مرگ آمریکا، نیاز زمانه ماست!

فلسفه صلوات این است که حضرت محمد(ص) افضل مخلوقات است و خداوند و فرشتگان در قران بر رسولخدا(ص) صلوات می فرستند و به همین خاطر وقتی نام حضرت محمد(ص) برده می شود ما صلوات می فرستیم ولی نام دیگر انبیاء و معصومین(ع) برده می شود کسی صلوات نمی فرستد همان طور که نام امیرالمومنین مخصوص حضرت علی (ع) می باشد.
عـمـربـن زاهـرگـويـد: مـردى از امـام صادق عليه السلام پرسيد كه بامام قائم بعنوان امـيـرالمـؤمـنـان سـلام مى كنند؟ فرمود: نه ، آن نام را خدا مخصوص ‍ اميرالمؤمنين(على بن ابيطالب ) عليه السلام نموده ، پيش از او كسى بدان نام ، ناميده نشده و بعد از او هم جز كافر آن نام را بر خود نبندد. عرضكردم : قربانت پس چگونه بر او سلام كنند؟ فرمود: مى گويند: السلام عليك يا بقية الله ! سپس اين آيه را قرائت فرمود: (اگر مؤ من هستيد بقية اللّه براى شما بهتر است ـ86 سوره 11 ).

آقای ناشناس نخیر اصلا این طور نیست که شما می گوئید ببخشید ولی شما هیچی نمیدونین فقط سخنان دیگران و یا سخنان شبکه های ماهواره ای ربع پهلوی را تکرار می کنید لطفا تاریخ معاصر ایران را از نویسندگان داخلی و خارجی بخوانید تا حقیقت را بفهمید این قوام السطلنه نخست وزیر وقت ایران بود که یک سیاس تمام عیار بود و از دوره قاجار تا پهلوی اول و دوم چندین بار نخست وزیر ایران شده بود و این خود قوام بود که محمد رضا شاه را راضی کرد که می تواند با دادن امتیاز نفت شمال به شوروی آنها را راضی کند که از شمال ایران بیرون بروند خصوصا که پیشه وری در تبریز نیروهای دولتی را بیرون کرده بود و یک سال بود که حزب دموکرات را در تبریز پایه گذاری کرده بود و همه دفاتر دولتی را در اختیار گرفته بود و کردها هم در مهاباد داشتند همین کار را می کردند قوام السطلنه نخست وزیر وقت در سال 1325 شمسی با رضایت شاه به مسکو رفت و با استالین دیدار کرد و وعده امتیاز نفت شمال را در ازای خارج شدن روس ها از شهرهای شمالی ایران را به استالین داد روس ها اصلا فکر نمی کردند که ایرانیان جرات داشته باشند به وعده خودشان عمل نکنند از طرفی قوام السلطنه با آن زیرکی اش متوجه نشد که این انگلیس و آمریکائیان بودند که این اجازه را به شاه ایران داده بودند که با درخواست نخست وزیرش قوام موافقت کند و رضایت بدهد او به مسکو برود و به استالین وعده امتیاز نفت شمال ایران را بدهد و بعد که روس ها از ایران خارج شدند نیروهای دولتی ایران از قزوین به طرف تبریز راه افتادند تا شهرهای شمالی خصوصا تبریز را آزاد کنند چون تا آن موقع روس ها جلو نیروهای دولتی را در قزوین گرفته بودند و نمی گذاشتند برای سرکوبی پیشه وری و تجزیه طلبان به طرف تبریز حرکت کند خلاصه برای آزاد سازی شهر تبریز از دست نیروهای دموکرات پیشه وری خیلی از نیروهای پیشه وری کشته شدند ارتش پیشه وری شکست خورد و خودش هم به مسکو فرار کرد و یارانش بعضی اعدام و بقیه به حبس محکوم شدند و شهرهای اردبیل و مهاباد و دیگر شهرهای شمالی هم آزاد شد و افتخارش هم به محمد رضا شاه رسید در واقع شاه ایران در آن زمان بود که لذت داشتن یک ارتش قدرتمند را چشید و همین مسئله بود که باعث شد شاه تا آخر عمرش که در ایران بود همیشه ثروت مردم ایران و نفت را برای خرید سلاح های پیشرفته ارتش هزینه کند و ارتش را بزرگتر کرد ولی شاه بخت برگشته این قدر چاپلوس داشت که به او نمی گفتند که پیروزی سریع ارتش به خاطر کمک خود مردم تبریز هم بود مردم تبریز کمک های بسیار زیادی به