دوشنبه 16 مرداد 1396 , 15:52
مقاومت و مصابره
رشد کنیم و رشد دهیم ومانع رشد نشویم و این خلاصه ای از صد کتاب است که در ده سال گذشته خواندم.
مقاومت و مصابره و مرابطه سه استراتژی برای اجتماع و جامعه ای بهتر است که می توان برای آن هم فکر و هم طرح و تاکتیک وحتی قانون در حکومت ها و هم عمل داشت.
خداوند در آخرین آیه از سوره آل عمران درقرآن کریم برای پیروز شدن در عرصه های مختلف به یک فرمول امر و سفارش می کند که بعد از ایمان و قبل از تقوا لازم است به آن توجه شود که:
« یا ایُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون ».
سه دسته هستند که باید نقش مهمی را ایفا کند :
دسته اول: گروهی مقاومت می کنند و در نبودن ها غٌرغٌر نمی کنند.
دسته دوم: عده ای با تشویق ها یکدیگر را به دوام آوردن ترغیب می کنند.
و دسته سوم: بعضی هم با پیوند زدن هایی مستمر و متکامل همبستگى ایجاد می کنند.
مرابطه از مذاکره مهم تر است و مرابطات مقدم بر مذاکرات است. جهان مترابط با روابطی متکامل از انسان هایی مشفق و توسعه یافته دراعتقاد به قانون مداری هستی به وجود می آید و مرابطه از داخل هماهنگ ساختن و عملی برای پیوند دادن است و مذاکره خارج را با داخل هماهنگ ساختن است و نه بلعکس.
در دنیای مترابط و به هم متصل امروز این رابطه ها است که بسیار مطرح است و زود افشا می شود و از چشم ها پنهان نمی ماند و زود گسترش می یابد و قضاوت شده و برای آن حکم صادر می شود و آبرو ریزی و ریزش هایی ببار می آورد و حال اینکه می توان در این دنیای مترابط پیوند هایی متکامل و تمیزی داشته باشیم و هم دیگر را کامل کنیم و البته ناگفته پیداست که منظور از روابط باند بازی ها و تبعض ها و ارتباط های غیر شرعی و سلطه گری نیست.
روابط یا طبیعی است که نیاز ها را برطرف می کند و یا ارزشی است که رنج را به دور و شادی را نزدیک می کند و یا عقیدتی است که پیچیدگی های خودش را دارد.
گذشت زمان و تاریخ نشان داد که هموراه می توان عده ای را پیدا کرد که دوست دارند دست ترش خون آلود را بوسه بزنند و کفش سلطه و چکمه غیر خودی را حتی با زبان واکس و لیس بزنند و سفره ی پر رونق خود را رها کنند و کاسه لیس سفره نخودی ها شوند.
در روزگار سرد میدانی دل من ، از چه سوخت ؟!
هر که را در شهر دیدم ؛هیزم تر میفروخت ....
عزت زیاد .
بُرش اول:
منزل یکی از ریش سفیدان فامیل دعوتیم، ناگهان زنگ در به صدا در می آید، همسر صاحبخانه آیفون را خیره خیره می نگرد و رو به شوهرش میگوید مامور کمیته امداد است و آمده صندوق صدقات کوچکی که گوشه حیاط خانه آویزان است را خالی کند، ناگهان صاحبخانه با دست به پیشانی اش میزند که ای وای اون صندوق کاملاً خالیست و در این چند ماه هیچ پولی در آن نریخته ام، یکدفعه پسر مهندس بیکار خانواده میگوید؛ ولش کن بابا برن از ب.ز. بگیرن!!!
برش دوم؛
در صف نانوایی ایستاده ام، نان تافتونی که در چند سال پیش با کمترین قیمت میشد خرید الان به هفتصد تومن رسیده است! کارتُون خوابی که دندانهایش را فدای مواد کرده،رو به شاطر کرده و میگوید؛ اوستا یه دونه نون بهم بده چند روزه چیزی نخوردم، دارم میمیرم...
شاطر با اکراه نانی را از زیر پیشخوان نانوایی که وسطش سوخته و معلوم است برای نان خشکی کنار گذاشته به مرد ژولیده میدهد!
مرد نگاهی به نان میکند و میگوید؛ حاجی اینو که سگ نمیخوره، خدا خیرت بده یه دونه داغشو بده!
شاطرِ عصبانی فریاد زنان میگوید؛ برو گمشو همینم از سرت زیاده، برو از اونها که دارن مملکتو میبرن و میخورن نون بگیر!!!
بُرش سوم:
در تره باری مشغول جدا کردن خیار و گوجه هستم، مردی وارد میشود و چشمش به سینی باقالی می افتد و رو به صاحب مغازه کرده و میگوید: حاجی باقالی دیروز دو تومن بود، حالا شده سه تومن؟!
فروشنده در پاسخ با طعنه میگوید؛ مگه خبر نداری سیل اومده، بار نمیاد، همینم به زور گیر آوردم!
خریدار تعجب کنان پاسخ میدهد: کِی سیل اومده؟ کجا؟ چرا خبردار نشدیم؟ قبلنا که سیلی، زلزله ای میومد همه جا چادر میزدن پول جمع میکردن، اگه سیل اومده پس چرا خبری نیست؟!
فروشنده با لبخند تمسخر آمیزی گفت:ای آقا اونقدر دزدیدن که دیگه روشون نمیشه از ملت گدایی کنن!!!
بله اختلاس فقط به یغما رفتن ثروت ملی نبود، آنچه بیشتر و مخربتر از بُعد اقتصادی رُخ می نماید، نابودی فرهنگ بخشندگی مردم کشور است، شاید شما هم با این تصاویری که گفتم روبرو شده باشید و اکنون باید پرسید که چگونه مردمی که برای کمک به جبهه ها، زلزله های رودبار و بم، حتی برای افغانستان پول جمع میکردن و کامیون کامیون اجناس میفرستادندبه جایی از بی تفاوتی رسیده اند که حاضر نیستند سرسوزنی ببخشند!!!
، کاری که اختلاس کرد مهمتر و عمیقتر از به تاراج رفتن ثروت است، نابودی فرهنگ بخشیدن در اطراف ماست!
کمی بیشتر دقت کنید سنگدلی بیشتر شده است!!!