«احمدنژاد»ی که خانه پدرش را ساخت و شهید شد

شهید یزدان احمدنژاد در سی‌ام فروردین ۱۳۴۳ش در روستای لاکوژده از توابع بندر کیاشهر چشم به جهان هستی گشود. یزدان، دوران تحصیل را در بندر کیاشهر گذراند. پیشه اصلی خانواده‌اش کشاورزی بود و یزدان نیز از همان کودکی به‌واسطه تلاش و کار در مزرعه، خیلی زود با رنج و مشقت‌های زندگی آشنا شد و در نوجوانی با کوله‌باری از تجربه همواره یار و غمخوار والدینش در سختی‌ها و مشکلات بود به‌طوری‌که پدر و مادرش بسیار به او متکی بودند و بسیار نیز او را دوست می‌داشتند.

یزدان نیز بسیار مهربان بود، از کودکی نماز می‌خواند و در فعالیت‌های مذهبی و مسجد شرکت می‌کرد. سال ۱۳۵۷ش با این‌که نوجوانی ۱۴ ساله بود اما به‌همراه عده‌ای دیگر کفن به تن، در تظاهرات شرکت می‌کرد.

هنگامی‌که یزدان به سن سربازی رسید، پدر بزرگوارش به‌دلیل علاقه وافر و دلبستگی زیادی که به وی داشت، تمایل چندانی به سربازی رفتن او نداشت و بسیار تلاش کرد که یزدان را از رفتن به خدمت باز دارد؛ اما بالاخره یزدان با اصرار زیاد نام‌نویسی نمود. او به والدینش گفته بود: «اگر ما نرویم چه کسی امام را یاری کند؟ انقلاب را چه کسی حفظ کند؟ امام حسین (ع) را نیز همین‌گونه تنها گذاشتند...»

یزدان بسیار به فکر خانواده‌اش بود و از آنجا که خانه‌ای که در آن ساکن بودند قدیمی بود، با همت خود در قطعه زمینی که داشتند، اقدام به بنای خانه‌ای جدید نمود و تا پیش از اعزام به خدمت، کارهای اصلی ساخت آن را انجام داد. یزدان، دوره آموزشی‌اش را در مراغه آذربایجان شرقی گذراند و درنهایت، به خرم‌آباد اعزام شد. سرانجام یزدان احمدنژاد در تاریخ هجدهم مهرماه سال ۱۳۶۶ هجری شمسی در خرم‌آباد لرستان بر اثر اصابت ترکش ناشی از بمباران بعثی‌ها به درجه رفیع شهادت نائل آمد.