مهر پاسداری از انقلاب را بر پیشانیش زدند/تصاویر

او اصفهانی بود و در تبریز (دانشجوی دانشگاه تبریز) با انقلاب و مبارزات و سپاه همراه شد و در تیپ کربلا (که اکنون مربوط به مازندران است) شهید شد.

حال نه در تبریز اورا می شناسند و قدردانی می کنند ونه در اصفهان ونه در مازندران و در زمرۀ هیچکدام از کنگره ها و مراسمی که به مناسبت تجلیل شهدا بر پا می شود قرار ندارد.

اسم این شهید همیشه در میان همرزمان تجسم مظلومیت و غربت برای بوده و هست.

حتی وقتی در جبهه شهید شد معراج شهدا نمی دانست پیکر پاکش را به کجا بفرستد. سردار یعقوب زهدی جانشین فرمانده توپخانه سپاه در دوران دفاع مقدس و احمد خرم به کمک و وساطت شهید مجید سلیمی (آن زمان در سپاه تهران بود) در زیر زمین پزشکی قانونی تهران پس از جستجوی فراوان وی را یافتند و برای تشییع به اصفهان منتقل کردند.

همرزمان شهید ویژگی متعالی وی را به رشته تحریر بکشند

او مصداق بارز «یحبهم و یحبونه» بود چرا که «اعزة علی الکافرین و اذلة علی المومنین» بود. در مقابل دشمنان شجاع و جسور و سرسخت و در برابر دوستان متواضع و خاکی بود.

پرتلاش و سخت کوش و نا آرام ،دارای ایمان محکم ، عزم و ارادۀ خلل ناپذیر و مجاهدت بی وقفه، عشق به امام و ایثار و فداکاری و ده ها ویژگی متعالی که دوستان و همرزمان شهید باید در تبیین آن کمک کنند و به رشتۀ تحریر بکشند.

روایتی از ورود به دانشگاه تا پاکسازی منطقه از لوس ضدانقلابیون

شهید سلمانی هفتم فروردین 1361 در دشت خونین رقابیه در عملیات فتح المبین به دیدار معشوق نائل آمد.

محمد سلمانی در سال 1337 در اصفهان به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز قبول شد. ورود او به دانشگاه تبریز در سال 1356 مصادف با اوج گیری حرکت های دانشجوئی و انقلاب اسلامی بود. او در قیام 29 بهمن تبریز شرکت و نقش فعالی داشت.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه تبریز پیوست و در واحد عملیات فعال شد. با گروه ضربتی که در عملیات درست کرد. در جریان پاکسازی ضد انقلاب و کمیته هائی که توسط عناصر نفوذی علیه انقلاب فعالیت می کردند نقش تعیین کننده ای داشت.

گمنامی پاسداران انقلاب

بسیار شجاع و نترس و در کارهای تاکتیکی و تیراندازی ماهر بود. تفنگ ژ3 قنداق تاشوئی داشت که به قول بچه ها خال می زد. در دفع فتنۀ مسلحانه خلق مسلمان و تصرف مقر فرماندهی آن در میدان منجم از پیشتازان و طراحان و فرماندهان عملیات بود.

فصل دیگری از رشادت های او به اتفاق شهید محمود عمله زاده وتیمی که برای دفع شر خوانین و اشرار ضد انقلاب سازماندهی کرده بود در منطقه کلیبر و دشت مغان به منصه ظهور رسید.

با اوج گیری فعالیت ضد انقلاب کرد او که از سپاه تبریز حکم اخراج گرفته بود زمان را به اعتراض و چون و چرا تلف نکرد و به اتفاق برخی دوستان دیگرش به شاهین دژ رفت و به عنوان فرمانده عملیات سپاه شاهین دژ، دژ محکمی را در برابر کومله و دمکرات ایجاد کرد و مانع از نفوذ و گسترش آنان به طرف ناحیه مرکزی شد. متاسفانه این بخش از تاریخ کردستان و جانفشانی ها و از خود گذشتگی های تعدادی محدود از پاسداران ونیروهای داوطلب محلی در آن خطه، نانوشته و مکتوم مانده است حتی محققین و نویسندگان غائله کردستان نیز از این بخش غافل هستند.

با شروع جنگ تحمیلی شهید سلمانی که فردی عملیاتی بود اشتیاق زیادی به حضور در جبهه داشت ولی درگیر بودن در ماموریت شاهین دژ و فراهم نبودن زمینه فعال شدنش در جنگ این حضور را به تاخیر انداخت تا اینکه بعد از عملیات طریق القدس او به واسطه دوستانی که داشت متوجه شد که عملیات بزرگ و سرنوشت سازی در راه است. او اگر این فرصت را از دست می داد هیچوقت خودش را نمی بخشید لذا به برادر رحیم صفوی مسئول واحد طرح و عملیات سپاه که اورا می شناخت متوسل شد و ایشان محمد را به برادر مرتضی قربانی فرمانده تیپ کربلا معرفی کرد و با توجه به ویژگی ها و علاقه ای که داشت در واحد اطلاعات عملیات تیپ مشغول به کار شد.

خال هندی در پیشانی شهید اثر قناصه دشمن است

شهید سلمانی در محور شوش به فعالیت شناسائی دشمن پرداخت و با شجاعتی که داشت شبها در پشت خطوط دشمن نفوذ می کرد و بعضا دوسه روز در منطقۀ دشمن مخفی می‌شد و به بررسی وضعیت دشمن می پرداخت.

اطلاعات حاصل از فعالیت شناسائی وی در منطقه برغازه که چندین کیلومتر پشت خط دشمن بود تاثیر مهمی در طرح ریزی عملیات فتح المبین داشت.

دورۀ هجران او خیلی زود به سر رسید و در مرحلۀ دوم عملیات فتح المبین زمانیکه برای شناسائی جهت ادامه عملیات رفته بود در دیدگاه بالای تپه ای مورد اصابت تک تیرانداز دشمن در ناحیه پیشانی قرار می گیرد و به ملاقات معشوق و معبودش نائل می شود.

اثر قناصه دشمن همچون خال هندی در پیشانی شهید به پاس تمام زحمات وی در جهت پیروزی و حفظ انقلاب نقش بست و شهید با لبخند به دیدار پروردگار خود می شتابد.