شنبه 01 مهر 1396 , 14:05
عدالت و اجرا در قوانین گم شده است!
الف ب - ستاد کل نیروهای مسلح کمک معیشت رزمنده ها و جانبازان زیر25% معسر و فاقد شغل و درآمد را که در قانون برنامه پنجم و ششم تاکید شده، به بهانه شاغل بودن همسر پرداخت نمی کند! و گاهی به بنیاد واگذار می کند آن هم بدون اطلاع ایثارگران!
1- آیا در جمهوری اسلامی ایران شرعا" و عرفا"، بانوان سرپرست خانوار هستند؟!
2- آیا ایثارگران بدون شغل و درآمد، حتما" باید خانواده هایشان نیز متلاشی شده باشد تا دولت حقشان را بدهد؟
3- چرا تبعیض بین ایثارگران شاغل دولتی و ایثارگران بیکار تاکنون برداشته نشده است؟
4- چرا این همه تبعیض بین قوانین حمایتی همسران جانبازان بالای 25% با شغل و درآمد و جانبازان زیر 25% بیکار و فاقد شغل وجود دارد؟ و تلاشی در جهت رفع ان صورت نمی گیرد؟ در حالیکه ایثارگران فاقد شغل به حمایت بیشتری نیاز دارند.
5- دلیل وجود این همه قانون های نامتعارف در امور ایثارگران چیست و چه زمانی برداشته خواهد شد؟
6- علت اصلی ضعیف نگه داشتن رزمندگان و جانبازان زیر25% فاقد شغل دولتی چیست؟
7- اجرای بند 6 ماده 88 برای رزمندگان شاغل بالاتر از 6 ماه حضور در جبهه، به اندازه چندین برابر کل کمک معیشت جانبازان زیر25%، بار مالی برای دولت داشته است، طبق قانون اساسی کشور، آیا نباید بودجه ایثارگران عادلانه توزیع گردد؟
شایسته این است که برای رفع این همه معضل و پرسش های بی جواب و غیر قابل حل، بنیادشهید بیاید و یک بار برای همیشه به صورت متمرکز حقوقی با عنوان "حقوق ایثار" به تناسب میزان امتیاز ایثارگران تعیین کند و این حقوق را از یک بانک متمرکز و با احترام به همه ایثارگران پرداخت کند.
در این صورت عدالت اجرا می شود.
ایثارگران چه شاغل و چه غیر شاغل از حقوق عادلانه ای بهره مند خواهند شد.
و حقوق شغل های دیگر باید تابع قانون همان دستگاه باشد تا سایر کارکنان نیز عدالت را احساس کنند.
تا کنون هرجا استثاء های نامتعادل و رانت بوده است، فساد رونق و بازتاب های منفی فراوان به همراه داشته است.
به امید اجرای سلامت اداری در همه سازمان ها و بخصوص در بنیاد شهید و امور ایثارگران
جانبازان زیر25 فاقد شغل و درامد حتی مشمول بازنشستگی هم نیستند و این درحالی است که سهم بازنشستگی جانبازان شاغل به عهده دولت است؟!
و اگر همین سهم اندک از سوی بنیاد برای جانبازان زیر25% فاقد شغل هم واریز می شد می توانستند حداقل در ایام پیری حقوق داشته باشند .
و اگر همه ایثارگران با هم همدل باشند ، این همبستگی می تواند راهگشا باشد .
1- هديه ايثار
2- حق ايثارگري
3 - حق نگهداري جانباز اعصاب و روان (پرستاري)
4- کارت شناسايي
5- حق مدت منطقه (60 ماه و 70ماه)حتما بايد حقوق بگير باشد تا اين حق شاملش شود
6-کسر بيمه و بازنشستگي (چرا ما براي پيري نبايد امنيتي داشته باشيم )ماکه وقت جواني حافظ امنيت کشور بوديم
7-همسران و فرزندان ما که به بيماريهاي صعب الغلاج و حتي لاعلاج گرفتار ميشوند چرا مانند ساير جانبازان از ما حمايت نميشود
8- خانواده ما زير 25درصدها که نتوانستند به دانشگاه بروند با و مدرک پايين نه شغل مناسبي برايشان مهيا ميشود و نه همسر مناسب
9- بخاطر 20درصد داشتن در اولويت اخر وام مسکن قرار داريم که عمرمان کفاف انرا هم نميدهد
قصه هاي مظلوميت جانبازان 20 درصد با 60 الي 70 منطقه را بايد در تاريخ نوشت و روسياهي کساني که ايثار و از جان گذشتگي را با درصد قياس کردند تا ابد خواهد ماند
جانباز تخريب چي 20 درصد با 60 ماه خدمت در خط مقدم با همسري که به بيماري لاعلاج گرفتار است
بدیهی است قوانین مصوب برای عده ای خاص تصویب میشوند و پس از بهره مندی افراد خاص از قوانین بدون پشتوانه اجرایی رها میشوند.