دوشنبه 23 اسفند 1395 , 11:39
جامعه چه پاداش مناسبی به ایثارگران داده است؟!
جامعه شناسان معتقدند جنگ از کهن ترین و متداولترین منازعات در بین ملتها و روابط بین الملل بوده است و جامعه های بشری از دوران باستان " کشاورزی سنتی"مدرن"و"پست مدرن"همیشه دستخوش تغییرات و تحولات بنیادین شده است و جنگ و نزاع دارای رسالتی مقدس بوده است.
عبدالحمید جعفریان،جامعه شناس - جامعه شناسان معتقدند جنگ از کهن ترین و متداولترین منازعات در بین ملتها و روابط بین الملل بوده است و جامعه های بشری از دوران باستان"کشاورزی سنتی"مدرن"و"پست مدرن"همیشه دستخوش تغییرات و تحولات بنیادین شده است و جنگ و نزاع دارای رسالتی مقدس بوده است. یکی از رسالتهای مقدس و ارزش مدار که در کشور ما ایران در فاصله سالهای 1359 تا 1367 به وقوع پیوست حضور مردم بخصوص جوانان و نوجوانان در جنگ نابرابرعراق علیه ایران بود. جوانانی که درپی نیاز سنجی زمان خود به دفاع همه جانبه از جامعه ارزشها"منافع ملی تن به آب و آتش وجنگ خونین زدند و حماسه ایی بزرگ در تاریخ اجتماعی آفریدند. در این جنگ و حماسه نابرابر عده ای شهید" اسیر" و جانباز شدند.
عقلانیت اجتماعی و جامعه شناسی حکم میکند که جانبازان این شهدای زنده جنگ که از درد و رنج بالای جسمانی و روحی روانی به سبب آسیبهای جنگ در حوزه های مختلف برخوردارند جامعه چه پاداش مناسبی به آنان داده است؟ شاید جواب اکثریت جانبازان عزیز این باشد که هنوز دولتمردان و جامعه به وظایف خودشان درست عمل نکرده اند. آری وظیفه جامعه و دولتمردان در مقابل جانبازان و ایثارگران بسیار سنگین و خطیر و قابل توجه است. جانبازانی که ازسلامتی خودشان گذشتند تا جامعه وکنشگران و افراد حشر کننده در آن در سلامت و رفاه و امنیت باشند، اما امروزه در جامعه شاهدآن هستیم که جانبازان را مورد کم لطفی یا زیاده خواهی وفراموشی در افکار عمومی کرده اند.
جانبازانی که دارای رسالتی ارزشی و مقدس بوده اند و جامعه ی در حال جنگ را به شهسوار راستی و رهرو چالاک طریق دوستی مردم مدار و مردم دوستی مبدل ساختند. آری امروزه دولتمردان و وزراتخانه ها و حکومت و تشکل های مردم نهاد یا همان NGO های بنیاد شهید و کلیه تشکلهای ایثارگری وظیفه ای بسیار سنگین در تاریخ اجتماعی معاصر جانبازان و خانواده های صبور این عزیزان دارند. حوزه های اجتماعی متنوعی جهت خدمت رسانی به جانبازان در جامعه شامل "اقتصادی" "اجتماعی" "رفاهی" "ورزشی " "پزشکی" و از همه مهمتر "حقوق و مزایا" وجود دارد که دستگاههای حکومتی و نهادهای مردم نهاد ایثارگری باید آنها را شناسایی و به آنها توجه کنند. این گونه خدمات هرگزجای زخمها و دردهایی که جانبازان کشیده و می کشند تا ارزشها، امنیت و سلامتی افراد درجامعه پابرجا بماندرا نمی گیرد.
علمای اجتماعی و جامعه شناسان، بزرگترین سرمایه جامعه را کسانی می دانند که حاضرند برای بقای جامعه جانشان را داده و جانبازی کنند. آری، در حوزه سرمایه های دیروز اجتماعی ایران، همین جوانان و نوجوانان بودندکه عده ایی ازآنان برای دوام و قوام و ثبات جامعه جانبازی کردند و جانشان را در طبق اخلاص و فداکاری گذاشند و در جنگ ایران و عراق جانباز و ایثارگر شدند.
