بازنده جشنواره رامسر کیست؟

سجاد قنبری - جشنواره فرهنگی ورزشی جانبازان نخاعی کشور با شکوه هرچه تمامتر و با حضور بی نطیر جانبازان نخاعی گردنی و کمری در رامسر به پایان رسید.

هرچند بهانه این تجمع کم نظیر، رقابت ورزشی بود. ولی آنچه دیدنی و مهم بود، نشاط وصف ناپذیری بود که حتی نمی شد فرقی بین برنده و بازنده مشاهده کرد.

فرقی نداشت شما برنده رقابت بودی یا بازنده! آنچه درپایان این مسابقات در میان حاضران موج می زد صفا و صمیمیت و روحیه مضاعف از دیدار دوستان و یارانی بود که از اقصی نقاط کشور حضور داشتند و بسیاری بعد از مدت های مدیدی همدیگر را می دیدند. هرچند به عنوان اولین جشنواره، بسیار دیر برگزار شد و جاداشت سال ها پیش مقدمات برگزاری چنین جشنواره هایی فراهم می شد، ولی برگزاری این جشنواره که به همت و پیگیری دوستان انجمن جانبازان نخاعی و با پشتیبانی بنیاد شهید به سرانجام رسید، می تواند شروعی برای گردهمایی های این چنینی باشد.

قاعدتا" اجتماعی با این گستردگی و ویژگی شرکت کنندگان آن، دارای کم وکاستی هایی در اسکان و یا تردّد جانبازان بود که با عدم تناسب محل برگزاری با شرایط ویژه جانبازان نخاعی ویلچری ارتباط مستقیم داشت. امید است با تدوام این سنت حسنه، درسال های آتی مکان مناسب تری در نظر گرفته شود. مشکل دیگری که وجود داشت برودت هوای اواخر پاییز بود که باتوجه به وضعیت جسمی خاص عزیزان جانباز نخاعی، باعث بروز کسالت و ایجاد تب و لرز در برخی از جانبازان نخاعی گردید. امید است از این به بعد پیگیری های انجمن زودتر به بار نشیند، و مسوولین امر بجای فکر کردن به سود و زیانِ خود در این رخداد عظیم فرهنگی - ورزشی، به فکر خدمت رسانی محض باشند و مکان و زمان مناسبِ آب و هوایی را به این امر اختصاص دهند.

با اینکه استقبال بیش از حد انتطار جانبازان نخاعی از این همایش فرهنگی و ورزشی، که همه، من جمله مسوولین برگزاریِ جشنواره و هتل را غافلگیر کرد، لیکن جانبازان بسیاری نیز که از حضور در مسابقات جا ماندند و گلایه مندند!

تعداد محدود رشته های برگزاری و عدم تخصیص بودجه کافی، باعث شده بود بسیاری از عزیزان با وجود رغبت فراوان به حضور، متاسفانه از این رقابت جا بمانند که انشالله این نقیصه هم با نظر مساعد مسوولین امر در برنامه های آینده مرتفع گردد. هرچند کم و کاستی های گفته و ناگفته بسیاری در برگزاری این جشنواره به چشم می آمد که البته باتوجه به تعداد کثیر شرکت کنندگان و شرایط خاص جسمانی آنها، دور از ذهن نبود، ولی آنچه بر شیرینی این حضور افزود و کاستی ها را تحت الشعاع قرار داد، مدیریت برگزاری جشنواره بود که توسط خودِ جانبازان نخاعی انجام گرفت.

وقتی شرکت کنندگان می دیدند که چگونه عزیزانی از جنس خودشان و با شرایط جسمی همسان، تلاش بی وقفه برای رفع نواقص و کاستی ها و بهتربرگزار شدن جشنواره از خود نشان می دهند، نه تنها سختی های موجود را به جان می خریدند و به دیده اغماض می نگریستند، بلکه با لبخندی شیرین و با مناعت طبع از کنار آن می گذشتند و همین دست مریزادِ جانبازان ورزشکار، خستگی را از وجود دوستانِ دست اندرکار می زدود.

به اذعان خودِ مسوولین امر، برگزاری چنین مسابقاتی با این حجم و گستردگی و  همچنین تعداد و شرایط ویژه شرکت کنندگان آن تعجب آور بود. که این موضوع باز هم نشان داد شیران دیروز عرصه نبرد قادرند با اقدامات جهادی خود مدیران نحومی بگیر را به چالش بکشند!

هرچند معاون فرهنگی بنیاد شهید در روز اختتامیه خود را به محل برگزاری جشنواره رساند که البته به علت زمان نامناسب اختتامیه، تعداد کثیری از جانبازان نخاعی محل مسابقه را ترک کرده بودند.

بی شک تمامی ورزشکاران نخاعی حاضر در این مسابقات، برندگان واقعی این میدان بودند اما جناب شهیدی محلاتی و مسوولین تراز اول بنیاد را میتوان بازندگان بزرگ این عرصه نامید!

به شهادت قاطبه جانبازان صبورِ حاضر در این جشنواره، ورزشکاران جانباز بیشتر از آنکه دربند رفت و آمد مسوولین و حواشی موجود باشند، مستِ دیدار یاران و همرزمان خود بودند اما عدم حضور رئیس و مسئولان رده بالای بنیاد در این جمع باشکوه و بی نظیر می توانست نشانه احترام و مایه افتخار آنان باشد.  

البته احتمال عمده برای عدم حضور جناب شهیدی محلاتی در جمع مخدومان خود متصور است؛ نخست اینکه رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران تا کنون عملکرد قابل قبول نداشته و با توجه به اینکه مشکلات و معضلاتی مانند بیمه، درمان، اشتغال و معیشت لاینحل مانده، حرفی برای گفتن و توجیهی برای ناتوانی در حل این مشکلات عمده و اساسی نداشته است. دلیل دیگری که می توان برای عدم حضور رئیس بنیاد درمیان جانبازان عنوان کرد این است که آقای شهیدی بعد از ناتوانی در اداره امور خطیر ایثارگران طی چهار ساله اول مدیریتش توجیهی برای پرسش های مفروض ایثارگران در باره قبول مجدد این مسئولیت ندارد، خصوصا" که در اواخر دوره قبل، پرمشکل ترین اقشار ایثارگران (جانبازان نخاعی و ویلچری) با تجمعی بی نظیر، خواستار استعفا و برکناری او شده بودند.