تلخ ترین روز یک شهید امنیت

شهید مجتبی بابایی زاده در یکی از دست‌نوشته‌های خود یکی از تلخ ترین روزهای زندگی خود را بیان کرده است.

شهید مجتبی بابایی زاده متولد دوم خرداد سال 1362 در شهرستان اندیمشک و از شهدای یگان ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در سیزدهم شهریور ماه سال 190 در شمال غرب کشور و در نبرد با تروریست‌های پژاک در ارتفاعات جاسوسان به فیض شهادت نائل شد.

در کتاب راه ستاره ها که توسط موسسه حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس نیروی زمینی سپاه منتشر شده به زندگینامه این شهید مدافع امنیت کشور پرداخته است. در بخشی از این کتاب یکی از دست‌نوشته‌های به یادگار مانده از شهید مجتبی بابازاده منشتر شده که مربوط به دوران کسالت مادر بزرگوارش است که از عمق ناراحتی خود را از این اتفاق، این‌گونه بیان کرده است: «در یکی از تلخ‌ترین روزهیا مرخصی، ساعت 7 صبح، مادرم برای گرفتن نان از منزل خارج شد. جلوی در منزل زمین خورد و با عجله او را به بیمارستان رساندیم و بعد از گرفتن عکس مشخض شد دو دستش از ناحیه مچ شکسته‌اند. بعدازظهر او را نزد ارتوپد بردیم و ایشان گفتند هر دو دستش باید جراحی شود.

آن شب او را به بیمارستان بردیم و بستری کردیم. خدا گواه است که امروز چقدر خود را ملامت کردم و بر خودم لعن فرستادم وقتی که ناله‌های مادرم را می‌شنیدم فشار بسیار سنگینی را تحمل می‌کردم. برای ساعت 8 شب بلیط تهیه کردم... با بغضی که در گلو داشتم آماده می‌شدم برای شب که باید خانه را به مقصد همدان ترک می‌کردم. حال مادرم را که می‌دیدم مرگ خودم را از خدا می‌خواستم.

بالاخره 20 دقیقه به 8 شب بود که با بغضی که در حال ترکیدن بود با مادرم و خانواده خداحافظی کردم. تاکسی سرویس هم یک کاست غمگین گذاشته بود و غم مرا دوچندان کرد... ساعت 8:30 از ترمینال بیرون زدیم. در حالی که در فکر  مادر بودم شهر را ترک کردم.»