در یک مطالعه تطبیقی بین کشورهای درگیر جنگ در طول ادوار گذشته تا کنون، اگر نظری اجمالی به کشورهای در حال توسعه و پیشرفته داشته باشیم در میابیم که آنها چه تسهیلات و امکاناتی به مجروحان کشورشان می دهند وما کجای کاریم!؟
با اینکه کشور ما خدمات گوناگونی در حوزه های مختلف برای جانبازان و ایثارگران انجام داده اما خیلی در حوزه های خدمات اجتماعی و فرهنگ سازی در این زمینه برای اعضای جامعه خود عقب است. لذا انتظار ما جانبازان، این کنشگران فعال دیروز و امروز جامعه، از قوای مجریه " مقننه " قضاییه "نهادهای ایثارگری " بنیاد شهید"،نیروهای مسلح، ارتش و سپاه این است که تا این عزیزان زنده اند قدر آنان را دانسته و انواع خدمات اجتماعی اقتصادی و رفاهی و افزایش حقوق و مزایا را به این ولی نعمتان ارزانی دارند. نه اینکه نوش دارو بعد مرگ سهراب!!! باشد.
امید آنکه مشمول این بیت شعر شاعر نشویم که میگوید :
تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم روزی سراغم آیی که نیستم
سئوال من اين است كه ما ايثارگران براي اينكه به حقوق خود برسيم چه و چه ابزاري داريم و با تمسك و دست اندازي بر كدام اهرم فشار ميتوانيم دولت و نمايندگان را مجاب كنيم كه آقا ما هم انسان هستيم و حقوقي داريم ، بچه داريم ، خانواده داريم كه الانه روز بخاطر اينكه به جنگ و جبهه رفتيم هيچ اندوخته اي نداريم كه آنها را تامين بكنيم و عوارض جنگ هم قوز بالا قوز شده است .
گفتند تمام مشكلات تان را با قانون احكام دائمي توسعه حل و فصل ميكنيم و كل نمايندگان رويش مانور داده و تبليغات كردند ، اما آنچه كه نهايتا بيرون آمد هيچ و هيچ نبود . در نهايت...
گويا ما ايثارگران دوزخيان روي زمين فرانتس فانون هستيم .
كي شنونده اي پيدا خواهد شد؟ ( احتمالا در خرداد و موسم انتخابات )
دولتها به مردم نگفتند رزمندگان در جنگ نابرابر چکار کردند.؟
آنها به مردم می گویند ما به ایثارگران خدمات می دهیم.
آیا ما می توانیم در صدا و سیما صحبت کنیم.
هیچ حمایتی نیست.؟
اما میبینیم چگونه غریبانه عده ای از این دلاوران با مقیاس های 5 و10 ........زیر 25 نادیده گرفته میشوند ودر بودجه های سنواتی دولت تنها این مجموعه است که بار مالیش دیده نمیشود شما پاداشهای پایان خدمت شهدا را بنگرید از چه سالی مانده است مطالبات ایثارگران خاک میخورد شخص بنده حقیر مطالباتی دارم از سال 79 تا 92 ومیلغ قابل توجه هست اما اموزش وپرورش میفرمایند برای ایثارگران چندین سال است اعتباری اعلام نکردند این بی اهمیتی در همه امورات جانبازان هست وعلت ان هم به نظر حقیر دور شدن مسئولین از اهداف فرهنگ ایثار است واین نقطه ورود همان استعمار واستهاله ایثار وایثارگری هست وتمام مگر اینکه بخود ائیم وراه های بی راهه را دور بزنیم واهداف امام ومقام معظم رهبری را با دقت طی کنیم
مادر شهیدی بعد از چند سال استخوانهای فرزندش را از سفره انقلاب دارد و
صرفا جهت یادآوری برای آقایونی که مادر بچه هاشون در کنار آقاپسر و دخترخانم نازپرورده شان در لندن، آخر هفته را در پیست اسکی می گذرانند و برای سوگولی جدیدشان منزلی در بالای جاده قدیم شمیران خریده اند! البته لباس خاکی نمادین برای شرکت در مراسمات مختلف را به این منزل نمی برند، خانم خوششان نمی آید. همان سوئیت خیابان اندرزگو کفایت می کند برای تعویض لباس دیگر از جبهه وجنگ ایثارگر ورزمنده سهمی ندارند نخبه ومدیر هم نیستند که فیش نجومی بگیرند تازه جانبازان 70 درصد ودرصد پایین شان با متانت وفروتنی در بنیاد تجمع میکنند انجا را خانه اشان میدانند وعجیب که این خانه هم مهمانش وهم صاحبخانه اش را حرمت نگه نمیدارد چرا که صاحب خانه اصلی ایثارگران هستند دردا که دیر متوجه این کوتاهی ها خواهند شد یک عکسی از این مادر شهید برای اقای ساقی فرستاده بودم کاش در سایت بگذارند
...
پاداش برای خودشون ؟!
حقوق ما را بدهند ؟!
قدر دانی و پاداش پیشکش خودشون ؟!
رزمندگان و جانبازان بالاخص ۵% را از بنیاد بیرون انداختند که حقوق و مسکن ندهند ؟!
بعد شما از پاداش می گویید ؟!
...