01 ارديبهشت 1403 / ۱۱ شوال ۱۴۴۵
شناسه خبر : 53930
یکشنبه 04 تير 1396 , 11:33
یکشنبه 04 تير 1396 , 11:33
پربیننده های امروز
مقاله و یادداشت
وعده صادق، سقوط اسرائیل و حکومت های وابسته
امانالله دهقان فرد
باید جریان داشته باشیم!
علیرضا رجایی
تفکر انقلابی و روحیه جهادی اساس تفکر بچه های انقلاب است
داریوش بهمن یار
روحیۀ ملی، عزت نفس، پهپاد و موشک نقطهزن
سید مهدی حسینی
وعده صادق!
امانالله دهقان فرد
دیوار خیبر فرو ریخت؛ پیدا و پنهان عملیات ایران
محمد ایمانی
پاسخ موشکی به موشهای صهیونیست
سیدحسین اخلاقیدوست
شگفتانه حمله تاریخساز!
محمدکاظم انبارلویی
ایران کلید حل معماهای محال است
احمدرضا بهمنیار
ادبیات ایثار و شهادت
گزارش و گفت و گو
آب به آسیاب «حاشیهدوستان»!
راهپیمایی روز قدس امسال که در کنار حضور ملت انقلابی همیشه در صحنه برای اعلام خشم و نفرت علیه استکبار جهانی و صهیونیسم بینالملل ، با اقدام غرورآفرین موشکی سپاه و نمایش شمهای از اقتدار جمهوری اسلامی در برابر اشغالگران قدس و اذناب منطقهای آنها شور و حال بینظیری به خود گرفته بود با حاشیههایی همراه شد که حلاوت این حضور حماسی و قدرتنمایی امت اسلامی در برابر استکبار جهانی را به کام نیروهای مومن انقلابی تلخ کرد.
عدهای از راهپیمایان در جریان حضور رئیسجمهور در راهپیمایی اقدام به شعار دادن علیه برخی مواضع وی نمودند، اقدام نکوهیدهای که جریان انقلابی در اولین ساعات پخش این خبر بر برائت از آن تأکید کرد و اکثریت مطلق جامعه اعم از مردم عادی و سیاستمداران بر مطرود بودن این شیوه از اعتراض تأکید کردند.
خودسریهای هزینهساز و پرضرر
و نسبت آن با منش انقلابی
این نوع اقدامات از دیدگاه رهبر معظم انقلاب هیچ سنخیتی با انقلابیگری ندارد و معظمله در سخنرانی در دیدار مردم آذربایجان شرقی در بهمن 1391، با توجه به اتفاقات سیاسی که آن روزها رخ داده بود و عدهای در قم، علیه رئیسمجلس شعار داده بودند، فرمودند: «این حرفی که من امروز زدم و از بعضی از مسئولان و سران کشور گلهگزاری کردم، موجب نشود که حالا یک عدهای راه بیفتند، بنا کنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه، بنده با این کار هم مخالفم. اینکه شما یک نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص کنید، بعد یک عدهای راه بیفتند علیه او شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با این کارها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم. این کارهائی که در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. آن کارهائی که در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. بارها به مسئولین و کسانی که میتوانند جلوی این چیزها را بگیرند، تذکر دادهام. آن کسانی که این کارها را میکنند، اگر واقعاً حزباللّهی و مؤمنند، خب نکنند.»
توپخانه رسانهای مدعیان اصلاحات
و تیرهای آماده شده از قبل
در این سوی ماجرا اما توپخانه رسانهای جریان تشکیلاتی و ستادی حامی روحانی که گویی مترصد چنین بهانهای بود، شعار عدهای اندک علیه رئیسجمهور را چنان در بوغ و کرنا کرده و تصاویر آن را به صورت انبوه در شبکههای اجتماعی فضای مجازی توزیع کردند که مسئله اصلی و حضور حماسی و یکپارچه ملت علیه صهیونیستها و حامیان آنان ، به حاشیه رفت و حاشیهای بیاهمیت به متنی پررنگ بدل شد .
روزنامههای زنجیرهای نیز با اختصاص تیتر یک خود به عباراتی همچون «دوباره خودسرها»، «علیه جمهوریت، علیه مردم»،«وحدت شکنی در روز وحدت»، «اتفاقات تلخ و زشت»، «اهانت به رئیسجمهور»،«معرکه گیری هتاکان»،«هتاکی علیه منتخب ملت»و... سیل خروشان و یکپارچه ملت در حمایت از ملت مظلوم فلسطین و علیه ظلم جهانی را ندیدند و با ذوق زدگی خاصی از شعار عدهای معدود علیه رئیسجمهور به گرمی استقبال کردند .
به گونهای که این حجم از مظلومنمایی برای رئیسجمهور و آمادگی همه جانبه این جریان خاص برای سنگ اندازی و تخریب موضع یکپارچه ضداسرائیلی مردم این شائبه را ایجاد کرد که این حرکت هم در اجرا و هم اقدامات تکمیلی و بهم پیوسته پس از آن، پروژهای واحد و از قبل سازماندهی و طراحی شده باشد که البته افشای تقلبی بودن هشتگ«حامی روحانی ام» با رباتهای از قبل آماده شده در توئیتر پس از ترند شدن آن در این شبکه اجتماعی این شائبه را قوت بخشید .
جدا از اینکه این جریان همواره در رفتار سیاسی کاملاً تکفیری عمل کرده و هر گاه در موضع قدرت قرار گرفته است، سعی کرده تا رقبا را با انواع برچسب زنی و بد نام سازی یا با ابزارهای دیگر از میدان به در کند، در سناریو سازی و خود زنی سیاسی برای رسیدن به اهداف باندی و جناحی خود نیز مسبوق به سابقه است . نمونه آن هم اظهارات امیر فرشاد ابراهیمی یکی از عناصر فرصت طلب فراری که صراحتا اذعان کرده بود از یکی از احزاب مدعی اصلاحات پول میگرفته تا در پوشش و لباس انصار حزب الله جلسات آنها را به هم بزند و رسانههای آنها از این اقدام برای ضربه زدن به جناح دیگر بهرهبرداری کند .
«زندانی باد» مخالف من
از سوی دیگر تبدیل اعتراض یا اقدام اشتباه عدهای اندک به یک رخداد قابل پیگیری ، حضور تمام قد نمایندگان مجلس در حمایت از رئیسجمهور و دستور وزیر کشور برای برخورد و معرفی شعار دهندگان به مراجع قضائی آن هم توسط دولتی که رئیسآن در هر سخنرانی و از هر تریبونی شعار زنده باد مخالف من و لزوم صبر و تحمل در برابر اندیشه مخالف سر میدهد ، به خوبی نشان میدهد که مدعیان «زنده باد مخالف من» بدنبال ایجاد فضای باز سیاسی در کشورند یا ایجاد خفقان در فضای عمومی. نکته دیگر آنکه چنین دولتی که با تعداد بیشمار صفتهای توهینآمیز که برای منتقدین یا رقبای خود مطرح کرد و با پمپاژ رسانهای سطح وسیعی از بیاخلاقی در فضای سیاسی کشور را نشان داده باید بداند که چنین رفتاری یک مرتبه در جامعه ایجاد نشده است و با این رفتار و حملات رسانهای هم از بین نمیرود.
آبی که به آسیاب دولت بیکارنامه
و حاشیه دوست ریخت
به هر ترتیب بحرانها و یا حواشی ایجاد شده طی چند روز اخیر که باعث ایجاد التهاب در افکار عمومی و فضای مجازی شده است نشان میدهد از آنجا که دولت برنامهای جامع و مدون برای وضعیت نامطلوب اقتصادی ، تصویب شدیدترین تحریمهای تاریخ از سوی سنای آمریکا و تحولات منطقهای در کوتاه مدت ارائه نکرده است، لذا برای مدیریت فضای سیاسی و سرپوش گذاشتن بر مسائل و مشکلات واقعی کشور ترجیح میدهد با سخنرانیهای جنجالی و فرافکنی در افکار عمومی از واقعیتها فاصله بگیرد و در این میان اقداماتی نا بجا همچون شعار دادن علیه رئیسجمهور، این روند را تقویت میکند.
در این وضعیت بسیار ضروری است که از بروز چنین رفتارهایی غافل نشویم که خواسته یا ناخواسته بخشی از جامعه را به سمت تقابل با دولت در حوزههای کاذب میبرد و یا به اصطلاح به بازی در زمینی دعوت میکند که قاعده آن را یا دولت مشخص کرده است و یا سرویسهای بیگانه و نکته پایانی اینکه بر دلسوزان نظام، از هر طیف و جریانی، لازم است که اجازه ندهند انرژی و توان کشور در مسیری هزینه شود که به جز فرصت سوزی هیچ دستاورد دیگری ندارد.
نظری بگذارید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
زنگ خاطره
نمونه شوخیهای شهید خرازی با بچههای لشکر
غلامحسین هاشمی
کمپوتی که مزهاش جاودانه شد!
محمد مجیدی
تقابل گشت ثارالله(ع) و القارعه با دسیسههای منافقین
سید مجتبی گنجی
سادهترین روش مبارزه که بعثیها را به ستوه آورد
محسن جامبزرگی
معرفی کتاب
در پاسخ می توان گفت: در قرآن نیز آمده است صدای خود را بلند کنید مگر آن که احساس کنید مورد ظلم واقع شده اید و تظلم خواهی می کنید. اعتراضات این چنینی اما از موضع تظلم نیست. مصداق « فشار» و قدرت نمایی و تحقیر و تخفیف آرای عمومی است. مهم تر این که اگر این گزاره را قبول دارند باید شکل دیگر قضیه را هم بپذیرند. مثلا تصور کنیم به جای آقای روحانی آقای رییسی انتخاب شده بود و در راه پیمایی عده ای علیه او شعار می دادند. آیا آنگاه نیز گفته می شد اعتراض را باید به رسمیت شناخت؟!
2- اعتراض به رییس جمهورها و نخست وزیرها یا وزیران مربوطه در حاشیه یک کنفرانس یا همایش در کشورهای دموکراتیک یا مدعی دموکراسی امری مرسوم است اما راه پیمایی روز قدس یک برنامه رسمی با مشارکت مردم و درعین حال برنامه ریزی شده توسط نهادهای رسمی است و اعتراضی از این دست اخلال در برنامه به حساب می آید خاصه آن که بیم جان رییس جمهوری و سوء استفاده از فضا هم بر آن مترتب است. مگر از عملیات تروریستی داعش چه قدر می گذرد؟
اعتراض به یک موضوع خاص با در دست داشتن پارچه نوشته یا سر دادن شعار آرام یک بحث است و پرخاش و حمله به رییس جمهوری که یک ماه پیش 24 میلیون ایرانی به او رای داده اند بحثی است دیگر.
3- اگر قرار است نظر خود را در خیابان ابراز کنند و صندوق را کافی نمی دانند آیا خیابان تنها متعلق به آنان است و دیگران حق ندارند یا این حق را برای همه قایل اند.
این تصور اما در جامعه وجود دارد که اگر دیگران بخواهند اعتراضی را سامان دهند همین اعتراضی های روز قدس شاید به آنان نیز حمله کنند!
4- تشبیه رییس جمهوری کنونی جمهوری اسلامی به اولین رییس جمهوری بخشی از ساختار فکری حمله کنندگان است که هر رخدادی را با شبیه سازی تحلیل می کنند. به نظر می رسد بخشی از مشکل در بدفهمی و سوء تعبیر ریشه داشته باشد.
جالب این که برخی همان هایند که احمدی نژاد را به رجایی تشبیه می کردند. وقتی دیدند احمدی نژاد، رجایی نیست حالا اصرار دارند شبیه سازی دیگری را انجام دهند.
5- سخنان روحانی درباره نوع خصوصی سازی، نقش مردم در حکومت، رابطه با دنیا و چند مورد دیگر به مذاق اینان خوش نیامده است. اما آیا انتظار دارند روحانی هم مانند آنان سخن بگوید؟
در این صورت که روحانی دیگر روحانی نبود. اگر گفتمان او شبیه اصول گرایان رادیکال بود که خودش هم به رقیب رای می داد! گروه فشار در واقع می خواهد بگوید حرف نزن و اگر حرف می زنی آن گونه حرف بزن که ما می گوییم. اما اگر آن گونه که آنها می خواهند حرف بزنند تکلیف 24 میلیون نفری که به او رأی دادند تا مثل این جماعت حرف نزند چه می شود؟