حراف جان من را نجات داد

خلبان عبدالله نجفی از قهرمانان و شکارچیان هلیکوپتر عراقی می گوید: در یکی از عملیات ها که  در آن حضور داشتم (به فرماندهی شهید حراف) به قصد شکار تانک های عراقی راهی شده بودیم. پس از شکار موفقیت آمیز تک تک تانک های عراقی و اتمام مهمات به پیشنهاد شهید حراف با اسکید (پایه ی هلیکوپتر) به چادرهای باقی مانده در منطقه بکوبیم. پس از اتمام ماموریت در هنگام خروج از معرکه متوجه شدم یکی از موتورهای هلی کوپتر آتش گرفته است و مجبور به نشستن داخل نیروهای عراقی شدم. زمان برای رسیدن هلیکوپتر رسکیو(نجات) بسیار کم بود به همین دلیل شهید حراف در یک اقدام متبحرانه داخل نیروهای عراقی آمد و در کنار هلی کوپتر من نشست و با سرعت  من و کمک خلبان را که روی اسکید هلیکوپتر نشسته بودیم از منطقه خارج کرد! هلی کوپتر صدمه دیده لحظه ای بعد در میان آتش کاملا سوخت. من جانم را مدیون حراف هستم...

سرهنگ خلبان هوانیروز غلامرضا علیزاده نیلی می گوید: بالگرد های ضد تانک به هنگام هدف گیری در ارتفاع کم از سطح زمین قرار می گیرند و پس از شلیک موشک تاو، کمک خلبان آن را تا لحظه برخورد به هدف کنترل و هدایت می کند در این زمان یک یا دو فروند بالگرد کبری با پشتیبانی آتش در کنارش قرار می گیرند. این امر باعث می گردد حجم آتش سنگین دشمن به روی بالگردها بیشتر شده و مشکلاتی برای خلبانان به وجود بیاورد.

هر زمان با شهید حراف پرواز می کردم با اعلام قبلی در فاصله ای که برای عراقی ها قابل رویت بود نزدیک به سطح زمین و با سرعتی کم اقدام به پرواز می نمود. این مسئله باعث می شد گرد و خاک زیادی به هوا برخاسته و نتیجتا توجه دشمن بدان سمت جلب شود. عراقی ها با فرض اینکه بالگردی مورد هدف قرار گرفته و در حال سقوط است اقدام به هدایت آتش به آن سو می نمودند. در حقیقت شهید حراف خود را طعمه قرار می داد تا خلبانان موشک انداز بتوانند به راحتی کار خود را انجام دهند.

شهید حراف با این کار عملا یک دستورالعمل به نبرد کبرا با تانک اضافه کرد. اما این دستورالعمل به غیر از یک هلیکوپتر کبرا نیاز به یک خلبان شجاع مثل حراف دارد (که در هوانیروز کم نبود) که با از خود گذشتگی خود را در معرض موشک و توپ قرار دهد تا دوستان همرزمش بتوانند با آسودگی به شکار ادوات دشمن بپردازند.

شهید علیرضا حراف استاد خلبان پایگاه مسجد سلیمان هوانیروز بود.

*گنج جنگ