چهارشنبه 18 اسفند 1395 , 09:41
فراموش‌شان نکنیم
برای جانبازان دفاع مقدس چه کرده‌ایم؟ شاید عده‌ای در مقام پاسخ به خدماتی که به این عزیزان ارائه شده است، اشاره کنند؛
خدماتی که هرچه باشد قطعا بخشی از وظایف مسئولان بوده و این را هم باید گفت که ادای دین به جانبازان سرفراز دفاع مقدس به‌سادگی میسر نیست. برای کسی که سلامتی‌اش را برای دفاع از کشور و نظام از دست داده جز تکریم و احترام و حمایت مادی و معنوی چه می‌شود کرد؟
عزیزانی که با خدا معامله کرده‌اند و طلبی از بنده‌های خدا ندارند و برخی‌شان در آسایشگاه‌ها واقعا روزگار سختی را سپری می‌کنند. جانبازان یادگارهای زنده و خاطرات ملموس و عینی حماسه 8 سال دفاع مقدس هستند، آنها را فراموش نکنیم. ما با جانبازان عزیز و خانواده‌های محترم و دردکشیده‌شان چه کردیم؟
واقعیت این است که ما امانتداران خوبی نبوده‌ایم. قدیم اگر فردی مثلا قصد سفر حج می‌کرد، خانواده‌اش را به دوست و آشنایی می‌سپرد، به جوانمردی که خانواده و ناموس فرد سفر کرده را مثل خانواده خودش می‌دانست و امانتداری می‌کرد. حالا ما چگونه از بهترین فرزندان این سرزمین و خانواده‌هایشان امانتداری کرده‌ایم؟
چقدر زود و چه راحت فراموش کردیم امنیتی که امروز داریم را مدیون شهدا، رزمندگان و جانبازان هستیم که اگر آنها نبودند و جانشان را کف دستشان نگرفته بودند، شاید امروز اصلا مملکتی در کار نبود که عده‌ای در آن پا روی خون شهدا و گُرده جانبازان بگذارند. در کشورهایی که برخلاف ما اصلا هم ادعای دینداری ندارند، قهرمانان جنگ مورد تکریم و حمایت واقعی قرار دارند. واقعا کی و کجا حاضر شده‌ایم یک لحظه خودمان را جای این جانبازان و خانواده‌هایشان بگذاریم؟ به‌خصوص جانبازان اعصاب و روان که دچار مظلومیت مضاعف هستند و در لحظاتی که اسیر موج‌های عصبی می‌شوند خدا می‌داند که چه بر آنها و خانواده‌هایشان می‌گذرد. فکر آنها باشیم.