نیروهای دولتی کردند و باعث شد نیروهای پیشه وری خیلی زود شکست بخورند مردم تبریز مسلمان و روشنفکر و غیور بودند و انقلاب مشروطه را در تاریخ خود به یادگار داشتند و در همان یک سال هم بارها بین مردم تبریز و نیروهای پیشه وری و روس های بی دین و ایمان و بی حیا نزاع و درگیری های سختی بوجود می آمد مردم تبریز به آنها کمونیست می گفتند آنان هیچ دین و ایمانی نداشتند نتیجه این شد که این افتخار به نام شاه ثبت شد که آذربایجان را شاه نجات داده ، ولی این همه ماجرا نبود چون ایران زیر قولش زد و هر چقدر قوام در مجلس برای نمایندگان سخن گفت که من به استالین قول داده ام و اگر امتیاز نفت شمال را به آنها ندهیم شوروی دوباره به ایران حمله می کند ولی هیچ نماینده ای راضی نشد با قوام موافقت کند و امتیاز نفت شمال ایران را به روس ها بدهند چون اولا شاه اکثر نمایندگان مجلس را خریده بود و دوما بیشتر از شاه این انگلیس و امریکا بودند که روی نمایندگان مجلس ایران نفوذ داشتند سفیر شوروی در ایران که می دید گول خورده و دیگر همه نیروهای شوروی از ایران رفته اند و همه شهرهای شمال ایران به دست نیروهای دولتی ایران درآمده و کار تمام شده مدام به دفتر قوام می رفت تهدید به حمله به ایران می کرد و سر قوام که نخست وزیر ایران بود داد می کشید و قوام بیچاره هم می گفت مجلس با من همراه نیست تازه اینجا بود که قوام فهمید بد جوری بازی خورده طوری که خودش بارها گفته بود این امریکا و انگلیس هستند که چون امتیاز نفت شمال را برای خودشان می خواهند برای همین هم نمی خواهند این امتیاز به روس ها داده شود و با کمک شاه مرا این وسط بازیچه قرار دادند آری قوام تازه فهمید که شاه بدون اجازه امریکا و انگلیس آب نمی خورد و در همین گیر و دار بود که امریکا هم یک التیماتوم داد و اعلام کرد ما از شاه جوان ایران حمایت می کنیم حتی اگر کار به جنگ بکشد ولی نه امریکا اینقدر احمق بود که چنین کاری بکند و جنگ را شروع کند و نه شوروی کشوری بود که با یک التماتوم امریکا نیروهایش را از ایران خارج کند چرا که وقتی امریکا به شوروی التیماتوم داد که دیگر هیچکدام از نیروهای شوروی در ایران نبودند مهم تر اینکه چون هر دو کشور امریکا و شوروی فقط یکی دو سال بود که از جنگ جهانی دوم خلاص شده بودند و هر دو هم پیروز جنگ بودند اصلا تمایلی به جنگ دوباره نداشتند و در واقع جنگ سرد از همان زمان شروع شد که خود شاه هم بارها خودش به سران دیگر کشورها می گفت که جنگ سرد از ایران شروع شد آری این در واقع سیاست بازی امریکا و انگلیس بود برای اینکه خودشان نفت شمال ایران را صاحب شوند همه را بازی داده بودند و شما هم بهتر است قبل از نظر دادن به مسائل تاریخی اگر فرصت کتاب خواندن هم ندارید لااقل از سایت های تاریخی یا از گوگل کمک بخواهید این را بدانید که سیاست همین است گاهی چپش راسته گاهی راستش چپه موفق باشید

اقای بهمنیار چرا ایران باید به شوروی امتیاز میداد مگر ایران با شوروی در جنگ بود و شکست خورده بود و مثل المان نازی باید امتیاز میداد خیر نه تنها نباید امتیاز میداد بلکه باید امتیاز هم میگرفت برای اینکه تنها راه رساندن تجهیزات به مردم شوروی تحت محاصره ارتش المان که از جنازه ها ارتزاق می کردنند فقط از ایران بود ماجرای محاصره شهر لنینگراد رو نخوندید اولین بهانه ادامه اشغال شوروی ادامه جنگ با ژاپن بود ولی رویای ورود به ابهای خلیج فارس را سر داشت و تسلط بر منابع نفتی مورد نیاز غرب که از تنگه هرمز عبور میکرد.
