برو سال دیگه برات وقت گذاشتم!

مسعود نیک ابدی- به خاک مقدس کربلا قسم ده ساله صدام در نیومده از ظلم و ظلم و ظلمی که دادگستری رشت به من ایثارگر دفاع مقدس روا داشته!

 تو بدترین عملیات ها دشمن وجود نزدیک شدن ۵۰۰ متری خاکریزمان نداشت. ده سالی که به اندازه سی سال پیرم کرد یک عمر مثل ستون قدم برمیداشتم اما الان مچاله ام کردند. جایی که علنی انگار تفاله ای که به دفتر آقا وارد شدی و به دیوار نگاه می کند. برو سال دیگه وقت رسیدگی گذاشتم. هرکاری میتوانی بکن. چقدر سرمون پایینو نگاه کنه؟!

 یا امام حسین یا فاطمه زهرا یا علی! دیگه راضی نیستم زنده باشم. چند قدم با جنون مطلق فاصله دارم. سی سال مستاجری با آبرو زندگی کردن. دو فرزند را به زندگی فرستادن. دوتا نوه ۱۱و۴ ساله دارم. پسرم ده سال پیش ابتدایی بود. الان رشته مهندسی آزاد تهران قبول شده.

 ایثارگرم. مرید مولا علی خامنه ای ام. هفت ماهه بیکارم سه ماه اجاره خونه رو ندادم. چقدر چندسال بگم خانواده تحمل کنید. خدا بزرگه. تو جنگ مجروح شدم اما تا به امروز ریالی حقوق و تسهیلات وام نگرفتم. حتی مسکنی که به گفته امام راحل به تمام نظامی های رزمنده تعلق گرفته پولش رو هرماه از فیش حقوقم کم کردن ندادن و...

 اآخرین چیز با ارزش خونه تلویزیون رو فروختم گذران کردیم. برای اولین بار ایثارگران به کمیته امداد نامه داد مساعدت و کمکی بکنن. برای بانک صادرات نوشتن پانزده میلیون وام اشتغال خریدوانت بگیرم که ریاست بانک برخورد با متکدی را ده برابر محترمانه تر رفتار کرد تا من ایثارگر! هرچه التماس کردم با ضجه  و آروم جلو مردم که حلقه به دور میزش بودن. اون باصدای بلند!

چون ایثارگرم جنگیدم باز با این حال منتظر نگاه امامم. دستور رهبرم. آخه من باید ایستاده بمیرم. اگه لیاقت باشه مثل یاران همدوره هایم. من گناهم اینه آقا جان رزمنده ایثارگرم اما عمریه شرمنده زن و بچه و خانواده ام

تمام مدارک ده سال موجوده به کی باید دردم بگویم؟

یا امام حسین