسانهای این گره خاکی هستیم . فراموش نکنیم . ومن یتوکل علی الله فهو حسبه هرکس بخدا توکل کند خدا او را بس است (او را کفایت می کند ) شاید بحسب ظاهر ناتوانی فیزیکی نوعی ممنوعیت در حرکت است به همراه درد . اما من این درد به صد هزار درمان ندهم . عاشق کلامتانم ای کسی که بعنوان جانباز شیمایی و فدایی کلامتانم ای به حقیقیت رسیده ای (جانباز عزیز 70 درصد ) دارای ایمان عین الیقین جانباز هفتاد در صد . دعای مومنین درحق دیگران یقیننا به اجابت میرسد .پس ای مومنین التماس دعا از خداوند بخواهید . علمم را به یقین و یقیننم را به عین الیقین ارتقاع دهد . بنده ضعیف ذلیل . عاصی . الحقیر . التماس دعا ای مومنین
وارﺩ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻡ ﺭﺍﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﻫﻨﺪ .
ﻓﺮﺩﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﺳﯿﺪ:
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ؟ ﺑﻠﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ .
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺗﯿﺮ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺁﺟﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺎﻻ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺸﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ
ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ؟
ﺍﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﺎﺭﺟﯿﺶ ﮔﺮﻭﻧﻪ ﻫﺎ
ﻣﺮﺩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺩﻭﺧﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﺯﺑﺮ ﺷﺪﻩ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺧﺘﺮﻣﻮ ﻧﺎﺯ ﮐﻨﻢ ??.
ﺍﮔﻪ ﺧﺎﺭﺟﯿﺶ ﺑﻬﺘﺮﻩ، ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺑﺪﻩ
ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺵ ﯾﺦ ﺯﺩ ..
ﭼــﻪ ﺣﻘﯿــﺮﻭﻛﻮﭼﮏ ﺍﺳــﺖ ﺁﻥ ﮐﺴــﯽ ﻛــﻪ ﺑــﻪ ﺧﻮﺩﻣﻐــﺮﻭﺭﺍﺳﺖ !
ﭼــﺮﺍ ﻛـــﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧــﺪ ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﺑــﺎﺯﯼ ﺷﻄﺮﻧــﺞ ، ﺷــــﺎﻩ ﻭ ﺳـﺮﺑــﺎﺯ ﻫـﻤــﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺟﻌﺒــﻪ ﻗــــﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧـــﺪ.
جايگاه شاه وگدا
دارا وندار قبراست
تقواست كه سرنوشت ساز است...
براے رسیدن به کبریا باید نه "کبر"داشت نه "ریا"....مواظب باشیم که " تقوا" ، بایک "تق" ، "وا" نرود.....
ما آخرین نسل ازتهمتنان بجا مانده از حرف مراممیم .
ما آخرین دل داران شب شکن چزابه ایم .
ما آخرین نفرات بجا مانده از گردانهای خط شکنیم .
ما آخرین بجا ماندگان نسل یا علی گوییم .
ما آخرین علمکشان نوزده تیغه حسینیم .
ما آخرین دوستان تشنگی و گرسنگی هستیم .
ما آخرین سربازان وطن هستیم که بدست خودی ها تحقیر شدیم .
ما آخرین نفرات مدافع بهمنشیر و هفت تپه و مجنون و خیبر و چزابه و جنوب و غرب کشوریم .
ما آخرین نسل بازی های کوچه ایم!
نخستین نسلی که موسیقی را از رادیو ضبط کردیم!
فیلم را با ویدئو دیدیم!
و با دسته های آتاری ساعت ها
پای بازی های نه چندان پیچیده شاد بودیم !!!
ما آخرین نسلی هستیم
که بدون موبایل و لپتاب و فیس بوک و وایبر زندگی کردیم،
اما زندگی کردیم...
چای را با نگاهمان از کتری تا فنجان دنبال کرده ایم...
ما آخرین نسل قصه های پای کرسی هستیم!
آخرین گروه شب نشینی های پر از شادی ...
نشست هایی بدون وایبر و اینترنت...
دورهم هایی با یک دنیا تجربه ی کسب شده در آخر شب...
یک عالم دانش جدید..
آخرین نسل شب نشینی های گفتن از جن وغول.
پیاده رفتنهای مدرسه .
کیوسک تلفن عمومی سکه ای.پشت وانت نشستن تاشهر.مخفی کردن ویدئو داخل گونی.
دوربین عکاسی با فیلم ۳۶ تایی..
ما تنها نسلی هستیم
که مثل پاییز بین تابستان و زمستان
دو فصل متفاوت را تجربه کردیم!
فصلی با عشق!!
فصلی بدون تکنولوژی!!
ما متولدین دهه های۴۰ و ۵۰ و ۶۰ هستیم.
نسلی که دیگر شبيهي نخواهد داشت...
نسلي پر از خاطرات ساده اما ناب....