جماعت دلخوش به کدخدا !

ناشناس- پروژه برجام در کشورهای دیگر هم رقم خورده و باعث فروپاشی از درون کشورهایی امثال اتحاد جماهیری شوروی گردید. اگر به تاریخ اتحاد جماهیری شوروی نگاه کنیم، همانطور که دولت مردان شوروی زمینه فروپاشی خود را در گرو اعتماد به غرب فراهم کردند، تجزیه بزرگ ترین کشور جهان را رقم زدند و نزدیک به دو دهه فقر، یاس، ناامیدی و خفت را برای ملت خود فراهم کردند.

 دو دهه طول کشید تا ملت روسیه بفهمند نباید به غرب اعتماد کنند و آقای پوتین توانست تا کمی دوباره روسیه را احیا کند ،اما سرانجام اعتماد به راهکار خفت بار سازش و اعتماد به شیطان بزرگ خسارت جبران ناپذیری بر روی ملت بزرگ اتحاد جماهیری شوروی گذاشت. این پروژه برجام غیر از اتحاد جماهیری شوروی کشور های دیگری همچون لیبی راهم درنوردید و امروز شاهد خرابه ای بنام لیبی می باشیم.

  قدرت، شوکت، بالندگی، اقتصاد قوی را هیچ کشوری به کشور دیگری هدیه نمی دهد. فقط خودباوری یک ملت به همراه قوی بودن دولتمردان و رهبران کشورها میتواند سرانجامی برای یک ملت داشته باشد.دلدادگی به لبخند ابرقدرت ها مساوی ست با تحقیر خواستگاه های تمدن بشر با هویت و قدمت ده هزار ساله. متاسفانه علی رغم هشدارهای پی درپی مقام معظم رهبری، جماعت کدخدا محور و دل شیفته غرب، کلید فروپاشی و تجزیه کشور بزرگ ایران را زده اند. ملت دانا هم از آرزوهای بزرگ امیر کبیر بود. لیکن  شعر حماسی ایرانی را به یاد خواهیم آورد. شاید آرزوی ملت دانا، شهید امیر کبیر روزی محقق شود.

چو  ناکس به ده کد خدایی کند       
کشاورز باید گدایی کند
در این خاک زرخیز ایران زمین          
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی وداد بود           
در ان کشور ازاد و اباد بود
چومهرو ،وفا بودخود کیششان        
گنه بود ازار کَس پیششان
همه بنده ی ناب یزدان پاک            
همه دل پُر از،مِهر این آب و خاک
پدر درپدر اریایی نژاد                       
زِ پُشت فریدونِ  نیکو نَهاد
بُزرگی به مردمی و فرهنگ بود        
گدایی در این بُوم وبَر ننگ بُود
"کجا رفت آن دانش و هوش ما"       
چه شُد مهر میهن فراموش ما
"که انداخت آتش دراین بوستان  "      
کز آن سوخت جان و دل دوستان
(چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟)    
خرد را فِکندیم این سان زکار
نبود اینچنین کشور ودین ما            
کجا رفت ایین دیرین ما؟
به یزدان که کشور اباد بود             
همه جای مردان آزاد بود!
در این کشور ازادگی ارز داشت        
کشاورز خود، خانه و مرز داشت
گرانمایه بود انکه بودی دبیر            
گرامی بُد ، آنکَس که بودی دلیر
نه دشمن دراین مَرز  و بوم لانه داشت    
" نه بیگانه جایی در خانه داشت"
از آن روز این خانه ویرانه شد (اعتمادبه شیطان بزرگ)   
که نان آورش مرد بیگانه شد(برجام)
چو ناکس به دِه کدخدایی کند     
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر، ما  خرد داشتیم     
کجا این سرانجام بد داشتیم
بسوزد درآتش گَرت ،جان تن         
به از زندگی کردن و زیستن
اگر مایه ی زندگی بندگیست        
دوصد بار مردن به از زندگیست
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم          
برون سر از این ننگ آوریم
جهاندار محمود کاندر نبرد            
سر سرکشان اندر  آرد بِگَرد
جهان تا جهان باشد اوشاه باد         
بلند اَختَرش، اَفسر ماه باد
جهاندار محمود شاه بزرگ              
به آبشخور آرد همی شیر وگرگ
ز کشمیر تا پیش دریای  چین           
بر او شهریاران کنند آ فرین
چو کودک لب از شیر مادر بشست    
ز گهواره محمود گوید نخست
 

به امید روزی که هم ملت دانا، هم وزیر دانا وهم دولت مرد دانا داشته باشیم
شهدا شرمنده ایم
امام راحل شرمنده ایم
شما گفتید به شیطان بزرگ هیچ وقت اعتماد نکنید
اما حضرات می گویند می خواهیم با جامعه جهانی (کدخدا) تعامل داشته باشیم
به راستی که (علی) در همه زمان ها یک تنه می جنگد