جانبازی که هیچگاه رنگ بنیاد را ندیده است

اسماعیل مرتضایی - بسم الله الرحمن الرحیم وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا و از جایى که حسابش را نمى ‏کند به او روزى مى ‏رساند و هر کس بر خدا اعتماد کند او براى وى بس است‏. خدا فرمانش را به انجام‏ رساننده است به راستى خدا براى هر چیزى اندازه‏ اى مقرر کرده است (۳)طلاق

شاید فشارهای مادی و معنوی در این دوران و جراحات و بیماری های دوران دفاع مقدس حوصله ای برای شنیدن نصیحت برایمان نگذاشته است. چه فکر می‌کردیم و چه شده است؟

همیشه دعا می کردم که ای کاش بنیاد بدین شکل به دنیا نمی آمد و تنها مرکزی مجهز برای جانبازانی که به علت جراحات ناشی از دفاع مقدس توان کارکردن را نداشتند بود. آنهم در حد ترمیم عضو آسیب دیده و درمان روحی و روانی برای بازگشت به جامعه می بود. بزرگترین ظلم بنیاد در حق جانبازان، قرار دادن حقوق برای آنان بود چه بسیاری از این عزیزان با حساب کردن بر روی این درآمد، کارهای بازار، اداره، تحصیل و .... را رها و بنیاد را به عنوان تامین کننده احتیاجات مادی خود برگزیدند.

جانباز هفتاد درصدی که حداقل هر دوماه 15 روز آن در بیمارستان است و یاد گرفته است که باید کاری را که برای رضای خدای انجام داده به عنوان عبادتی الهی که فقط نصیب بهترین بندگان خدا می شود انجام دهد و با توکل به خدا، با همان 25 درصد جانبازی  بدن خود زندگی کند و مشکلات همرزمانش را چون زمان دفاع مقدس حل نماید.

به نظر حقیر خداوند متعال به فرشتگان خود بنازد که از خلقت انسان "إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ " را اثبات نماید، در حالیکه ذات آن یگانه بسیار وسیعتر از آن است که بخواهد جوابگوی احدی باشد.

یا حتی جانبازان فراوانی که با داشتن انواع و اقسام مدارک هیچگاه رنگ بنیاد را ندیده اند. ای کاش حذف بیمه و مالیات در حقوق کارمندان و امتیازات جانبازان بالای 25 درصد هیچ گاه تصویب نمی شد تا هر کس که 45 روز توفیق حضور در جبهه را یافته بود، بی قرار دریافت مدارک حانبازی شود.

این امر در برخی مواقع طوری زشت صورت می‌گرقت که کادر پزشکی بدترین برخوردها را با عزیزان مدعی جانبازی می کنند.

ای کاش از روز اول خود را نیازمند بنیاد نمی کردیم تا حتی لحظه ای از آن سابقه الهی مورد قبول خداوند منان قرار گیرد تا فردای قیامت خوشبخت ترین افراد صحرای محشریم.

ای کاش بیشتر با حقیقت محض،حجت بالغه و کلام خالق جهان هستی محشور می‌شدیم تا بفهمیم (این زندگى دنیا جز سرگرمى و بازیچه نیست و زندگى حقیقى همانا [در] سراى آخرت است اى کاش مى‏ دانستند (۶۴) عنکبوت

امروز نمی دانم چه کار می کنید و در خصوص این نوشته چه به ذهنتان خطور می کند؛ اما بنده معتقدم تمام امور زندگی و مدیریت آن بدست خداوند متعال است و ایشان علیرغم سال ها حضور در میادین عشق، اجازه نداد که هیچگاه راهی بنیاد برای تشکیل پرونده شوم.  (ان احد . الصمد . الرحمن . الرحیم).

خداوند در تمام زندگی از اوج فقر و نداری و بیماری تا روزهای خوش زندگی کفایتم کرد. بیاییم از همین امروز قرآن را ملاک راه و مسیر زندگیمان قرار دهیم و با تمام وجود خود و خانواده را به او بسپاریم و بر او توکل کنیم.

یقینا" و بدون هیچ شبهه ای ایشان "وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ" ما را کفایت می کند. "لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین"