شنبه 16 بهمن 1395 , 10:04
حق توحش، زبانم لال...!
جانباز شیمیایی 1- مسئولان باید خیلی شرمنده تر باشند. اگر بنیاد طبق اصول و ضوابط و تخصصی اداره میشد نه جناحی و میلی، روزگار شما وفرزندان ما این نبود! فرزندان من از روزی که چشم باز کرده اند جز استرس وافسردگی چیزی عایدشان نشده! هر روز وشب شاهد بیماری پدر و مادر بودن و کابوس های ما را تحمل کردند. صبر ایوب میخواهد.
در کشورهای غربی و امریکا بلاد کفر وشیطان، سرباز پس از بازگشت از جنگ خودش وخانواده باید دوران طولانی مشاوره و روانشناسی. روانکاوی را بگذرانند و خود سرباز یا مجروح همیشه تحت نظر روانشناس میباشد که خودش وخانواده هایشان به این روز نیفتند. اینجا اصلا" ما را به رسمیت نمی شناسند.
رزمنده 40 ماه خدمت. جانباز اعصاب وروان وجانبازان دیگر را به حال خود رها کرده اند! اصلا واژهای به نام ptsd قبول ندارند! افسوس خیلی از جانبازان به حقوقشان واقف نیستند. اینجا بنیاد برای کارکنانش کلاس می گذارد می گوید جانبازان موجی هستند تا چگونه با ما برخورد کنند و حق توحش هم اگر رویشان میشد در فیش های کارکنانش مینوشت!
همه چیز در این مملکت وارونه است. بجای اینکه ریشه ای کار کنند وجانباز و رزمنده تحت مداوای درست قرار گیرد و تحت نظر درمان باشد برای کارکنان، کلاس رفتار درمانی با جانباز می گذارند (خبر فاش نیوز اگر اشتباه نکنم چند وقت پیش) تا کتک زدن جانباز را یاد بگیرند !! و به 110 زنگ بزند تا جانباز را با دستبند به کلانتری و یا جهت شوک درمانی ببرند و ناکارش کنند. خدایا به مسئولان بنیاد ما تخصص و تعهد عطا بفرما تا ما که رفتیم با آیندگان چنین نکنند.
روزی میخی به پیچی گفت چکار کنم تا انقدر توی سرم نکوبند ؟؟!!!
گفت مثل من پیچ شو !!!! تا پیچ گوشتی هم برای پیچاندن تو بزحمت بیفتد ...
جناب آقای ساقی شما حکم ولی نعمت علمی بر سر همه دارید ...
ما از ابتدا به خود شناسیمان میخ بودیم و این عادت دگر ترک نمی شود ... عزت مزید دکتر جان .
ﺍﻣﺴﺎﻝ سال ميمون ﺑﻮﺩ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺗﺎﺧﺘﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺑﺎﺧﺘﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺳﻮﺧﺘﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻧَﻔَﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧَﻔَﺲ ﺍُﻓﺘﺎﺩﻥ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﻥ ﺍﻻﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺨﻨﺪَﻥ
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺍﻭﻣﺪﻥ(تولد)
ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻦ(مرگ)
ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧَﻤﻮﻧَﻦ
ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻓﺘﻦ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ
ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯿﺶ ﻣﯽ ﺃَﺭﺯﻩ
ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﻣﺮﺩﻩ
ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣَﺮﺩ ﺑﺎﺷﯿﻢ
ﺑﯿﺎﯾْﻦ ﻗﺪﺭ ﻫﻤﻮ ﺑﺪﻭﻧﯿﻢ
ﻧﺬﺍﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺩﻭﺭ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ
پروانه به خرس گفت: دوستت دارم...
خرس گفت: الان میخوام بخوابم،باشه بیدار شم حرف میزنیم...
خرس به خواب زمستانی رفت و هیچوقت نفهمید که عمر پروانه فقط 3 روز است...
"همديگر را دوست داشته باشيم؛
شاید فردایی نباشد".. آدمای زنده به گل و محبت نیاز دارن ومرده ها به فاتحه!
ولی ما گاهی برعکس عمل میکنیم!
به مرده ها سر میزنیم و گل میبریم براشون, ولی راحت فاتحه زنده هارو میخونیم !
گاهی فرصت باهم بودن کمتر از عمر شکوفه هاست!
بیائیم ساده ترین چیز رو از هم دريغ نكنيم:
دوستان سعی کنیم در طوفانهای زندگانی با خدا بودن را تجربه کنیم نه نا خدا بودن را ....
بیاییم روی برکات زندگی فکر کنیم
من باب مثال ...
از بزرگى پرسیدند:
برکت در مال یعنی چه ؟
در پاسخ، مثالی زد و فرمود:
گوسفند در سال یکبار زایمان می کند و هر بار هم یک بره به دنیا می آورد .
سگ در سال دو بار زایمان میکند و هر بار هم حداقل 6-7 بچه.
به طور طبیعی شما باید گله های سگ را ببینید که یک یا دو گوسفند در کنار آن است.
ولی در واقع برعکس است.
گله های گوسفند را می بینید و یک یا دو سگ در کنار آنها ...
چون خداوند برکت را در ذات گوسفند قرار داد و از ذات سگ برکت را گرفت .
مال حرام اینگونه است .
فزونی دارد ولی برکت ندارد.
روی مفهوم" برکت در روزی" فکر کنیم.
دوستان دلاورم .
بعضی با برج های پدرهاشان
بعضی دیگر با آرزوهاشان
و بعضی با دنیاشان
من و تو اما ...
با نداری هامان
بزرگ شدیم.
آنقدر بزرگ
که جایی در دنیای کوچکشان
نداشتیم. در ذهن کوچک آنها نداشتیم ..... دل خود را بزرگ کنید تا خداوند به پهنا ووسعت دلتان به شما عنایت معنوی داشته باشد .
دوست و همرزم عزیزم ج. ش.1.
تازه برگشتم ... دراندازه توان بعد از عمل برایت نوشتم .
خوشحال شدم حالتان بهتر شده / التماس دعا داداش خوبم