در کنفرانس پتسدام، که از ۱۷ ژوئیه الی ۲ اوت ۱۹۴۵ (۲۶ تیر الی ۱۱ مرداد ۱۳۲۴)، بین سران سه کشور بزرگ در حومه پایتخت سابق رایش آلمان برگزار شد، مساله تخلیه ایران از نیروهای بیگانه مطرح شد، اما شوروی‌ به بهانه اینکه هنوز جنگ با ژاپن خاتمه نیافته است با آن موافقت نکرد؛ بنابراین در اعلامیه نهایی کنفرانس چنین قید شد: «موافقت شد که سربازان متفقین فوراً از تهران عقب کشیده شوند و مراحل بعدی عقب‌نشینی سربازان از ایران در گردهمایی وزیران خارجه سه کشور، که در اول سپتامبر ۱۹۴۵ میلادی در لندن برپا خواهد شد، مورد رسیدگی قرار گیرد.»
در ۱۲ شهریور ۱۳۲۴ / ۲ سپتامبر ۱۹۴۵ میلادی، که ژاپن نیز به دنبال بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی بدون قید و شرط تسلیم شد و آتش جنگ در سرتاسر جهان خاموش شد، دیگر بهانه‌ای برای ادامه اشغال ایران باقی نمانده بود، از همین رو دولت ایران مجدداً طی یادداشت مورخ ۲۱ شهریور همان‌ سال، تقاضای خود را در مورد تخلیه قوای متفقین تکرار کرد. در کنفرانس وزیران خارجه سه کشور بزرگ، که چند روز قبل از آن در لندن برگزار شده بود، شوروی‌ باز در این‌باره بهانه‌جویی کرد، تا اینکه ارنست بوین، وزیر خارجه بریتانیا، پیشنهاد کرد که تخلیه ایران طبق ماده پنج پیمان سه‌جانبه ایران، انگلیس و شوروی مورخ ۹ بهمن ۱۳۲۰ درست شش ماه پس از پایان یافتن جنگ با ژاپن، یعنی در ۱۲ اسفند ۱۳۲۴/ ۲ مارس ۱۹۴۶ خاتمه پذیرد. وزیران خارجه شوروی و آمریکا با این پیشنهاد موافقت کردند و سه دولت بزرگ طی یادداشتی تصمیم خود را به ایران اطلاع دادند.
هنوز ۲۴ ساعت از صدور اعلامیه کنفرانس لندن نگذشته بود که دسته‌های مسلح در شهرهای آذربایجان به قیام مسلحانه دست زدند، پاسگاه‌های ژاندارمری را اشغال و تأسیس فرقه دموکرات آذربایجان را اعلام کردند. حزب توده بلافاصله پشتیبانی خود را از فرقه دموکرات آذربایجان اعلام کرد. عوامل فرقه دموکرات توانستند بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ آذربایجان را در دست بگیرند. رهبران این شورش از مساعدت شوروی بی‌بهره نبودند.
دولت ایران طی یادداشتی در ۲۶ آبان ۱۳۲۴ به مداخله مأموران کشوری و لشکری شوروی در امور داخلی ایران و حمایت از فرقه دموکرات اعتراض کرد و یک تیپ پیاده همراه یک واحد تانک برای تقویت پادگان تبریز که در محاصره دموکرات‌ها بود فرستاد، اما نیروهای شوروی این قوا را در شریف‌آباد، در حومه قزوین، متوقف کردند و مانع از عبور آن‌ها شدند.
ولی تهدید امریکا که تنها کشور اتمی بود شوروی را وادار به خروج کرد.