این چه عشقی ست؟!

ماییم و همین خاطر افگار و دگر هیچ
درساخته با راحتِ آزار و دگر هیچ

جز درد تو در خانۀ دل نیست متاعی
غم بر سرِ هم، ریخته بسیار و دگر هیچ

گفتی که به سر، کار دل خسته چه داری؟
رازی که دَوَد بر سر بازار و دگر هیچ

کار دگری نیست گشادِ درِ بختم
یک ناله کند چارۀ این کار و دگر هیچ

آن عشق که در پرده بمانَد به چه ارزد؟
عشق است و همین لذت اظهار و دگر هیچ

آنم که صبا بوی گلی افکنَدَم پیش
آن هم به زکات گل و گلزار و دگر هیچ

آن خاربُنم در چمن دهر، که دیده‌ ست
آغوش و برِ سایۀ دیوار و دگر هیچ

از نیک و بد هر دو جهان نامزد ماست
یک سینه پر از حسرت دیدار و دگر هیچ

آبش اگر از چشمۀ خلد است «شفایی»
نخل طلبم خار دهد بار و دگر هیچ